movinhand

Το γεγονός ότι θυμόμαστε χαρακτηριστικά μία χρονιά συμβαίνει, συνήθως, επειδή εκείνη τη δεδομένη περίοδο μας έτυχε κάτι συγκλονιστικό. Κάτι που άλλαξε τον τρόπο που βλέπουμε τη ζωή και τον εαυτό μας. Θεωρώ ότι όποιος είχε την ευκαιρία να φύγει στο εξωτερικό για δουλειά για ένα - έστω μικρό - χρονικό διάστημα θα ταυτιστεί με αυτή την άποψη. Πώς μπορείς να ξεχάσεις τη χρονιά που αποχαιρέτησες με δάκρυα στα μάτια την οικογένεια και τους φίλους σου; Τη χρονιά που προσγειώθηκες μόνος σε μία εντελώς άγνωστη χώρα; Αυτή η χρονιά, με όλα τα δύσκολά της, θα σου μείνει αξέχαστη.

Δεν ξέρω εάν το αντιληφθήκατε. Αλλά το επάγγελμα του νοσηλευτή εξελίσσεται σε ένα από τα επαγγέλματα με τη μεγαλύτερη ζήτηση. Γεγονός που ήδη αντανακλάται στο μισθό αλλά και στις προσφερόμενες παροχές. Τουλάχιστον στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού. Όχι στην Ελλάδα. Η αλήθεια είναι πως η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων νοσηλευτών και των επαγγελματιών υγείας δεν θα ήθελαν να ξενιτευτούν. Άλλωστε, τίποτα δεν συγκρίνεται με το φως, τη θάλασσα και το χρώμα της Ελλάδας. Τίποτα; Ούτε οι ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, ούτε οι καλύτερες προοπτικές εξέλιξης ούτε ακόμη ένας πολύ καλός μισθός; Η ερώτηση είναι μάλλον ρητορική.