Εγκλημα
Τα αυτιστικά παιδιά, ανάλογα με τον βαθμό της διαταραχής που αναπτύσσουν, μπορούν είτε να ενταχθούν και να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα ενός σχολείου, ιδιαίτερα τα πιο λειτουργικά παιδιά, είτε να φοιτήσουν σ' ένα σχολείο που ειδικεύεται στον αυτισμό. Στη χώρα μας, τέτοια σχολεία υπάρχουν στην Αττική, τα Ιωάννινα, τη Θεσσαλονίκη και τα Χανιά, όμως καλύπτουν ελάχιστο ποσοστό των αναγκών. Κάθε παιδί είναι μοναδικό, οπότε δεν υπάρχει μία μόνο ενδεδειγμένη μέθοδος ή θεραπεία. Το σημαντικότερο ζήτημα είναι να βρεί το παιδί και ο θεραπευτής την μέθοδο που ταιριάζει στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Συμπερασματικά λοιπόν, χρειάζεται να σκεφτούμε το άτομο με αναπηρία ως ένα άτομο που ζει υπό συγκεκριμένες συνθήκες και που η ταυτότητα του μένει αναλλοίωτη και αυθεντική και δεν τον κάνει διαφορετικό σε σχέση με τους υπόλοιπους. Ο φόβος για τη διαφορετικότητα και η προκατάληψη πως το άτομο με αναπηρία δεν μπορεί να εκφράσει τις αρχές της προσωπικότητας και της ατομικότητας είναι αναγκαίο να ξεπεραστούν, καθώς η ικανότητα δημιουργίας συνθηκών φροντίδας, ικανών να κατανοούν και να υποδέχονται την ατομικότητα του καθενός, δημιουργούν με τη σειρά τους τις κοινωνίες ένταξης και ενσωμάτωσης.
Σε πολλά σημεία της πόλης νεοκλασικά κτήρια που δεν έπεσαν θύματα στο βωμό της αντιπαροχής και της ανοικοδόμησης, μας δίνουν μία μικρή γεύση για το τι και πώς ήταν κάποτε η Αθήνα και γιατί ο ποιητής την είχε υμνήσει με πάθος ως «διαμαντόπετρα της γης το δακτυλίδι...». Ένα από αυτά τα σημεία είναι η πλατεία Συντάγματος και τα κτήρια που βρίσκονται στην αριστερή πλευρά ανόδου (από το Σύνταγμα προς τον Ευαγγελισμό) της τότε λεωφόρου Κηφισίας και μετέπειτα Βασιλίσσης Σοφίας. Στα τέλη του 19ου αιώνα και μέχρι τις αρχές του 20ού ο δρόμος αυτός, αποτελούσε το πιο όμορφο και αριστοκρατικό βουλεβάρτο της πρωτεύουσας με θαυμάσια αρχοντικά, κτισμένα το ένα δίπλα στο άλλο.
