Brexit

Κάθε φορά που ο «λαϊκισμός» του αντιπάλου καθίσταται αντικείμενο επίκλησης, κατ' ουσίαν εκδιπλώνεται υπορρήτως η εξής αφήγηση: η θέση του αντιπάλου είναι «λαϊκιστική» διότι χαϊδεύει αφτιά, βασίζεται σε ψεύδη ή μισές αλήθειες και αποκρύβει τα δεδομένα, δομείται πάνω σε μια διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Αυτό που καθιστά την θέση ή την συμπεριφορά του αντιπάλου «λαϊκιστική» είναι ακριβώς το γεγονός πως αρνείται την αδιαμφισβήτητη αλήθεια της δικής μου πολιτικής πρότασης--δηλαδή, την «πραγματικότητα». Η πολιτική μου θέση δεν είναι μία από τις πολλές ενδεχόμενες πολιτικές θέσεις, την οποία εγώ προκρίνω έναντι των υπολοίπων, δεν είναι ένα «δέον γενέσθαι» ανάμεσα σε άλλα αντιπροτεινόμενα.

Το συνηθισμένο job description για έναν σημερινό επαγγελματία πολιτικό καριέρας είναι «Ζητείται κενόδοξος πολέμιος της αριστείας που θα προωθήσει τα συμφερόντα της κομματικής φατριάς. Κατά προτίμηση διαπλεκόμενος, ψεύτης, αδαής, αμελέτητος κι αμελητέος. Επιθυμητή προϋπηρεσία: φοιτητοπατέρας ή φοιτητομητέρα. Κατάλληλα πτυχία: προτιμούνται υποψήφιοι που δεν πήραν πτυχίο ή όσοι εξαγοράσανε πτυχία, τίτλους και επιβραβεύσεις με κομματικές ή οικογενειακές διασυνδέσεις. Καθηγητές πανεπιστημίου δεκτοί αν στερούνται σοβαρού επιστημονικού έργου. Εργασιακή εμπειρία: καμία ή περιορισμένη - επιτυχημένη επαγγελματική πορεία αποτελεί σοβαρό κώλυμα». Ας μην κοροϊδευόμαστε: η θλιβερή αυτή περιγραφή ισχύει διακομματικά, έστω κι αν υπάρχουν εξαιρέσεις.