Ρίχνοντας μια ματιά στους δείκτες και τις μεταβλητές του Bloomberg που υπολογίζουν το παγκόσμιο ρίσκο, σοκάρει το ποσοστό 23% της ανεργίας στην Ελλάδα, η οποία καταλαμβάνει την δεύτερη θέση στην παγκόσμια κατάταξη μετά το 26% της Νότιας Αφρικής. Ο πρωθυπουργός βέβαια προαναγγέλλει για άλλη μια φορά το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, επιστρατεύοντας τα παλαιοκομματικά κλισέ: «Η Ελλάδα βγαίνει από ένα μακρύ και σκοτεινό τούνελ έπειτα από επτά ολόκληρα χρόνια» (προσέξτε την έμφαση: το τούνελ δεν είναι φωτεινό, αλλά σκοτεινό και τα χρόνια εκτός από επτά είναι και ολόκληρα). Για να καταλήξει στην καθοδηγητική προτροπή προς την «προοδευτική Ευρώπη, τα συνδικάτα, τις κοινωνικές δυνάμεις, τους πολιτικούς χώρους της Αριστεράς, της Σοσιαλδημοκρατίας και της Οικολογίας» να αναζητήσουν ένα νέο ηγεμονικό ρόλο στις εξελίξεις.
Στο μεταξύ η ανεργία βρίσκεται στο 23%, η ανάπτυξη για το 2017 κυμαίνεται κάτω από τις αισιόδοξες εκτιμήσεις, οι νέοι εγκαταλείπουν τη χώρα, οι επενδύσεις παραμένουν ανύπαρκτες (άρα και οι νέες θέσεις εργασίας), όμως η επιλογή που προωθείται είναι ένα δάνειο από την Παγκόσμια Τράπεζα με στόχο την δημιουργία θέσεων απασχόλησης. Ο κ. Τσίπρας απευθύνεται στο κομματικό ακροατήριο του, ανησυχώντας για τι άλλο; Την Αριστερά. Γιατί τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί σημαδούρα για την διεθνή Αριστερά, επιμένει να υποδύεται τον διεθνιστή ιεροκήρυκα, αρνούμενος την πραγματικότητα: το γεγονός, δηλαδή, ότι μετέτρεψε την δυσαρέσκεια και τον θυμό της πλειοψηφίας όχι σε νέες λαϊκές ηγεμονίες (όπως έλεγε και ο Ερνέστο Λακλάου που διαβάζουν οι σύντροφοι) αλλά σε μια ενιαία μάζα που βρίσκεται σε απόγνωση και που οδηγείται στην ακραία φτώχεια, δίχως δίχτυ ασφαλείας.
Τι προτρέπει λοιπόν ο πρωθυπουργός τους κατά φαντασία συμμάχους του στην Ευρώπη; «Κάντε το, όπως εγώ! Αποκτήστε ηγεμονικό ρόλο στις εξελίξεις». Την ίδια στιγμή ο κ. Μητσοτάκης προσπαθεί να εξορκίσει τους κομματάρχες της παράταξης του που είχαν διορίσει από τον παππού μέχρι τον εγγονό και οι οποίοι βλέπουν σήμερα τον ΣΥΡΙΖΑ να αλώνει την πελατεία τους, σχηματίζοντας έναν καινούργιο κομματικό στρατό. Αποδομώντας, λοιπόν, τον αρθρογράφο-πρωθυπουργό, «Αν ο ελληνικός λαός έχει κουβαλήσει στις πλάτες του δυσανάλογο βάρος στο όνομα της Ευρώπης, φανταστείτε τι έχει σηκώσει στο όνομα της Αριστεράς»... Αν το μέλλον της Ελλάδας είναι να γίνει μπανανία, βρισκόμαστε πράγματι στο σωστό δρόμο.