Πριν χρόνια, όταν ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής επισκέφτηκε τους Δελφούς, τού έδειξαν ένα λιθάρι, το οποίο στην αρχαιότητα θεωρείτο πως ήταν ο ομφαλός της γης. Εκείνος αστειευόμενος είπε: «πετάξτε το μακριά». Όπως εξήγησε, ήθελε να καταδείξει ένα λάθος που εμείς οι Έλληνες κάνουμε συχνά. Νομίζουμε πως είμαστε το κέντρο του κόσμου.
Αυτό το λάθος επαναλαμβάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, όπως επιβεβαιώθηκε και στο πρόσφατο άρθρο του κ. Αλέξη Τσίπρα σε αυτές εδώ τις σελίδες. Υποστηρίζει πως το κόμμα του, μπορεί να αλλάξει όχι μόνον την Ελλάδα, αλλά επίσης τους ευρωπαϊκούς κανόνες και ολόκληρη την Ευρωζώνη. Φιλόδοξος στόχος για ένα κόμμα που δεν έχει ξεκαθαρίσει ακόμη με τις συνιστώσες του για αν το ευρώ αποτελεί φετίχ ή όχι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να αλλάξει τους συσχετισμούς δυνάμεων στην Ευρώπη. Δεν έχει πολιτικούς συμμάχους σε καμία κυβέρνηση της Ευρωζώνης. Δεν συνδέεται με ένα από τα μεγάλα ευρωπαϊκά πολιτικά κόμματα, αλλά με τη μάλλον αδύναμη Ευρωπαϊκή Αριστερά. Δεν μπορεί να πείσει τα κράτη του Νότου να "συγκροτήσουν μέτωπο", διότι οι χώρες αυτές βρίσκονται ήδη ένα βήμα μπροστά από εμάς-π.χ. τα spreads Ιταλίας και Ισπανίας κινούνται στα επίπεδα μόλις του 2%. Και φυσικά, παρά τα όσα υπονοεί στο άρθρο του ο κ. Τσίπρας, δεν έχει σύμμαχο την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Διότι πολύ πρόσφατα ο κ. Ντράγκι απέκλεισε την πρόταση για απευθείας χρηματοδότηση κρατών από την ΕΚΤ και για ολοκληρωτική αλλαγή των κανόνων.
Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται επίσης, πως μονάχα οι κυβερνήσεις της Γερμανίας και της Ελλάδας, τον αντιμετωπίζουν ως παράγοντα αστάθειας. Αυτό προφανώς δεν ισχύει. Διότι είναι επίσης ο Πρόεδρος της Γαλλίας, ο Πρωθυπουργός της Ιταλίας, ο σοσιαλιστής Πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου, που επιμένουν πως οι κανόνες και οι συμφωνίες πρέπει να τηρηθούν. Διότι διεθνή ΜΜΕ καθημερινώς μιλούν για τις μελανές προοπτικές της Ελλάδας σε περίπτωση νίκης ΣΥΡΙΖΑ. Και κυρίως διότι οι αγορές ανησυχούν: το βλέπουμε στις αποδόσεις των ομολόγων, στην πορεία του Χρηματιστηρίου, στους επενδυτές που αναβάλλουν τις δραστηριότητές τους στη χώρα μας.
Είναι ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ που τροφοδοτεί αυτή την ανησυχία για την Ελλάδα. Μια απλή ματιά στο κυβερνητικό πρόγραμμα τους, αρκεί. Εκεί περιλαμβάνονται τρεις βασικές δεσμεύσεις:
-Πρώτον, «διαγραφή του 50% του δημοσίου χρέους». Η πρόταση αυτή θα εισπράξει την κατηγορηματική άρνηση των εταίρων μας. Θα οδηγήσει σε σύγκρουση, σε οικονομική απομόνωση, σε αδιέξοδο και στην καλύτερη περίπτωση, σε ένα νέο, σκληρότερο μνημόνιο. Παράλληλα, τίθεται το ερώτημα: από που θα βρει τα χρήματα ο ΣΥΡΙΖΑ για να αποπληρώσει τα 15 δις των χρεολυσίων από τα παλιά δάνεια; Από τις αγορές με "πεντοζάλη", παρά τα υψηλά spreads; Από την τρόικα; Ή μήπως από τη Βολιβία και τη Βενεζουέλα; Απάντηση δεν υπάρχει.
