nomos

Ο Φρανσουά Ολάντ βιάστηκε να δείξει την αλληλεγύη του στις γυναίκες. Με αυτή τη βιασύνη, τον ζήλο, υπονομεύει τους θεσμούς• εξασθενεί τη μεγάλη προσπάθεια που γίνεται σε ολόκληρο τον δημοκρατικό κόσμο να αποτρέπεται η αυτοδικία και να εξασφαλίζεται όλο και περισσότερο η εμπιστοσύνη στο σύστημα της δικαιοσύνης. Νομίζω ότι στην υπόθεση Ζακλίν Σοβάζ αρκούσαν τα ελαφρυντικά ― και όντως ελήφθησαν υπόψη ― κι ότι η επιείκεια που έδειξε το δικαστήριο (με καλή διαγωγή η Ζακλίν θα μπορούσε να βρει από τη φυλακή σε μια πενταετία) ήταν σωστή και δίκαιη. Σωστή και δίκαιη πιθανώς να είναι κάποια διεύρυνση της «νόμιμης άμυνας»• προς το παρόν όμως, «νόμιμη άμυνα» σημαίνει ότι απαντώ με βία ανάλογη της βίας με την οποίαν απειλούμαι.

Μπορεί να μην είναι εφικτό ακόμη να αντιληφθούμε το πόσο σοβαρές θα είναι συνέπειες στο άμεσο μέλλον, αλλά σύσσωμη η πολιτική σκηνή της χώρας αφήνει τα πανεπιστήμια στο έλεος των παρατάξεων, της αυθαιρεσίας, αδιαφορίας και ανομίας που κυριαρχεί εδώ και δεκαετίες δίχως κανένα έλεγχο ή μέριμνα. Το ΠΑΣΟΚ άφησε στη τύχη το ίδιο το παιδί του και εν συνεχεία τα συμφέροντα ήρθαν να συμπληρώσουν τα κενά σαν ύαινες έτοιμες να κατασπαράξουν ό,τι βρεθεί στο δρόμο τους. Η ΝΔ αδιαφόρησε, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ολοκληρώνει όσα υποσχέθηκε. Οι αντιξοότητες θα μεταδοθούν και στις επόμενες γενιές που εξακολουθούν να έρχονται αντιμέτωπες με εμπόλεμες καταστάσεις εντός των ΑΕΙ.