asfales-odeyese
Επιβολή και ατομική ευθύνη, στην οδική ασφάλεια και όχι μόνο.
Αναλυτικά οι σχεδιασμοί της ΕΛΑΣ για τις μετακινήσεις των ταξιδιωτών.
πώς η ψυχοσωματική μας κατάσταση επηρεάζει την οδηγική μας συμπεριφορά;
Όταν οδηγούμε, πρέπει να έχουμε την προσοχή μας συγκεντρωμένη αποκλειστικά στην οδήγηση. Παρόλο που όλοι το γνωρίζουν, υπάρχουν μοιραίες στιγμές που το ξεχνούν. Παρατηρώ οδηγούς να μιλούν αμέριμνοι στο κινητό τηλέφωνο ενώ κρατούν το τιμόνι, να στέλνουν μηνύματα, να ασχολούνται με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να τρώνε ή να συζητούν με τους επιβάτες. Κυρίες καλλωπίζονται, ενώ άλλοι παρασύρονται από τη μουσική και τραγουδούν ή/και χορεύουν.
Ακόμη ένα στοιχείο που μπορεί να σοκάρει: Η Λ.Ε.Α. δεν έχει κατασκευαστεί για να κάνουμε μια ευχάριστη στάση, να φωτογραφήσουμε το τοπίο, να ψάξουμε κάτι μέσα στο όχημά μας, να μιλήσουμε στο κινητό μας τηλέφωνο ή να ελέγξουμε τον οδικό χάρτη. Ο λόγος για τον οποίο έχει κατασκευαστεί η Λωρίδα Έκτακτης Ανάγκης είναι για να μπορέσει να σωθεί ένας συνάνθρωπός μας όταν βρίσκεται σε κίνδυνο η ζωή του ή -γιατί όχι- και η δική μας ζωή. Ο μοναδικός τρόπος έγκαιρης πρόσβασης ενός ασθενοφόρου είναι η Λ.Ε.Α., η οποία πολλές φορές είναι κατειλημμένη από οδηγούς που θεώρησαν πως είναι μεγαλύτερη ανάγκη το να προσπεράσουν όσα περισσότερα οχήματα μπορούσαν, απλώς και μόνο επειδή βαρέθηκαν την κίνηση.
Αναρωτιέμαι πώς θα αντιδρούσαμε άραγε αν μαθαίναμε πως κάθε χρόνο στην Ελλάδα αφανίζεται μια ολόκληρη κωμόπολη; Σενάριο επιστημονικής φαντασίας; Κι όμως, αν αναλογιστεί κανείς τον αριθμό των ανθρώπων που ξεψυχούν στην άσφαλτο ετησίως, θα καταλάβαινε πως δεν πρόκειται για καμία επιστημονική φαντασία, μα μια αληθινή, ολοζώντανη τραγωδία. Και όταν μιλάμε για αριθμούς που αγγίζουν και ξεπερνούν τη χιλιάδα, καλό είναι να υπενθυμίζουμε πάντοτε στον εαυτό μας ότι κάθε μονάδα από αυτούς τους 1.600 θανάτους ετησίως αντιπροσωπεύει και τη ζωή ενός ανθρώπου.
