oikonomike-krise
Το Ερασίνειο Νοσοκομείο ήταν μια ιδιωτική πρωτοβουλία που φιλοδοξούσε, εάν ποτέ ολοκληρωνόταν, να είναι το μοναδικό νοσοκομείο ολοκληρωμένης φροντίδας στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης που θα εξειδικευόταν σε θέματα, πρόληψης, διάγνωσης, θεραπείας και αποκατάστασης νεοπλασματικών ασθενειών. Ταυτόχρονα όμως θα εξυπηρετούσε και την τοπική κοινωνία παρέχοντας όλο το φάσμα της πρωτοβάθμιας περίθαλψης και των υπηρεσιών ενός γενικού νοσοκομείου.
Η κρίση συνήθισε πολλούς, στην πράξη διαρκώς περισσότερους, να ζουν με φτηνά αντίγραφα γνωστών μαρκών. Τους συνήθισε να ζουν στο περιθώριο, στις γωνιές της ζωής, απ' όπου να παρατηρούν, τα πρωτότυπα προϊόντα και όσους τα αγοράζουν και τα καταναλώνουν, προσπαθώντας από ντροπή και αίσθημα μειονεξίας να κρύψουν τα δικά τους αντίγραφα. Κυρίως τους συνήθισε να μην έχουν τη δική τους πυξίδα σε μια τόσο σημαντική πράξη στο σύγχρονο καπιταλισμό, όπως είναι η πράξη της κατανάλωσης, αλλά κοιτούν συνεχώς δίπλα, στον κόσμο των πρωτότυπων, και να τον αντιγράφουν.
Δύο ήταν οι βασικοί τρόποι με τους οποίους οι εκπρόσωποι των ελληνικών μέσων ενημέρωσης συνέβαλαν στη διαιώνιση της κρίσης πολύ πέρα από τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης. Πρώτον, ως άμεσοι αρθρογράφοι ή δημοσιογράφοι στα δικά τους ΜΜΕ. Δεύτερον, ως συνομιλητές σε συνεντεύξεις με πολιτικούς, «εμπειρογνώμονες», και «αναλυτές» που ήθελαν να εκφράσουν γνώμη για τις τρέχουσες εξελίξεις. Ως άμεσοι συντελεστές, αντί για αποσαφήνιση εννοιών, οικονομικών πολιτικών, και διαδικασιών, τα ελληνικά ΜΜΕ διαιώνισαν τη σύγχυση για τα αίτια της κρίσης και παρέτειναν τις πλάνες για τον τρόπο τερματισμού της. Το κολοσσιαίο σφάλμα σ' αυτή τη διαδικασία ήταν η διάδοση και εμπέδωση της επιχειρηματολογίας ότι υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι εξόδου από την κρίση.
