Ξεκινώ για τα εγκαίνια του Μουσείου Καποδίστρια και δεν πρόκειται για απλό περίπατο. Πατώ στα χώματα τα οποία πάτησε ο Κυβερνήτης. Θα βρεθώ στο σπίτι που κάποτε ανέπνεε, σκεφτόταν, αποφάσιζε, ονειρευόταν. Νιώθω σαν ταξιδιώτης στον χρόνο, λίγο πριν το μεγάλο ταξίδι.
Όμως σήμερα ο αρχαιολογικός χώρος είναι έρημος για άλλο λόγο. Στην είσοδο βρίσκουμε ένα διπλό λουκέτο. Στην άλλη πλευρά του δρόμου, το μικρό μουσείο στο χώρο του ρωμαϊκού βαλανείου είναι κλειστό επίσης. Μια πινακίδα ανακοινώνει την έλλειψη προσωπικού. Φωνάζουμε «είναι κανείς εδώ;» κι εμφανίζεται ένας φρουρός. Μας εξηγεί ότι είναι μόνος, με απόσπαση από τον Ακροκόρινθο. Το μουσείο και ο χώρος χρειάζονται τουλάχιστον 4 για να λειτουργήσουν. Λέμε ότι ήρθαμε από την άκρη του κόσμου, αλλά οι οδηγίες που έχει είναι σαφείς. Να μην ανοίξει σε κανέναν.