petros-kapsaskes
Τα Μουσεία, ως φορείς ήπιας ισχύος, επιτελούν σημαντικό έργο στην άσκηση Πολιτιστικής Διπλωματίας. Οι αδελφοποιήσεις με άλλα Μουσεία, οι ανταλλαγές εκθεμάτων, οι συνεργασίες και οι αμοιβαία επωφελείς δράσεις οικοδομούν ένα δίκτυο σχέσεων που αποτελεί αναμφισβήτητα σημαντική επικουρία για τη διεθνή διπλωματία. Μέσω της φήμης και της ισχυρής δημόσιας εικόνας τους, τα μουσεία αποτελούν τοπόσημα που συμβάλλουν στον εξωραϊσμό της εικόνας ενός κράτους, στην εξάλειψη των στερεοτύπων και των προκαταλήψεων, καθώς και στην οικοδόμηση ενός θεμελίου εμπιστοσύνης με χώρες των οποίων οι διπλωματικές σχέσεις είναι τεταμένες ή δεν υφίστανται.
Τα πολιτιστικά αξιοθέατα μιας χώρας σε συνδυασμό με τις μεγάλες εορτές όπως τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα αποτελούν έναν ακαταμάχητο πόλο έλξης για τους επισκέπτες που έρχονται στη χώρα. Ως εκ τούτου, ένας από τους σημαντικότερους στόχους αυτού του εγχειρήματος είναι η προσέλκυση τουριστών μέσω της στρατηγικής του Πολιτιστικού Τουρισμού, δηλαδή ανθρώπων οι οποίοι επιλέγουν έναν προορισμό έναντι κάποιου άλλου βάσει της ιδιαιτερότητας και της έλξης ενός πολιτιστικού πακέτου που προσφέρει η χώρα υποδοχής (Θέατρα, Μουσεία, Φεστιβάλ, Φυσικά οικοσυστήματα, Αθλητικές εγκαταστάσεις, Βιβλιοθήκες, Θεματικά Πάρκα) συμβάλλοντας έτσι, κατά τρόπο ουσιαστικό στην ενίσχυση της οικονομίας.
Σήμερα υπάρχουν πολλές αντιδράσεις των ομογενών μας για την τακτική των Αλβανών να θάβουν τα αρχαιοελληνικά μνημεία της Νοτίου Αλβανίας και να αναδεικνύουν μόνο τα Ρωμαίικα κυρίως στην περιοχή της Ανδριανούπολης ή Δριυνούπολης. Το 2009, έρευνα Ελλήνων καθηγητών στο Πανεπιστήμιο Αργυροκάστρου αποδεικνύει με στοιχεία απτά ότι η αρχαία πόλη της Δριυνουπόλεως είχε υποστεί παρεμβάσεις από αρχαιολόγους, οι οποίοι αφαίρεσαν δια της βίας αρκετά από τα στοιχεία της ελληνικής καταγωγής της πόλης αλλοιώνοντας, πλαστογραφώντας και παραποιώντας την ελληνική ταυτότητα των αρχαίων μνημείων βαπτίζοντάς τα Ιλλυρικά ή Ρωμαϊκά.
Αν κάτι λοιπόν ξεχωρίζει τον Αλέξανδρο από τους υπόλοιπους κατακτητές είναι ακριβώς αυτή η βαθιά του αντίληψη για τη σημασία που έχει ο πολιτισμός στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Η εγκράτεια και η αυτοκυριαρχία, που χαρακτήριζαν τον Αλέξανδρο, πλην ορισμένων περιπτώσεων οξυθυμίας και παρόρμησης, ήταν οι αρετές που τον καθιστούσαν ιδιαίτερα προσφιλή και τον ξεχώριζαν στα μάτια των κατακτημένων λαών. Το γεγονός αυτό τεκμαίρεται αφενός από την πρωτοφανή για την εποχή εκείνη συμπόνια και επιείκεια που επέδειξε είτε προς την οικογένεια του Δαρείου μετά τη μάχη της Ισσού, είτε προς τον Βασιλιά Πώρο μετά τη μάχη στον ποταμό Υδάσπη.
