Μια μαύρη Παρασκευή και 13 περίμενε την Γαλλία και τον κόσμο όπως τον γνωρίζαμε μέχρι σήμερα. Ήταν η ημέρα που πραγματοποιήθηκαν οι τρομοκρατικές επιθέσεις. Ο αντίκτυπος για την Ευρώπη και τη Δύση γενικότερα θα είναι καταλυτικός στον κοινό αγώνα για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας.
Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές, γίνεται λόγος για αεροπορική επίθεση στη Ράκα από Γαλλικά τζετ. Η αυτόματη και αναμενόμενη αντίδραση, είναι η επέκταση του πολέμου και των επιθέσεων στη Μέση Ανατολή.
Οι ταυτόχρονες επιθέσεις από το Ισλαμικό Κράτος εναντίον πολλαπλών στόχων σε έξι διαφορετικά σημεία στην καρδιά της Ευρώπης αποτυπώνει την αλλαγή του modus operandi τρομοκρατικών οργανώσεων με τον άρτιο συντονισμό πυρήνων που βρίσκονται φαινομενικά εν υπνώσει. Σύμφωνα μάλιστα με τις εκτιμήσεις των υπηρεσιών ασφάλειας της Γαλλίας, οι τρομοκράτες εικάζεται ότι ήταν μέλη ευρωπαϊκών πυρήνων εν υπνώσει Ισλαμιστών ξένων μαχητών, οι οποίοι επέστρεψαν από τη Συρία και διατηρούσαν επαφή με το Ισλαμικό Κράτος.
Αυτή η διαπίστωση καθιστά επιτακτική για την Ευρώπη τη λήψη μέτρων ασφάλειας και επανεκτίμηση πολιτικών, ειδικότερα δε στο ζήτημα της εισόδου των προσφύγων και των παράνομων μεταναστών, των συνοριακών ελέγχων, και της ταυτοποίησης. Ευρωπαϊκές πολιτικές για την καταπολέμηση της τρομοκρατίας θα μπορούσαν να επικεντρωθούν:
(α) στη στόχευση των πηγών χρηματοδότησης τρομοκρατικών οργανώσεων επιβάλλοντας κυρώσεις σε εταιρίες ή ιδιώτες που μπορεί να αποδειχθεί ότι τις στηρίζουν.
(β) στη στόχευση των πηγών αγοράς όπλων, με αντίστοιχες κυρώσεις και ενίσχυση των δράσεων κατά του λαθρεμπορίου οπλικών συστημάτων.
(γ) στη στήριξη προγραμμάτων για πρόσβαση στη μόρφωση των Σύριων προσφύγων που διαβιούν σε καταυλισμούς σε γειτονικές χώρες καθώς τα τελευταία τρία χρόνια δεν έχουν ενταχθεί σε σχολεία. Αυτό έχει ως συνέπεια την δημιουργία ομάδων νέων έτοιμες προς στρατολόγηση από τρομοκρατικές οργανώσεις.
(δ) στην προώθηση από δυτικές και μεσανατολικές χώρες μίας ιδεολογικής και πολιτιστικής εκστρατείας για την υποστήριξη μετριοπαθών φωνών και δυνάμεων ικανών να ακυρώσουν το αφήγημα των τρομοκρατών.
(ε) στην επιτάχυνση των διεθνών διπλωματικών διαδικασιών για την επίλυση της κρίσης στη Συρία, η παράταση της οποίας προσφέρει άλλοθι στην ένοπλη δράση τρομοκρατικών οργανώσεων.
Η Ευρώπη οφείλει ξεπερνώντας το πρώτο σοκ των τρομοκρατικών χτυπημάτων να αποφύγει την παγίδα εφαρμογής πολιτικών οι οποίες υψώνουν συνοριακούς φράχτες που χωρίζουν τους λαούς, αλλά αντίθετα μέσα από το συντονισμένο αγώνα κατά της τρομοκρατίας να σμιλεύσει διαδικασίες διατήρησης της πολύ-πολιτισμικότητας της.
Μια λανθασμένη πολιτική θα έχει άμεσο αντίκτυπο και στη χώρα μας. Το κλείσιμο των διευρωπαϊκών συνόρων που πολλές χώρες σκέφτονται ή έστω η άρνηση υποδοχής προσφύγων που ήδη η Πολωνία ανακοίνωσε και άλλες χώρες εξετάζουν, θα ήταν καταστροφικά.
Θα έπρεπε είτε να αλλάξουμε την αντιμετώπιση του προσφυγικού κύματος με διαδικασίες «σκληρής» αποτροπής και πιθανή αύξηση των θυμάτων στις θάλασσές μας, είτε να αποδεχτούμε όλους τους πρόσφυγες εμείς, με συνέπεια να καταστεί η χώρα μας αποθετήριο ψυχών.
Από τη μεριά μας, πρέπει να εντείνουμε τις διαδικασίες ταυτοποίησης αυξάνοντας την αποτελεσματικότητά τους. Μόνο αν νιώθουμε ασφαλείς πως αυτές οι διαδικασίες απομακρύνουν και ταυτοποιούν τους τζιχαντιστές, θα μπορέσουμε να αγκαλιάσουμε τους Σύριους που είναι και αυτοί θύματα πολέμου.
Ελπίζουμε οι συνεννοήσεις σε Ευρωπαϊκό επίπεδο να προχωρήσουν τάχιστα και προς την σωστή κατεύθυνση, και ο κ. Τσίπρας να μην πάει στο ταξίδι στην Τουρκία αυτοσχεδιάζοντας. Η Τουρκία έχει παίξει κομβικό, και συχνά αρνητικό ρόλο στην κρίση αυτή και πρέπει να πιεστεί σημαντικά για να συμμορφωθεί και να βοηθήσει.
Τα προβλήματα με την γείτονα είναι σε όλο το φάσμα της συμπεριφοράς της: Στο λαθρεμπόριο πετρελαίου που γίνεται στο έδαφός της και επιτρέπει στο ISIS να χρηματοδοτηθεί. Στην προώθηση των αντικουρδικών επιδιώξεων πριν από τον αγώνα κατά του Χαλιφάτου. Στην μη διευκόλυνση των αεροπορικών επιχειρήσεων που είναι αναγκαίες.
Το γεωστρατηγικό παιχνίδι θα γίνει πολύ δυσκολότερο και επικίνδυνο για την περιοχή αλλά και για την χώρα μας καθώς οι μεγάλες δυνάμεις θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουν την στρατηγική τους και στόχους και να συγκλίνουν π.χ. στην στήριξη του Άσσαντ στην Συρία.
Φοβάμαι πως αν δεν βρούμε στον τομέα αυτό τι μας ενώνει και όχι τι μας χωρίζει, τα αποτελέσματα θα είναι οδυνηρά.