2017 PREVIEW

Το χορόδραμα, παρά το γεγονός ότι γεννήθηκε στην Ελλάδα, εντούτοις, στις μέρες μας παραμένει terra incognita. Γιατί στις μεγάλες μουσικές σκηνές της χώρας να παίζονται σε εξουθενωτική επανάληψη, μέχρι τελευταίας πτώσεως, τα κατά τα λοιπά, αξιαγάπητα έργα του Tchaikovsky «η Λίμνη των κύκνων», η «Ωραία κοιμωμένη» ή ο «Καρυοθραύστης», την ίδια στιγμή που περιφρονούνται αδίκως λαμπρά έργα Ελλήνων μουσουργών όπως το «Ποιμενικό» του Αριστοτέλη Κουντουρώφ, «το φυλαχτό των Θεών» του Δημήτρη Λεβίδη, το «Απόλλων και Δάφνη» του Διονυσίου Λαυράγκα, ο «Προμηθεύς» του Θεόδωρου Καρυωτάκη, ο «Σάτυρος και ο Μαρσύας» του Μάνου Χατζιδάκι, η «Θάλασσα του Σκαλκώτα» καθώς και το «Ελληνική Αποκριά» του Μίκη Θεοδωράκη;

Όσο η σωρηδόν παραγωγή πτυχίων συνεχίζεται, το αντίκρυσμά τους γίνεται περισσότερο αβέβαιο. Σε κάποια αντικείμενα υπάρχει μαζική μετανάστευση πτυχιούχων, όπως στην ιατρική, όπου η χώρα έχει περισσότερους ιατρούς ανά πληθυσμό παγκοσμίως (7 ανά 1000 κατοίκους) μαζί με την Κούβα. Παράλληλα ο πληθωρισμός ιατρών εξελίσσεται σε κίνδυνο για τη δημόσια υγεία. Ενώ υπάρχουν ελλείψεις σε σημαντικές ειδικότητες, οι περισσευούμενοι ασκληπιάδες θα ασκήσουν συχνά αχρείαστη, επιβλαβή ιατρική λόγω βιοπορισμού ή αθέμιτης κερδοσκοπίας. Π.χ. παρά την οικονομική κρίση κάνουμε 3300% περισσότερες αξονικές τομογραφίες ανά 1000 άτομα από ότι η Νέα Ζηλανδία.