Σε ένα κλίμα πολιτικής απραξίας με την κυβέρνηση να εφαρμόζει μία αλλοπρόσαλλη και αναποτελεσματική πολιτική και την αξιωματική αντιπολίτευση να συμβιβάζεται με μία τακτική «ώριμου φρούτου», κρύβοντας τον συντηρητισμό της στον δρόμο προς την εξουσία, ο χώρος της ελληνικής Σοσιαλδημοκρατίας ψάχνει μία ακόμη φορά τον εαυτό του. Αυτή τη φορά, όμως, βρισκόμαστε σε μία συγκυρία όπου ο συγκεκριμένος χώρος διαγράφει μία ανοδική πορεία σε σχέση με το κλίμα που επικρατούσε στα προηγούμενα εγχειρήματα.
Με το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα να βρίσκεται τελευταίο από όσα κόμματα εισήλθαν στη Βουλή μετά τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, ο χώρος έμοιαζε να απειλείται με εξαφάνιση και οι ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Δημοκρατία να προσπαθούσαν να εκμεταλλευτούν το περιορισμένο πλέον ακροατήριό του. Τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιάς, με την Φώφη Γεννηματά «στο τιμόνι» και τη Δημοκρατική Συμπαράταξη να «κάνει πρεμιέρα» σε εκλογές ο χώρος κατάφερε μέσα σε λίγους μήνες να αυξήσει τα ποσοστά του κατά 34% σε σχέση με την προηγούμενη αναμέτρηση και να κινείται ανοδικά με κάποιες διακυμάνσεις.
Τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ υπογραμμίζουν πως το κλίμα για τον χώρο έχει αλλάξει. Σε όσες συγκεντρώσεις διοργανώνουν οι οργανώσεις βάσης του κόμματος είτε μόνες τους, είτε σε συνεργασία με τα άλλα κόμματα και τις κινήσεις της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ο κόσμος έχει επιστρέψει και γεμίζει τις αίθουσες σε σχέση με την εικόνα απογοήτευσης που επικρατούσε τα προηγούμενα χρόνια.
Σε μία τέτοια κατάσταση δεν έχουν λείψει οι εσωτερικές τριβές. Αρχικά, υπήρξαν ορισμένες αποχωρήσεις που μιλούσαν για μία μετατροπή του ΠΑΣΟΚ σε «πράσινο ΣΥΡΙΖΑ» και εξέφραζαν ανοιχτά την αντίθεσή τους στην ηγεσία, επειδή η τελευταία δεν δήλωνε ρητά τη μετεκλογική συμπόρευσή της σε ένα μέτωπο «αντι-ΣΥΡΙΖΑ». Στη συνέχεια, με αφορμή το επικείμενο πολιτικό και προγραμματικό συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης εκφράστηκε ξανά μία αποδοκιμασία προς την ηγεσία με το επιχείρημα πως το συνέδριο θα έπρεπε να είναι οργανωτικό και να οδηγήσει σε όργανα που θα προέλθουν από την ψήφο εκλεγμένων συνέδρων.
Η πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έκανε χρήση του άρθρου 35 του καταστατικού, όπως είχε πράξει και ο πρώην πρόεδρος του Κινήματος, αποδεχόμενη ουσιαστικά το αίτημα της εσωκομματικής κριτικής για μία διαδικασία με συνέδρους από τη βάση που θα οδηγήσει σε νέα όργανα για πρώτη φορά μετά την εκλογή της από τη βάση της παράταξης. Το ΠΑΣΟΚ και κατ' επέκταση η Δημοκρατική Συμπαράταξη, λοιπόν, βρίσκονται για πρώτη φορά σε μία κατάσταση επανεκκίνησης, όπου τα μηνύματα που λαμβάνουν από την κοινωνία είναι θετικά.
Πλέον το στοίχημα για τον συγκεκριμένο χώρο είναι η διατύπωση μίας εφαρμόσιμης εναλλακτικής πρότασης που θα θέσει επί τάπητος τα προαπαιτούμενα μίας μετεκλογικής πορείας προς την πραγματική νίκη, μία νίκη που θα αφορά τη χώρα η οποία δεν αντέχει να βρίσκεται στάσιμη μέσα στην Κρίση και τον ίδιο τον χώρο που θα έχει μία σαφή θέση όχι σε υπουργικές καρέκλες, αλλά στον ήλιο που θα ανατείλει μετά την έξοδο από την Κρίση.
Η Σοσιαλδημοκρατία της επόμενης μέρας δεν μπορεί να χάσει και δεν έχει την πολυτέλεια να αποτελέσει συμπλήρωμα σε πολιτικές που θα χαράξουν οι χώροι που «ορέγονται» τη βάση της. Η χώρα χρειάζεται μία Σοσιαλδημοκρατία που θα καταλάβει τους πολίτες, που θα χαράξει και θα εφαρμόσει με επιτυχία μία νέα πολιτική. Η Σοσιαλδημοκρατία δεν χρειάζεται πια να επιβιώσει, αλλά να νικήσει και πλέον μπορεί να νικήσει.