theseis-eryasias
Η ιδέα μας, όπως και η δική της, δεν είναι καινούρια. Στην Αγγλία, για παράδειγμα, η μικροχρηματοδότηση που ενισχύει επίδοξους επιχειρηματίες λειτουργεί μη κερδοσκοπικά εδώ και 30 χρόνια. Μέσω της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας έχουν χρηματοδοτηθεί περισσότερες από 80.000 νέες και αναπτυσσόμενες μικρές επιχειρήσεις, εκ των οποίων 60.000 συνεχίζουν την επιτυχημένη λειτουργία τους έχοντας παράλληλα δημιουργήσει 26.400 νέες θέσεις εργασίας!
Κατεβαίνεις από το αυτοκίνητο και αμέσως διαπιστώνεις ότι πρόκειται για έναν ευλογημένο τόπο. Το βουνό ευωδιάζει από τα άγρια βότανα. Η θέα προς τη θάλασσα κόβει την ανάσα και τα γραφικά πλακόστρωτα σοκάκια του χωριού σε προσκαλούν να το ανακαλύψεις γωνιά γωνιά. Το σχολείο είναι ισόγειο, χτισμένο με πέτρα, όπως και τα περισσότερα σπίτια του χωριού. Κάποτε υπήρχαν πολλά παιδιά εδώ. Σήμερα, σε υποδέχονται μόλις δώδεκα. Η απορία που γεννιέται στο μυαλό σου είναι «Πού πήγαν όλοι;» ή μάλλον «γιατί να αφήσει κάποιος έναν τόπο, που μοιάζει βγαλμένος από ζωγραφικό πίνακα;».
Προς απόδειξη του προαναφερθέντος φαινομένου, χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ένα περιστατικό που συνέβη πριν από τέσσερα χρόνια (2012), όταν η Ελλάδα είχε ήδη για τα καλά υποστεί οικονομική καταδυνάστευση. Σε βενζινάδικο, λοιπόν, στην περιοχή του Περάματος, επισκέπτονται Χρυσαυγίτες τον ιδιοκτήτη και τον απειλούν να απολύσει τους 10 Πακιστανούς βενζινοπώλες και να προσλάβει Έλληνες, πράγμα που έπραξε υπό τον φόβο του τραμπουκισμού. Τουτέστιν, μόνο δύο Έλληνες προθυμοποιήθηκαν να πιάσουν δουλειά. Ακράδαντη απόδειξη της αναζήτησης του εύκολου χρήματος και της άνετης ζωής.
Δεν ξέρω εάν το αντιληφθήκατε. Αλλά το επάγγελμα του νοσηλευτή εξελίσσεται σε ένα από τα επαγγέλματα με τη μεγαλύτερη ζήτηση. Γεγονός που ήδη αντανακλάται στο μισθό αλλά και στις προσφερόμενες παροχές. Τουλάχιστον στις περισσότερες χώρες του εξωτερικού. Όχι στην Ελλάδα. Η αλήθεια είναι πως η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων νοσηλευτών και των επαγγελματιών υγείας δεν θα ήθελαν να ξενιτευτούν. Άλλωστε, τίποτα δεν συγκρίνεται με το φως, τη θάλασσα και το χρώμα της Ελλάδας. Τίποτα; Ούτε οι ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, ούτε οι καλύτερες προοπτικές εξέλιξης ούτε ακόμη ένας πολύ καλός μισθός; Η ερώτηση είναι μάλλον ρητορική.
