Τραγούδησε στο μικρό θέατρο της 'Οπερας του Μοντρεάλ που είναι γνωστή με το όνομα «Place des Arts" και που βρίσκεται στην καρδιά της πόλης. Σεμνός με μια μικρή ορχήστρα κοιτούσε διαρκώς στη γή όσο κι αν ανέβασε τους τόνους της μαγικής φωνής του.
Ο Μάριος Φραγκούλης στις 9 Νοεμβρίου απογειώθηκε από το κοινό του Μοντρεάλ, που ήταν μισό γαλλόφωνο και μισό ελληνόφωνο με ελάχιστους αγγλόφωνους και αλλόφωνους. Ο Ελληνας τενόρος φαίνεται πως έχει αποκτήσει βάση και θαυμασμό στο ευρύτερο κοινό του μουσικόφιλου Μοντρεάλ.
Κάθησα σε μπροστινή θέση, μια ανάσα απ΄τη σκηνή καθώς ήθελα να απολαύσω ένα σοβαρό κονσέρτο μετά από χρόνια αποχής από το συναυλιακό χώρο της Ελλάδας. Κι έτσι έζησα σχεδόν τε-α-τετ τον παλμό της παράστασης του Μάριου Φραγκούλη.
Ηταν νευρικός στην αρχή, τραγουδούσε ουράνια αλλά δεν μπορούσε να μετρήσει τη δύναμη στο κοινό του. Ερμήνευσε τραγούδια από τα μιούζικαλ στα οποία έχει συμμετάσχει με την εξαιρετική φωνή τουστη αρχή χρόνια της καριέρας του.
Κι ύστερα μετά τα πρώτα χειροκροτήματα άρχισε να χαλαρώνει, να ξανοίγεται, να δίνεται στο κοινό του που τον άκουγε σχεδόν ηλεκτρισμένο από τα κύματα της φωνής, από τη σεμνότητα της σκηνικής παρουσίας.
Με την προσωπική του ιστορία, την αφιέρωση στη θεία Λούλα που τον μεγάλωσε στη Νέα Σμύρνη, όταν τον ακούμπησαν εκεί οι γονείς του στα 4 χρόνια του, ο Μάριος Φραγκούλης πέρασε στο τραγούδι που σημάδεψε τον ίδιο μα και τους θαυμαστές του ... «Για να βρίσκομαι εκεί από τη ζωή όταν λείπω....» Το είπε και τα μάτια δάκρυσαν, η αδρεναλίνη ανέβηκε στα ύψη, το κοινό έμεινε άφωνο , έκανε μια στάση μετά το τέλος του τραγουδιού ώσπου να ρίξει το παρατεταμένο χειροκρότημα. Κρατήθηκαν οι ακροατές μη χαλάσουν τη μαγεία της στιγμής...
Κορυφαίες στιγμές υπήρξαν οι ερμηνείες των τραγουδιών Nights in White Satin, Caruso,Luna Rossa, Send me an Angel όπου το ακροατήριο ξέσπασε σε χειροκροτήματα ενθουσιασμού, παραληρώντας από την οικειότητα των κομματιών. Επίσης, ερμήνευσε τραγούδια στα γαλλικά, τα αγγλικά, τα ελληνικά και τα ιταλικά περνώντας από γλώσσα σε γλώσσα με τρομερή άνεση.
Στο Ελληνικό κοινό αφιέρωσε τη «Θάλασσα πλατιά» του Μάνου Χατζηδάκι. Η φωνή να ανεβοκατεβαίνει σαν κύμα, να στέκεται στις χαμηλές νότες, να σκορπίζει τη γαληνότητα των στίχων. Ο Μάριος Φραγκούλης γέμισε την αίθουσα της όπερας με γαλάζιο χρώμα σκορπίζοντας την αρμύρα της ελληνικής θάλασσας ως τα επάνω διαζώματα. Το κοινό χειροκροτούσε μαγεμένο.
Ο Μάριος Φραγκούλης έκανε τρία «ανκόρ» για το ακροατήριο που σηκώθηκε όρθιο ξεσπώντας σε παρατεταμένα χειροκροτήματα. 'Εκλεισε τη συναυλία του ερμηνεύοντας α καπέλα το «Χάρτινο το Φεγγαράκι» του Μάνου Χατζηδάκι. Κι εκεί υποκλίθηκαν ακόμη και οι δύσπιστοι στη φωνή, στη χροιά, στο χρώμα, στην ερμηνευτική δεινότητα.
Ο Μάριος Φραγκούλης με τη βελουδένια φωνητική δυνατότητα σε αυτή τη συναυλία του απέδειξε ότι είναι ένας τενόρος του κόσμου. Και βέβαια, η πρόσφατη περιοδεία του από Αυστραλία μέχρι Αμερική, Καναδά και Ρωσσία ήταν η σκηνή για το εκλάκτισμα της απόλυτα διεθνούς καριέρας του.
Η διεθνής επιτυχία έχει αργήσει να έρθει για το μεγάλο 'Ελληνα τενόρο, που κατακτάει κάθε τραγούδι, το ενστερνίζεται, το μεταμορφώνει, το κάνει δικό του.Κι ύστερα κανείς δεν θυμάται ποιος το τραγούδησε πριν από το Μάριο Φραγκούλη!
Πάντως, η διεθνής καριέρα για τον εξαιρετικό καλλιτέχνη της φωνής και της ερμηνείας είναι ένα τρένο με πολλούς σταθμούς κι αυτή η περιοδεία ήταν από τους μεγαλύτερους.
