ΔΗΜΟΣΙΟ

Η απόφαση για την υποβολή παραίτησης φέτος για τους δημοσίους υπαλλήλους εξακολουθεί να γίνεται ακόμα πιο λεπτή, καθώς πολλά κομβικά σημεία του νέου ασφαλιστικού δεν έχουν αποσαφηνιστεί με την έκδοση των απαραίτητων εγκυκλίων και εργαλείων υπολογισμού. Αποτελεί λοιπόν λογικό επακόλουθο η δημιουργία περαιτέρω ανασφάλειας σε όσους καλούνται να πάρουν μια «απόφαση ζωής», χωρίς να έχουν όλα τα δεδομένα στα χέρια τους.

Μετά το θάνατο κάποιου όλη η περιουσία του κληρονομείται από τους κληρονόμους, που είτε είναι οι στενοί συγγενείς του, είτε αναφέρονται στη διαθήκη του. Η κληρονομιαία περιουσία αποτελείται από το ενεργητικό και το παθητικό της, όπως αυτό αποτιμάται σε χρήμα. Με άλλα λόγια, τα χρέη που έχει κάποιος από δάνεια, από άλλες οφειλές ή στην εφορία, στα ασφαλιστικά ταμεία κτ.λ. κληρονομούνται με τον ίδιο τρόπο που κληρονομούνται και τα άλλα περιουσιακά στοιχεία, π.χ. τα ακίνητα, οι τραπεζικοί λογαριασμοί, τα κοσμήματα κ.τ.λ.

Είναι πραγματικά ενδιαφέρον το πώς αντιμετωπίζεται το ζήτημα της μισθοδοσίας του κλήρου στον ελλαδικό δημόσιο λόγο. Από τη μία έχουμε τους κατ' εξοχήν αντικληρικαλιστές, οι οποίοι ισχυρίζονται ότι το καθεστώς μισθοδοσίας του κλήρου που ισχύει στην Ελλάδα δεν ισχύει πουθενά στην Ευρώπη, και ότι άρα πρέπει να «γίνουμε Ευρώπη». Ακόμα και εάν η εκτίμηση πως πουθενά στην Ευρώπη δεν μισθοδοτείται ο κλήρος από το κράτος είναι ακριβής, που δεν είναι ακριβής, μοιάζει να αγνοεί ένα θεμελιώδες γεγονός. Ότι η μισθοδοσία του κλήρου πρέπει να ιδωθεί σε συνάρτηση με το ποιες παροχές δίνει γενικώς το κράτος στην εκκλησία.