taxithi
Ιδανική εποχή για να πραγματοποιήσει κανείς ανάβαση στα Θρακικά Μετέωρα είναι η Άνοιξη. Ανάμεσα στη ρίγανη, στη βελανιδιά, στην καρυδιά, στην αμυγδαλιά, στον κέδρο, στην κρανιά και στο σπαθόχορτο, κυριαρχούν οι παιώνιες, που είναι ιδιαίτερα όμορφα κόκκινα αγριολούλουδα. Χαρακτηριστικές είναι και οι κυδωνιές, που επειδή είναι άγριες παράγουν εξαιρετικής γεύσης καρπούς. Παράλληλα, θα αντικρίσει κανείς πολλά είδη ερπετών, όπως την οχιά, τον ελαφίτη ή λαφιάτη, όπως τον αποκαλούν οι ντόπιοι, τα νερόφιδα, όπου υπάρχει υγρασία, δενδρογαλιές και φυσικά σαύρες. Βέβαια, δεν λείπουν λύκοι, αγριογούρουνα, λαγοί, αλεπούδες, αγέλες αιγοπροβάτων και μέχρι πρόσφατα αγριόγατες.
Οι εμπορικές τους συναλλαγές με την Οθωμανική αυτοκρατορία, τη Ρωσία, την Αίγυπτο, και με την Ευρώπη δεν έφεραν στη Λέσβο μόνο χρήμα, αλλά και πολιτισμικές επιρροές, που αποτυπώθηκαν στα αρχοντικά τους, στα εργοστάσια και στα βιομηχανικά κτήρια, αλλά και στον τρόπο ζωής, στα γράμματα, στις τέχνες, αλλά και στην κοινωνική οργάνωση.
Οι Καταρράκτες Νιαγάρα βρίσκονται ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και στον Καναδά. Συγκεκριμένα, αποτελούν τα διεθνή σύνορα μεταξύ Νέας Υόρκης και Οντάριο. Οι εν λόγω καταρράκτες ανήκουν στον Καναδά, ενώ πιο δίπλα βρίσκονται και αυτοί της Αμερικής. Σχηματίζονται από τον ποταμό Νιαγάρα, της βόρειας Αμερικής, που συνδέει τις λίμνες Ήρι και Οντάριο. Οι καναδέζικοι αυτοί καταρράκτες έχουν σχήμα πετάλου και γι αυτό θα ακούσεις να τους αποκαλούν κι έτσι, δηλαδή, «πέταλο».
Παρασκευή πρωί και ξεκίνησα από το αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης με προορισμό την πόλη του Καναδά. Έπειτα από μια σύντομη πτήση- μιάμιση περίπου ώρα, ίσως και λίγο λιγότερο- έφτασα και πήγα στο ξενοδοχείο. Ήμουν τυχερή, γιατί το ξενοδοχείο ήταν ακριβώς δίπλα στη λίμνη Οντάριο και η ημέρα ήταν ηλιόλουστη (με κρύο βέβαια)! «Επιτέλους», σκέφτηκα, γιατί η παραμονή μου στη Νέα Υόρκη συνοδεύτηκε από βροχή, σχεδόν ασταμάτητη.
Αποφάσισα να βουτήξω όταν θα έμενα μόνη μου, στην απογευματινή μου βόλτα. Είχα φτάσει μέχρι την άλλη άκρη, στη Σιβηρία, στην πιο βαθιά λίμνη του κόσμου. Δε γινόταν να μη βουτήξω! Είχα ακούσει άλλωστε και το μύθο που λέει πως αν βουτήξεις στη λίμνη Βαϊκάλη θα ζήσεις περισσότερο... ή θα πάθεις καρδιακό και είπα να το ρισκάρω! Στην καλύτερη θα κέρδιζα 25 χρόνια ζωής, στη χειρότερη θα έφευγα από τούτο τον κόσμο έχοντας πραγματοποιήσει ένα μεγάλο μου όνειρο, αυτό του Υπερσιβηρικού! χαχα
