Τουρκία
Η τουρκική πλευρά, ενώ είχε συμφωνήσει να αποσύρει 16.000 στρατιώτες της από το βόρειο τμήμα του νησιού εφόσον οι διαπραγματεύσεις έφθαναν σε λύση, υπαναχώρησε και επιβεβαίωσε ότι οι τουρκικές δυνάμεις δεν θα εγκαταλείψουν το νησί με οποιοδήποτε κόστος και ότι η παρουσία τους εκεί είναι θέμα εθνικής ασφάλειας για την Τουρκία και τους Τουρκοκύπριους πολίτες. Η ένταση αυξήθηκε ακόμα περισσότερο, αφού η ελληνική πλευρά προέβαλε ότι δεν μπορεί να επιτευχθεί λύση στην κυπριακή κρίση όσο διαρκεί η παρουσία των τουρκικών στρατευμάτων στο νησί και ότι η Τουρκία θα πρέπει να αποσύρει τα στρατεύματά της πριν καταλήξουν σε τελική λύση που θα βάζει τέλος στη διοικητική διαίρεσή του.
Η Ελλάδα οφείλει να περάσει το μήνυμα αυτό και να κάνει πράξη τη φράση: «Η ΑΟΖ της Ελλάδος είναι και ΑΟΖ της Ευρώπης» , καθώς και τα οφέλη που απορρέουν από αυτήν. Ο ρόλος της Τουρκίας στην προσφυγική κρίση, το εθνικιστικό ακροατήριο που αυτή έχει δημιουργήσει σε όλη την Ευρώπη καθώς και οι πρόσφατες έντονες λεκτικές συγκρούσεις της γείτονος με χώρες όπως η Ολλανδία, η Βουλγαρία, η Γερμανία, η Αυστρία κτλ. είναι το κατάλληλο όχημα που μπορεί να αγιάσει το σκοπό της ελληνικής διπλωματίας.
Πολλοί γράφουν για τύμπανα πολέμου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάνουν τους Τούρκους να μην επιδιώξουν πόλεμο με την Ελλάδα αυτή τη στιγμή. Πρώτον, οι τελευταίες γεωπολιτικές εξελίξεις σε περιφερειακό και διεθνές επίπεδο. Οι ΗΠΑ κατά την περίοδο Ομπάμα δεν ήταν ο συνήθης στρατηγικός σύμμαχος της Τουρκίας, συνεπώς μέχρι στιγμής οι Τούρκοι δεν έχουν τη στήριξη, ούτε την κάλυψη των ΗΠΑ όπως έγινε με το Κυπριακό το 1974. Δεύτερον οι ενοχλήσεις των κρατών της Ε.Ε. από την τουρκική εξωτερική πολιτική περί των προσφύγων και άλλων εκκρεμοτήτων που δυσχεραίνουν τις σχέσεις Άγκυρας -Ε.Ε. κυρίως στο θέμα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η γεωπολιτική αξία της Τουρκίας κλιμακώνεται λόγω ΕΜΕΑ και Ρωσίας. Στην πρώτη περίπτωση λόγω των εντάσεων που υπάρχουν και στην δεύτερη διότι η Τουρκία προσπαθεί να ελέγχει ναυτικές οδούς. Είναι κάτι που έχω επισημάνει εδώ και καιρό και μάλιστα αποτελεί σημείο αναφοράς για την Τουρκική Βίβλο εξωτερικής πολιτικής.Για αυτό δεν τους ενδιαφέρει και ολοκληρωτικός πόλεμος με την Ελλάδα, αλλά απλά ένα κομμάτι των νησιών για να βάλουν πόδι μέχρι εκεί που χρειάζεται για να έχουν τον έλεγχο ναυτικών οδών.
Θα είμαι ξεκάθαρος: η Τουρκία για να αντέξει ως ενιαία χώρα, συγκροτημένη σε κράτος, πρέπει να αποκτήσει οπωσδήποτε πρόσβαση σε ενεργειακούς πόρους. Ειδάλλως δεν θα μπορέσει να ταίσει και να ζεστάνει τα 100 περίπου εκατομμύρια πληθυσμού της το έτος 2050. Αν δεν αποκτήσει πρόσβαση σε ενέργεια, η Τουρκία θα καταρρεύσει. Θα διαλυθεί. Ακριβώς το ίδιο ρίσκο αντιμετωπίζει η Κίνα (μαζί με τη διαφθορά και το περιβαλλοντικό).
Αυτή τη συμφωνία δείχνει να «φοβάται» ο κ. Ερντογάν και τοποθετεί ως αντιστάθμισμά της στο τραπέζι τη Συνθήκη της Λωζάνης. Δε θα πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης από πλευράς Ερντογάν: η ομιλία Ερντογάν βρίσκεται μέσα στα πλαίσια του αναθεωρητισμού και του νεο-Οθωμανισμού. Από το 2001 είχε αναγνωρισθεί το γεγονός πως από τη στιγμή που μία περιοχή αποκτά την ιδιότητα της εν δυνάμει πλουτοπαραγωγικής (resource potential) τότε αυτόματα η περιοχή αυτή, ίσως, μετατραπεί σε εστία συγκρούσεων (resource wars).
