Το ενδεχόμενο ενός GREXIT έχει μπει για τα καλά ξανά στη ζωή μας μέσα από τις συνεχείς αναφορές στο δημόσιο διάλογο και την ειδησεογραφία, ιδιαίτερα τη διεθνή. Νομίζουμε ότι -τουλάχιστον για την ώρα- το GREXIT δεν αφορά τόσο ένα πραγματικό ενδεχόμενο, που μπορεί ν' αποτελέσει επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης ή να προκύψει ως ατύχημα στις διαπραγματεύσεις, όσο μια απειλή που αξιοποιείται για την προετοιμασία του λαού ν' αποδεχτεί μια ακόμη επώδυνη συμφωνία.
Βεβαίως, το ΚΚΕ παρακολουθεί τις σοβαρές αντιθέσεις που εξελίσσονται στο εσωτερικό της ΕΕ και της Ευρωζώνης. Αυτές οι αντιθέσεις σχετίζονται με το γεγονός ότι η ΕΕ και το ευρώ είναι από τη γέννησή τους μια ένωση ανισόμετρων εθνικών οικονομιών. Μάλιστα, τα χρόνια της κρίσης, οι διαφορές αυτές ενισχύθηκαν ακόμη περισσότερο, αφού από τη «σφιχτή» δημοσιονομική πολιτική του Συμφώνου Σταθερότητας η Γερμανία και τα γερμανικά μονοπώλια ήταν οι βασικοί κερδισμένοι σε σύγκριση με τα αντίστοιχα τη Γαλλίας, της Ιταλίας και άλλων χωρών.
Και η διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης εξελίσσεται μέσα σ' αυτό το πλέγμα των αντιθέσεων και εκφράζει την επιδίωξη για κάποια χαλάρωση της «περιοριστικής» πολιτικής, όχι φυσικά για να υπάρξει πραγματική ανακούφιση του λαού, αλλά για να εξοικονομηθούν πόροι που θα στηρίξουν τις επενδύσεις, την καπιταλιστική ανάκαμψη και κερδοφορία, που είναι ασύμβατη με τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Δεν αποκλείουμε τα επόμενα χρόνια να δημιουργηθούν συνθήκες αγεφύρωτου ρήγματος στην ΕΕ και την Ευρωζώνη. Ήδη, σε επιχειρηματικά κέντρα διαφόρων χωρών, ενισχύεται η άποψη για αναμόρφωση της Ευρωζώνης και της ΕΕ, για αποχώρηση χωρών, για επιστροφή σ' εθνικά νομίσματα, ως επιλογές που μπορεί να στηρίξουν καλύτερα την ανταγωνιστικότητα των δικών τους επιχειρηματικών ομίλων. Δεν είναι τυχαία η πρόταση για δημοψήφισμα στη Βρετανία για την παραμονή της χώρας στην ΕΕ ούτε η στήριξη και η άνοδος σε μια σειρά χώρες αντιδραστικών κομμάτων (π.χ. Λεπέν στη Γαλλία, AfD στη Γερμανία), που μιλάνε για έξοδο των χωρών τους από την Ευρωζώνη.
Σε τέτοιες συνθήκες αναμόρφωσης της ΕΕ/Ευρωζώνης δεν αποκλείεται να τεθεί πραγματικά ζήτημα GREXIT. Ωστόσο, η καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής δεν συνιστά «ρήξη» προς όφελος του λαού. Κερδισμένοι θα είναι πάλι επιχειρηματικοί όμιλοι που θα ωφεληθούν από ένα υποτιμημένο νόμισμα, ενώ τις συνέπειες θα τις πληρώσει πάλι ο λαός.
Αυτή η επιλογή δεν οδηγεί σ' επιστροφή στα σχετικά καλύτερα επίπεδα διαβίωσης των δεκαετιών του '80 και του '90. Πάλι η χώρα και ο λαός θα είναι δέσμιοι του χρέους, των κατευθύνσεων της ΕΕ ή άλλων συμμαχιών και νομισματικών ενώσεων στις οποίες πιθανά θα συμμετέχει. Άλλωστε, οι αντιλαϊκές πολιτικές εφαρμόζονται και στις χώρες του ευρώ και στις χώρες των εθνικών νομισμάτων, όπως η Βρετανία, η Βουλγαρία, η Ρουμανία.
Γι' αυτό και αποτελεί ψευτοδίλημμα για το λαό, αν θα είναι φτωχός με ευρώ ή με δραχμή, αν θα χρεοκοπήσει με «εσωτερική» ή «εξωτερική» υποτίμηση. Όσες πολιτικές δυνάμεις προβάλλουν ένα τέτοιο στόχο ως λύση ή ως ενδιάμεσο στόχο ριζικών αλλαγών («αριστερή πλατφόρμα» ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ακροδεξιές, φασιστικές δυνάμεις) παίζουν αντικειμενικά το παιχνίδι τμημάτων του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Το επόμενο διάστημα και όσο ο ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώνει τη μετάλλαξη και την αστική σοσιαλδημοκρατικοποίησή του, αυτές οι δυνάμεις θ' αξιοποιηθούν ως ανάχωμα στο λαϊκό ριζοσπαστισμό.
Θέλουμε για μια ακόμη φορά να τονίσουμε ότι ως Κόμμα αισθανόμαστε περήφανοι κι απόλυτα δικαιωμένοι, γιατί ήμασταν το μοναδικό Κόμμα που καταψηφίσαμε κι αντιπαλέψαμε από την αρχή και με συνέπεια τη συμμετοχή της Ελλάδας στην ΕΕ, την ΟΝΕ, τη στιγμή που τ' άλλα κόμματα, το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, ο ΣΥΝ (πρόγονος του ΣΥΡΙΖΑ) πανηγύριζαν. Ενημερώσαμε το λαό για τις αρνητικές συνέπειες. Σήμερα περισσότεροι εργαζόμενοι συμμερίζονται τις θέσεις του ΚΚΕ, έχοντας την πείρα τόσων χρόνων.
Καλούμε αυτόν τον κόσμο να ολοκληρώσει το βήμα. Στο πρόσωπο της ΕΕ ν' απορρίψει τον ίδιο τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, που πάει χέρι χέρι με τη συμμετοχή της χώρας σε διακρατικές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, πάντα στη βάση ανισότιμων σχέσεων μεταξύ κρατών.