detikos-politismos
Η Δύση βιώνει πολιτισμική παρακμή. Και κανείς δεν είναι σε θέση να προβλέψει τη συνέχεια.
Ποια θα είναι η συνέχεια της Ελλάδας στη αγωνιώδη πάλη για συνέχεια του ανθρώπινου πολιτισμού;
Μπορούμε να σκεφτούμε καινούριους τρόπους (που είναι παλιοί) να δημιουργήσουμε νόημα, να ανανεώσουμε τη spirituality μας μέσα από τη χαμένη rituality;
Η απόρριψη της «επιστημονικής αλαζονείας» ως προϋπόθεση, για τη διάσωση του Προμηθεικού έργου του Μαρξ.
Από όλους τους Ευρωπαϊκούς λαούς οι Έλληνες παρουσίασαν την υψηλότερη (89%) πεποίθηση για την ανωτερότητα του δικού τους πολιτισμού. Από όλους τους αρθρογράφους σχολιάσθηκε αρνητικά.
Θα ήθελα να τελειώσω με την εξής επισήμανση, που όσο και αυτονόητη να είναι, αξίζει να την επαναλαμβάνουμε με κάθε ευκαιρία, αφού στους καιρούς που ζούμε, ειδικά σήμερα που «του ταλαιπώρου κράτους μας [είναι] μεγάλη η πτώχεια» (για να επικαλεσθώ τον σχεδόν πάντοτε επίκαιρο Καβάφη) και η λεγόμενη μεσαία τάξη, ιστορικά ο κατεξοχήν φορέας πολιτισμικής παραγωγής και κατανάλωσης στις αστικές δημοκρατίες της μεταδιαφωτιστικής περιόδου, τείνει να εξαφανισθεί, τίποτε δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο: διακίνηση και προώθηση του πολιτισμού δε μπορεί να συνεχίσει να γίνεται, αν διακριτός πολιτισμός δεν συνεχίσει να παράγεται.
