athena
Σε πολλά σημεία της πόλης νεοκλασικά κτήρια που δεν έπεσαν θύματα στο βωμό της αντιπαροχής και της ανοικοδόμησης, μας δίνουν μία μικρή γεύση για το τι και πώς ήταν κάποτε η Αθήνα και γιατί ο ποιητής την είχε υμνήσει με πάθος ως «διαμαντόπετρα της γης το δακτυλίδι...». Ένα από αυτά τα σημεία είναι η πλατεία Συντάγματος και τα κτήρια που βρίσκονται στην αριστερή πλευρά ανόδου (από το Σύνταγμα προς τον Ευαγγελισμό) της τότε λεωφόρου Κηφισίας και μετέπειτα Βασιλίσσης Σοφίας. Στα τέλη του 19ου αιώνα και μέχρι τις αρχές του 20ού ο δρόμος αυτός, αποτελούσε το πιο όμορφο και αριστοκρατικό βουλεβάρτο της πρωτεύουσας με θαυμάσια αρχοντικά, κτισμένα το ένα δίπλα στο άλλο.
Η αυλαία για την τελευταία πράξη του δράματος έχει πια σηκωθεί. Ο δρόμος είναι έτοιμος για τον τελικό αφανισμό. Η Ελένη δεν υποδύεται τώρα κανέναν ρόλο. Πρωταγωνιστεί στο τραγικό τέλος της ίδιας της ζωής της. Θλιβερές λεπτομέρειες σκηνοθετούν το προσωπικό της δράμα. Τη νύχτα της 21ης προς 22α Δεκεμβρίου του 1944, η άτυχη τραγωδός θα συλληφθεί από τον ΕΛΑΣ και θα μεταφερθεί στο διυλιστήριο της Ούλεν στο Γαλάτσι, που έχει μετατραπεί σε κολαστήριο. Ο διαβόητος «καπετάν Ορέστης» θα την καταδικάσει σε θάνατο με τσεκούρι.
Η πόλη του Εδιμβούργου, γνωστή και ως η «ωραία της Σκωτίας», γεννήθηκε τον 5ο αιώνα μ.Χ και είναι μία «κούκλα» με δύο πρόσωπα: το παλιό (μεσαιωνικό)- Οld Town και το νέο (γεωργιανό) - New Town, αμφότερα εντυπωσιακά, γοητευτικά και ατμοσφαιρικά. Η εξωτερική της ομορφιά και τα 4.500 χαρακτηρισμένα ως διατηρητέα κτήρια που της έδωσαν επάξια το 1995 μία θέση στον κατάλογο της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO, δεν είναι τα μόνα για τα οποία μπορεί να καυχιέται αυτή η ιδιαίτερη πόλη.
