Θαλασσα
Ο μικρός Μίμης έρχεται στον κόσμο στο Μαπούτο της Μοζαμβίκης, η μάνα του είναι μια μαύρη γυναίκα, που περνά τα βράδια της με τον Έλληνα μετανάστη Μιχάλη Τσαφαντάκη. Ιδρωμένα κορμιά στην αποθήκη με τα αλεύρια ενός φούρνου στο μεγάλο και πανέμορφο λιμάνι της Μοζαμβίκης, στο Λουρέντζο Μέρκες. Το λευκό και το μαύρο έδιναν το πιο τρυφερό ρεσιτάλ ζωής. Ερωτεύονται, είναι λευκός, εργατικός, καλοσυνάτος μα πάνω από όλα φλογερός Έλληνας.
Η θαλαμηγός θα κάνει μια ήρεμη κρουαζιέρα στην Αδριατική, με επιβάτες την γυναίκα του Μουσολίνι, τη Ραχήλ, το γιο και την κόρη τους! Λίγους μήνες αργότερα θα ξαναμπεί στο ναυπηγείο και θα ξαναεπιστρέψει στα ξεχασμένα της στρατιωτικά καθήκοντα. Μεταμορφώνεται και πάλι σε κανονιοφόρο. Τον Ιούνιο του 1940, με την είσοδο της Ιταλίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Aurora είναι βοηθητικό πλοίο που έκανε το στόχο και χρησιμοποιήθηκε στα μαθήματα των υποβρυχίων. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, θα ξαναβαφτεί με ένα μάλλον πρωτότυπο καμουφλάζ, σε ζώνες του γκρι, σκούρο γκρι, σε μαύρο και αποχρώσεις του πράσινου!
Η χαρά που ένιωσα όταν ανακάλυψα το καφενείο της Χαράς στη Σχοινούσα δεν περιγράφεται. Κατ' αρχάς γιατί τηρούσε όλες της αισθητικές προδιαγραφές. Χώρος παλιός, κτίσμα αιγαιοπελαγίτικο, οι στρώσεις τους ασβεστώματος δεκάδες, η λουλακί λαδομπογιά μέχρι τη μέση του ύψους των τοίχων σε ανάγλυφους σοβάδες. Δοκάρια φίδες κι αυτά λουλακί. Διαφημιστική ταμπέλα του Τam-tam και άλλες της εποχής, ανεμιστήρας παλιός στο ταβάνι και πυροφάνια για φωτιστικά. Θύμησες από τα καφενεία των μικρών Κυκλάδων προ του 1983, όταν επί Γεννηματά σε πανηγυρική τελετή τα νησάκια ηλεκτροδοτήθηκαν.
Ήρωες της ιστορίας δυο εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες, ο Μανώλης Περίδης και ο Γιώργος Μανιάτης. Βρέθηκαν και οι δυο στη Λεγεώνα των Ξένων στις αρχές του '60 στην Αλγερία. Κι ενώ ο Μανώλης καμαρώνει για τον μισθοφορικό στρατό και όπως χαρακτηριστικά μας λέει: «από εκεί μέσα έβγαιναν άνθρωποι»! Από την άλλη ο Μανιάτης, σιχάθηκε τη Λεγεώνα και τα έργα της, έτσι το 1961 πραγματοποίησε μια απίστευτη απόδραση, περπάτησε 21 ημέρες μέσα στην έρημο, ενώ εκείνη στιγμή ο δεκανέας Περίδης ήταν στα τάγματα που τον κυνηγούσαν κι αν τον έπιαναν ήταν σίγουρο ότι θα τον εκτελούσαν!
