ioannes-ioannides

Αν οι επιστημονικές αναφορές ήταν μέτρο της εξυπνάδας ή της προσφοράς κάποιου στην διεθνή βιβλιογραφία, τότε ο Άλμπερτ Άινσταϊν, που θεωρείται ο εξυπνότερος άνθρωπος που έχει γεννηθεί ποτέ, θα έπρεπε να είχε περισσότερες αναφορές από τον κ. Ιωαννίδη και όλους τους άλλους διάσημους επιστήμονες. Οι επιστημονικές αναφορές του Άινσταϊν, που βρισκόταν σε επιστημονική δράση για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από τον κ. Ιωαννίδη, είναι στο ίδιο επίπεδο μαζί του. Υπάρχουν άπειρα παραδείγματα επιστημόνων που κέρδισαν βραβείο Νόμπελ με πολύ λιγότερες αναφορές από αυτές του κ. Ιωαννίδη.

Πολλά από τα στοιχεία που αναφέρει ο κ. Ιωαννίδης στο άρθρο του, είναι πιθανόν σωστά - αλλά κάποια είναι εξώφθαλμα αποπροσανατολιστικά: π.χ. «επιτυχής εξέταση τουλάχιστον του 65% των μαθημάτων του ακαδημαϊκού έτους» δεν σημαίνει ότι «επιβραβεύουμε δηλαδή όσους πέφτουν κάτω απ' τη βάση μόνο μια στις τρεις φορές», αλλά με προσεχτική παρατήρηση των προθεσμιών πρακτικά σημαίνει ότι δεν αποκλείουμε της υποτροφίας έναν φοιτητή που επέλεξε να δώσει εξετάσεις σε τρία από τα δέκα μαθήματα του έτους τον Σεπτέμβριο, μια κοινή πρακτική από καλούς φοιτητές που επιζητούν υψηλή βαθμολογία.

Πρώτα πρώτα, θα ήθελα να ξέρω ποιο είναι το κίνητρο του δρ. Ιωαννίδη, σε αυτόν τον ανελέητο πόλεμο εναντίον της Ελλάδας και του λαού της. Πριν από λίγο καιρό θα πίστευα ότι αυτό θα μπορούσε να είναι μια προσπάθεια να προσφέρει εποικοδομητική κριτική, έτσι ώστε τα πράγματα να πάνε καλύτερα στο μέλλον. Ωστόσο, το μεγαλύτερο μέρος της αφήγησης του είναι καταστροφικό, ισοπεδωτικό, όχι εποικοδομητικό. Αναλογιζόμενος τα κίνητρά του, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πιθανόν πάσχει από το «σύνδρομο του επιτυχημένου μετανάστη» (ΣΕΜ), ένα σύνδρομο που εντοπίστηκε και περιγράφεται εδώ για πρώτη φορά.

Να ξεκαθαρίσω τα εξής: είμαι σίγουρος πως ο κ. Ιωαννίδης είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Ο τρόπος (προβληματικός τρόπος, αλλά αυτόν έχουμε) που μετράμε την αριστεία στον ακαδημαϊκό χώρο δηλώνει ότι πρέπει να είναι εξαιρετικός επιστήμονας στον τομέα του, διαπρεπής και δικαίως ονομαστός. Δεν έχω λόγο να μην υποθέσω πως θα είναι αξιοπρεπέστατος στην προσωπική και καθημερινή επαγγελματική του ζωή. Αυτό που λέω, μετά συγχωρήσεως δηλαδή, είναι πως αυτή η μανιέρα τελετουργικού αυτομαστιγώματος μαζί με ένα συγκεκριμένο είδος ειρωνείας, καθώς και η ιδεολογία των στραβοχυμένων φιλοσόφων-βασιλέων (τύπου: είσαι καλός στα pure mathematics; Γίνε υφυπουργός!), ενίοτε γίνεται κουραστική--όσο κι αν τέρπει το κοινό που διψά, παρακαλεί, ικετεύει γι' αυτού του είδους τον λαϊκισμό.