Πόσο ειρωνικό είναι ότι μια χώρα που είναι γνωστή για την κουζίνα της ανησυχεί για το πώς θα θρέψει τους πολίτες της. Ότι μια χώρα που έχει αναγνωριστεί για την αδελφοσύνη τής και την φιλοξενία της είναι τώρα χωρισμένη και καχύποπτη.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για τις κακουχίες και τις ταλαιπωρίες που αντιμετωπίζει ο ελληνικός λαός σήμερα περισσότερο από ποτέ. Είναι σ'αυτές της στιγμές, που για να δημιουργηθεί αληθινή συμπόνια , συμπάθεια και κατανόηση για τους ανθρώπους της Ελλάδος, οι άνθρωποι πρέπει να δούνε την κατάσταση όχι μόνο απο την πλευρά των μέσων μαζικής ενημέρωσης αλλά και απο την πλευρά του πολίτη. Μέσα από τα μάτια του κουρασμένου και θλιμμένου συνταξιούχου ή μέσα απο τα μάτια τών φοβισμένων αλλά αισιόδοξων εφήβων.
Δημιούργησα αυτό το βίντεο το 2012 σε έναν άλλο υψηλό σημείο της κρίσης και είμαι πραγματικά λυπημένη πού είναι σχετικό για άλλη μια φορά σήμερα.