Η 5η Οκτωβρίου 1944 είναι η μεγάλη γιορτή της Καρπάθου, μετά από 650 χρόνια το νησί αποφάσισε ολομόναχο, ντύθηκε τη γαλανόλευκη και έφερε τα πάνω-κάτω στο Νότιο Αιγαίο! Όσο κι αν περιγράφουμε την ιστορία πάντα θα υπάρχουν πτυχές που δε μπορούμε, δε φτάνουμε να τις αγγίξουμε κι έτσι κάπως μοιραία στεκόμαστε λιγόψυχοι, ανήμποροι μπροστά σε γεγονότα που άλλαξαν τα χρόνια. Πρόφτασα να μιλήσω με κάμποσους από κείνους που λέμε σήμερα Επαναστάτες, εκείνους που έπιασαν ένα όπλο και έδωσαν τέλος στην Ιταλική κυριαρχία. Κι αν υπάρχει κάτι μαγικό σ΄αυτούς τους ανθρώπους είναι η ειλικρίνεια των προθέσεων! Η αλήθεια τους δε μπορεί, δε γίνεται να γραφτεί ούτε σε τόμους βιβλίων, ούτε και μπορεί να την παραμερίσει το πέρασμα του χρόνου.
Οι ελληνικές κοινότητες, πριν το 1922, ελέγχουν το 50% του κεφαλαίου του επενδεδυμένου στη βιομηχανία της Αυτοκρατορίας, το 60% των θέσεων εργασίας στους μεταποιητικούς κλάδους. Κυριαρχούσαν απόλυτα στο εισαγωγικό και το εξαγωγικό εμπόριο. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι το 1914 το 46% από τους ιδιοκτήτες τραπεζών και τραπεζίτες στην Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν Έλληνες. Την ίδια χρονιά από τις 6.507 βιομηχανίες και βιοτεχνίες της Αυτοκρατορίας το 49% ανήκε σε Έλληνες. Το 1914, Έλληνες ήταν το 52% των γιατρών, το 49% των φαρμακοποιών, το 52% των αρχιτεκτόνων, το 37% των μηχανικών και το 29% των δικηγόρων της Αυτοκρατορίας.
Η ιδέα ξεκινάει από την ανάγκη όλων να ταξιδεύουν και να επισκέπτονται τις ελληνικές θάλασσες πιο εύκολα και πιο γρήγορα. Σκεφτήκαμε ότι το καλοκαίρι συνήθως τα εισιτήρια είναι λίγα, ακριβά ή δε βολεύουν την ίδια στιγμή που κάθε είδους σκάφος, επαγγελματικό και σύντομα ιδιωτικό, έχει εκ νόμου τη δυνατότητα να ναυλωθεί και ο καπετάνιος του να προσφέρει υπηρεσίες μετακίνησης. Ως αποτέλεσμα δημιουργήσαμε το SeaAround, μια ηλεκτρονική πλατφόρμα που φέρνει σε επαφή κάθε καπετάνιο, διαθέσιμο να προσφέρει διαδρομές ο ίδιος, με ταξιδιώτες που θέλουν να εξερευνήσουν τις ελληνικές ακτές και τα νησιά (ή απλά να μεταφερθούν κάπου) έναντι κάποιου μικρού αντιτίμου.
Τα σημαντικότερα προϊόντα της κρητικής γης είναι οι ελιές και το ελαιόλαδο, τα σταφύλια, τα κίτρα και γενικά τα φρούτα, το κρασί και η τσικουδιά, τα γαλακτοκομικά, το απάκι, τα ξιδάτα λουκάνικα, οι άρτοι και τα παξιμάδια, το θυμαρίσιο μέλι, το σταμναγκάθι, τα άγρια χόρτα και τα λαχανικά, η σταφίδα σουλτανίνα, τα χαρούπια, τα βότανα και τα αρωματικά φυτά.
Η ζύμη φτιάχνεται με αλεύρι, βούτυρο, ελαιόλαδο, καφέ ζάχαρη, γάλα, μαγιά, ανθόνερο, αλάτι, πιπέρι και λίγη κανέλα ενώ η γέμιση περιέχει ισόποσες δόσεις φέτας, πατινιώτικης μυζήθρας και φρέσκου πατινιώτικου τυριού με πολλά ντόπια αυγά (αντιστοιχεί περίπου ενάμιση αυγό σε κάθε τυρόπιτα).
