Στις 19 Δεκεμβρίου 1843 κυκλοφορεί στο Λονδίνο το διήγημα του Τσαρλς Ντίκενς «Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα» (Christmas Carol), το οποίο μέσα σε ελάχιστες μέρες γίνεται ανάρπαστο. Ο λόγος απλός• οι ολοζώντανοι χαρακτήρες και οι υπέροχες εικόνες της ιστορίας μεταδίδουν στον αναγνώστη το ζεστό εορταστικό κλίμα που έχει δημιουργήσει ο Ντίκενς αναγκάζοντάς τον να παραδοθεί και ο ίδιος στη μαγεία των Χριστουγέννων.
Ας δούμε όμως την ιστορία πίσω από τα Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα.
Ο Ντίκενς μεγάλωσε την εποχή της βικτωριανής Αγγλίας, όπου οι κοινωνικές ανισότητες ήταν γιγαντιαίες και τα αποτελέσματα της Βιομηχανικής Επανάστασης κολοσσιαία. Ο ίδιος είχε αναγκαστεί, εξαιτίας της φυλάκισης του πατέρα του λόγω χρεών, να δουλέψει σε ηλικία 12 ετών σε εργοστάσιο βερνικιών προκειμένου να επιβιώσει αυτός και η οικογένειά του. Οι συνθήκες που επικρατούσαν στο εργοστάσιο ήταν απάνθρωπες. Τον Οκτώβριο του 1843 ο ενήλικος πλέον Ντίκενς ταξιδεύει στο Μάντσεστερ όπου διαπιστώνει τις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν στις εργοστασιακές και λιγότερο προνομιούχες περιοχές της χώρας και εξοργίζεται με την αδιαφορία της κυβέρνησης.
Το ταξίδι αυτό συνδυαστικά με την έντονη ευαισθητοποίηση του απέναντι στη φτώχεια και την κοινωνική αδικία, την οποία έχει βιώσει και ο ίδιος σαν παιδί, γίνεται το έναυσμα να ξεκινήσει να γράφει τον ίδιο κιόλας μήνα τα «Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα», τα οποία και ολοκληρώνει μέσα σε δύο περίπου μήνες, ώστε να προλάβει να τα εκδώσει πριν τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους.
Η χαρακτηριστική φιγούρα του Εμπενίζερ Σκρουτζ, σύμβολο της τσιγκουνιάς, πρωταγωνιστεί στο βιβλίο του Ντίκενς. Πρόκειται για έναν μίζερο άνθρωπο που γεμάτος αδιαφορία για κάθε λογής συναίσθημα θησαύριζε εις βάρος των φτωχών ανθρώπων. Ωστόσο, ο τσιγκούνης γέρος καταφέρνει να βρει το Πνεύμα των Χριστουγέννων, μετανιώνει για την πρότερη άσχημη συμπεριφορά του, εξιλεώνεται και μοιράζεται τις εορταστικές μέρες με τον εργαζόμενο της επιχείρησής του που μέχρι πρότινος ταλαιπωρούσε και εκμεταλλευόταν.
Μέσα από την εξαιρετικά ζωντανή αφήγησή του ο Ντίκενς ζέστανε τις καρδιές των ανθρώπων σε μια περίοδο που το είχαν πραγματικά ανάγκη, ενώ παράλληλα κατήγγειλε την κοινωνική αδικία και έφερε στο φως τις θλιβερές συνθήκες ζωής πολλών ανθρώπων. Είναι ανθρωπιστικός και όχι θρησκευτικός ή ιδεολογικός ο τρόπος που συνέλαβε τα Χριστούγεννα ο Τσαρλς Ντίκενς. Και είναι τα διαχρονικά κοινωνικά μηνύματα του συγγραφέα για την αγάπη, την ανθρώπινη αξία και την εξάλειψη των κοινωνικών διακρίσεων που πρέπει να μας προβληματίσουν αν αναλογιστούμε πως σήμερα, δύο αιώνες μετά, οι υφιστάμενες κοινωνικές διακρίσεις και πάσης φύσεως αδικίες έχουν εξορίσει το χριστουγεννιάτικο πνεύμα του Ντίκενς από τις ζωές μας.
Ας θυμηθούμε λοιπόν, πως ο Ντίκενς στην κλασική πλέον Χριστουγεννιάτικη Ιστορία του για μια ακόμη φορά «τάσσεται στο πλευρό των αδύναμων» και διαμηνύει πως ποτέ δεν είναι αργά για ένα θαύμα!