28e-oktovrioe
Η 28η Οκτωβρίου θα μπορούσε να μας δώσει μια διπλή ευκαιρία. Όχι μόνο να μνημονεύσουμε τα δεινά του ελληνικού λαού από έναν κατακτητή αλλά να εντοπίσουμε τις κακουχίες πολλών αφανών Γερμανών που επιχείρησαν να σαμποτάρουν τα σχέδια του καθεστώτος ώστε να μην βιώσει η Ελλάδα και όλες οι άλλες χώρες την βαρβαρότητα. Ένας δημοσιογράφος, μια φοιτήτρια, ένας ακαδημαϊκός, ένας στρατηγός και ένας αριστοκράτης. Πέντε Γερμανοί ενδεικτικά, που ενώ έβλεπαν γύρω τους τον γερμανικό λαό να δέχεται ή ακόμα και να υποστηρίζει τον Ναζισμό στη χώρα του, αποφάσισαν να αντιδράσουν ο καθένας με τον τρόπο του.
Μέχρι τότε, η Ελληνίδα ήταν παραγκωνισμένη, ήταν ένα «κατώτερο» φύλο<. Περιορισμένη, μόνο για το σπίτι, βουτηγμένη στην αγραμματοσύνη, χωρίς νομοθεσία ισότητας, χωρίς δικαίωμα ψήφου. Κι όμως, εκεί που δεν είχαν καν λόγο στην κοινωνική ζωή, οι γυναίκες έγιναν πρωταγωνίστριες πολιτικών γεγονότων. Άρχισαν να διεκδικούν ό,τι τους ανήκε. Αντικατέστησαν τους άνδρες στην παραγωγή, εξασφάλισαν το ψωμί, τα φάρμακα, το ρουχισμό του στρατού. Οι γυναίκες της Πίνδου, μετέφεραν τα πολεμοφόδια στην πλάτη τους, εκεί όπου δεν έφταναν τα μεταγωγικά. Πλαισίωναν στα μέτωπα όλες τις κινητές νοσοκομειακές μονάδες στρατού ως εθελόντριες νοσοκόμες. Συνέβαλαν στην εξύψωση του ηθικού στα στρατεύματά μας.
Για το τι ακριβώς έγινε τις πρώτες νυχτερινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου έχουμε την αφήγηση του Αμερικανού Laird Archer, Διευθυντή της Near East Foundation, από μαρτυρία του Γκράτσι, Ιταλού πρέσβη. «Ο Γκράτσι παίζει μπρίντζ σε "κομψό" ελληνικό σπίτι στην Κηφισιά -διαβάζουμε στο ημερολόγιο του Άρτσερ- στις 9 μμ. πηγαίνει στην Πρεσβεία, ετοιμάζει το τελεσίγραφο στα γαλλικά, επιστρέφει στο μπριντζ μέχρι τις μεταμεσονύχτιες ώρες και στις 3 πμ., με το τελεσίγραφο στην τσέπη, χτυπάει την πόρτα του Μεταξά, στην Κηφισιά. Η υπηρεσία νόμισε πως άκουσε πρέσβης της Γαλλίας. Ενοχλημένος ο Μεταξάς που τον ξύπνησε ο Γάλλος ντύνεται, κατεβαίνει στο σαλόνι και βλέπει τον Ιταλό.. Είναι 3 και 20.
