Μεταναστευτικο
Και αν η στάση της Τουρκίας έναντι της Ελλάδας είναι ξεκάθαρη, οι Έλληνες πολιτικοί οφείλουν, το χρωστούν στην ταλαίπωρη χώρα και τον (ας μη γελιόμαστε, όχι και τόσο άμοιρο ευθυνών για την ίδια του την ταλαιπωρία) λαό που εκπροσωπούν, να αναλογιστούν και να προβλέψουν κατά το δυνατόν με ποιους όρους και σε ποια συγκυρία ("timing", για όσους προτιμούν τα άπταιστα αποικιακοελληνικά) θα εκδηλωθεί και στο ζήτημα αυτό η τάση εταίρων προς την φίλτατή τους Realpolitik (γιατί φίλη μεν η Ελλάδα, η όποια, εν τέλει, Ελλάδα, φιλτάτη δε η εταιρεία και οι μεγάλοι μέτοχοί της) και να την προλάβουν, να είναι έτοιμοι να την αναχαιτίσουν με, πάλι κατά το δυνατόν, όμοιους και ίσους όρους.
Η διαχείριση του προσφυγικού ως media event με κυρίαρχη αφήγηση το συναίσθημα μέσα από τα ανθρωπιστικά ρεπορτάζ που δείχνουν τα πραγματικά πρόσωπα των προσφύγων, τις οικογένειες και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν αυτοί οι άνθρωποι έχουν αποτελέσει παράγοντα για να κάμψουν την κοινή γνώμη. Η ευαισθητοποίηση, η προσφορά και ο εθελοντισμός παρά την δυσμενή οικονομική κατάσταση έχουν αγγίξει νέα υψηλά και σε αυτό, θεωρώ, οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος η επίδραση που έχουν τα θετικά δημοσιεύματα και η καθημερνή προβολή.
H ανάληψη των ευθυνών εκ μέρους των Ευρωπαίων ηγετών είναι ένα σημαντικό βήμα για τη λύση του προβλήματος. Μία συλλογική θετική στάση της ΕΕ θα άλλαζε σημαντικά τις εξελίξεις και θα βοηθούσε, με τις πολιτικές πρωτοβουλίες, στην αντιμετώπιση του συριακού. Επίσης, οι Ευρωπαίοι μπορούν να έρθουν δυναμικά αντιμέτωποι με τον ίδιο τον Άσαντ και να αφήσουν τα πέντε εκατομμύρια Σύριους στη χώρα τους. Η συμμετοχή των Ευρωπαίων στην ίδρυση ζωνών ασφαλείας εντός συριακού εδάφους θα μείωνε σημαντικά τη ροή των προσφύγων προς το ευρωπαϊκό έδαφος. Έτσι οι Σύριοι δεν θα εγκαταλείπουν τη χώρα τους και θα σταματήσει η αλλοίωση του δημογραφικού στοιχείου της Συρίας.
Κι έπειτα, τον Ιανουάριο του 2015, ήρθε η νέα κυβέρνηση. Τα κέντρα κράτησης άνοιξαν, οι συλλήψεις διεκόπησαν, οι αφίξεις νέων μεταναστών και προσφύγων δεκαπλασιάστηκαν τον Απρίλιο, τον Μάιο και τον Ιούνιο του 15, σε σχέση με τους αντίστοιχους μήνες της προηγούμενης χρονιάς. Μα τίποτε άλλο δεν άλλαξε, μεταναστευτική πολιτική δε σχεδιάστηκε, υποδομές δεν δημιουργήθηκαν. Κι ύστερα άρχισε η καταιγίδα: 107.000 τον Αύγουστο (από 6.700 τον προηγούμενο Αύγουστο), 150.000 τον Σεπτέμβριο, 211.000 τον Οκτώβριο. Συνολικά 850.000 αφίξεις έναντι 41.000 την προηγούμενη χρονιά.
