dexia

Η διάκριση «αριστερά»- «δεξιά» αποτελεί το μεγάλο κληροδότημα της Γαλλικής Επανάστασης. Σχετίζεται κυριολεκτικά με την τοπογραφία των επαναστατικών συνελεύσεων τις διχαστικές ημέρες του καλοκαιριού του 1789. Κυρίαρχη και καθοριστική διαφορά μεταξύ των αντιπροσώπων δεν ήταν άλλη από την ενίσχυση ή την αποδυνάμωση των πολιτικών εξουσιών του Λουδοβίκου 16ου. Οι αντιβασιλικοί επαναστάτες που ονειρεύονταν περιορισμό των εξουσιών του βασιλιά κάθισαν αυθόρμητα, όπως σημειώνει ο ιστορικός Μαυροκορδάτος, στην αριστερή πλευρά της Βουλής, εν αντιθέσει με τους συντηρητικούς αριστοκράτες και υποστηρικτές της μοναρχίας που «κατέλαβαν» τη δεξιά πλευρά.

Ως γνωστόν, οι όροι «δεξιά» και «αριστερά» πρωτοεμφανίστηκαν στο πολιτικό λεξιλόγιο μετά τη Συντακτική Συνέλευση στην επαναστατημένη Γαλλία του 1789. Σε αυτήν τη Συνέλευση υπήρξαν δύο απόψεις, αυτών που κάθονταν δεξιά του Λουδοβίκου ΙΣΤ' και αυτών που κάθονταν αριστερά. Οι ακραιφνώς βασιλικοί ήταν οι «δεξιοί», που θεωρούσαν πως ο βασιλιάς έπρεπε να καθορίζει τα πάντα, οι δημοκρατικοί ήταν οι «αριστεροί». Γενικεύοντας, ο «δεξιός» τασσόταν υπέρ της συντήρησης της ισχυρής κεντρικής εξουσίας, της βασιλικής, ο δε αριστερός απέβλεπε σε ενίσχυση των απόψεων των πολιτών, δηλαδή στην ελευθεροποίησή τους από την κεντρική κρατική εξουσία.

Η εφημερίδα ως μέσο ενημέρωσης της βιομηχανικής εποχής πιθανώς δεν θα εξαφανιστεί. Ωστόσο η είδηση δεν κυκλοφορεί πλέον με σαφή μορφή, διορθωμένη και τυποποιημένη. Στις μέρες μας η είδηση είναι άυλη και εμφανίζεται με την μορφή ενός ευμετάβλητου ρευστού που κυκλοφορεί στον παγκόσμιο ιστό κομματιασμένο και ατελές στην ουσία με την ταχύτητα του φωτός. Η ευρυζωνικότητα και το web 2.0 δίνει στους ιστογράφους τη δυνατότητα να συμπληρώσουν αυτές τις ειδήσεις προσθέτοντας την «αλχημεία της πολλαπλότητας»... όπως λέει ο Pisani. Αυτή η μετατόπιση της εξουσίας από τη συντακτική ομάδα και το δημοσιογραφικό ιερατείο στους κυβερνοναύτες και στους «νέους σκλάβους της ενημέρωσης», είχε μεικτά αποτελέσματα: άλλοτε εξόχως χειραφετησιακά και άλλοτε χειραγωγικά.