mnemonio
Σ' αυτή την κατάσταση η πολιτική μοιάζει συνέχεια να αποδυναμώνεται. Και το πολιτικό σύστημα αρέσκεται να βρίσκει ένα κοινό εχθρό παρά να βρίσκει βιώσιμες, πρακτικές κι αξιόπιστες λύσεις. Το πρόβλημα δεν είναι ο εχθρός. Ούτε καν ότι δεν υπάρχει συνειδητοποίηση ότι στην πράξη δεν υπάρχει εσωτερική κατανάλωση. Ό,τι λέμε μέσα (στην πατρίδα μας) το λέμε ταυτόχρονα κι έξω (στο παγκόσμιο χωριό). Το πρόβλημα είναι γιατί δεν υπάρχει κατανόηση ότι πρωτίστως αυτό που μας λένε οι σύμμαχοι, δανειστές, ο Σόιμπλε εάν θέλετε, είναι απλά «δεν σας εμπιστευόμαστε», «δεν σας πιστεύουμε».
Κάθε φορά που ο «λαϊκισμός» του αντιπάλου καθίσταται αντικείμενο επίκλησης, κατ' ουσίαν εκδιπλώνεται υπορρήτως η εξής αφήγηση: η θέση του αντιπάλου είναι «λαϊκιστική» διότι χαϊδεύει αφτιά, βασίζεται σε ψεύδη ή μισές αλήθειες και αποκρύβει τα δεδομένα, δομείται πάνω σε μια διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Αυτό που καθιστά την θέση ή την συμπεριφορά του αντιπάλου «λαϊκιστική» είναι ακριβώς το γεγονός πως αρνείται την αδιαμφισβήτητη αλήθεια της δικής μου πολιτικής πρότασης--δηλαδή, την «πραγματικότητα». Η πολιτική μου θέση δεν είναι μία από τις πολλές ενδεχόμενες πολιτικές θέσεις, την οποία εγώ προκρίνω έναντι των υπολοίπων, δεν είναι ένα «δέον γενέσθαι» ανάμεσα σε άλλα αντιπροτεινόμενα.
Εκείνο που φάνηκε ξεκάθαρα από το βίαιο ξέσπασμα στους δρόμους της χώρας τον Δεκέμβριο του 2008 ήταν ότι ένα ευρύ φάσμα οργανώσεων, ακτιβιστών, μαθητών συμμερίζονταν σε μεγάλο βαθμό τη μετωπική σύγκρουση ως έκφραση πολιτικής οργής. Τα επεισόδια δεν ήταν, όπως ισχυρίστηκαν πολλοί, μια εξέγερση ή κάποια ανταρσία ενάντια σε συγκεκριμένες νεοφιλελεύθερες οικονομικές πολιτικές της τότε κυβέρνησης. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, πολλά από τα κυβερνητικά μέτρα που θεωρήθηκαν υπεύθυνα για το βίαιο ξέσπασμα δεν είχαν καν τεθεί σε εφαρμογή την περίοδο που η Αθήνα φλεγόταν.
Πρόκειται για το κακό μας το κεφάλι, για το ότι ο Έλληνας θέλει αλλαγές γενικά αλλά καμιά αλλαγή συγκεκριμένα. Γιατί όταν σε κάτι τόσο αυτονόητο δεν είσαι διατεθειμένος ν' αλλάξεις και να πειθαρχήσεις τότε καλή μας καταδίκη.