-Δεύτερον, «καταβολή 12 δισ. ευρώ για την κάλυψη κοινωνικών αιτημάτων». Κατά τις πρόσφατες διαπραγματεύσεις, η διαφορά της κυβέρνησης με την τρόικα ήταν περίπου 1-1,5 δισ. ευρώ. Τα 12 δισ. του ΣΥΡΙΖΑ θα προκαλέσουν τεράστιο χάσμα - εκτός φυσικά κι αν καλυφθούν με φόρους, δηλαδή με τέσσερις ΕΝΦΙΑ.
-Τρίτον, «διακοπή των αποκρατικοποιήσεων» και «κατάργηση των μνημονιακών νόμων», στους οποίους εντάσσονται και όλες οι πρωτοβουλίες στήριξης της επιχειρηματικότητας, που ο ΣΥΡΙΖΑ καταψήφισε -συμπεριλαμβανομένου του νόμου-πλαισίου για την απλοποίηση της αδειοδότησης των επιχειρήσεων . Με αυτές τις αντιλήψεις, οι επενδυτές που έχουν εκατοντάδες χώρες στον πλανήτη για να επενδύσουν, δεν πρόκειται ποτέ να κοιτάξουν την Ελλάδα. Και έτσι οι άνεργοι θα καταδικασθούν σε μόνιμη ανεργία.
Αν ο ΣΥΡΙΖΑ επιχειρήσει να εκπληρώσει έστω και μία από αυτές τις δεσμεύσεις, η βλάβη θα είναι μη αναστρέψιμη. Επομένως, η λύση δεν είναι οι εκτός ευρωπαϊκής λογικής, θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Η λύση είναι να συνεχίσει η Ελλάδα την πορεία της από εκεί που τη διέκοψε, όταν εκτινάχθηκε στα ύψη η πολιτική αβεβαιότητα, λόγω της ανευθυνότητας ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα της προεδρικής εκλογής.
Έχουμε ήδη βάλει τις βάσεις, χάρη στις θυσίες και τις προσπάθειες των δυόμισι τελευταίων ετών. Αποφύγαμε το γκρεμό του 2012, εξασφαλίσαμε πρωτογενές πλεόνασμα, καταρτίσαμε τον πρώτο ισοσκελισμένο προϋπολογισμό μετά το 1948. Χάρη στη δουλειά υποδομής και τις διαρθρωτικές αλλαγές, ενισχύσαμε την ανταγωνιστικότητα μας. Αποτέλεσμα: μετά από έξι χρόνια ύφεσης, επιστρέψαμε σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης ήδη από τα μέσα του 2014.
Μια νίκη της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές, θα βάλει την Ελλάδα στη σωστή ρότα. Θα προωθήσουμε με ανανεωμένη τη λαϊκή εντολή και με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, τις διαρθρωτικές αλλαγές για την ανάπτυξη. Θα απεμπλακούμε από το Μνημόνιο, έστω και διά της «προληπτικής γραμμής στήριξης» που προσωρινώς θα υπάρχει, ως δίχτυ ασφαλείας. Θα εξασφαλίσουμε πολιτική σταθερότητα, ώστε να επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις των διεθνών οργανισμών που συνέκλιναν σε ανάπτυξη +3% περίπου για το 2015 και 2016. Δηλαδή, σε δημιουργία έως και 300.000 νέων θέσεων εργασίας.
Πιστεύω πως οι Έλληνες δεν θα επιλέξουμε το δρόμο του ΣΥΡΙΖΑ που οδηγεί σε μιαν επικίνδυνη περιπέτεια. Πιστεύω πως οι Έλληνες θα επιλέξουμε το δρόμο της Ευρώπης, το δρόμο της εθνικής ευθύνης. Η Ελλάδα δεν θα «βαλκανοποιηθεί», αλλά θα γίνει μια χώρα, που θα καταφέρει να συμμετέχει ισότιμα στο σκληρό πυρήνα της Ευρώπης.