Το δημοκρατικό πολίτευμα, το οποίο απολαμβάνουμε, έχει αντιπροσωπευτικό χαρακτήρα. Οι πολίτες - δια της ψήφου τους - αφενός δίνουν εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στο κόμμα που επιλέγουν και αφετέρου στέλνουν στη Βουλή εκείνους τους συμπολίτες τους, που διεκδικούν την ευκαιρία να εκπροσωπούν την κοινωνία στην εθνική αντιπροσωπεία. Το κοινοβουλευτικό σύστημα, παρά τα τρωτά του σημεία, εξασφαλίζει έναν ικανοποιητικό βαθμό αντιπροσώπευσης των πολιτών. Γι' αυτό και είναι το καλύτερο απ' όσα συστήματα έχουν δοκιμαστεί.
Από τη λαϊκή βούληση πηγάζει η κυβερνητική εξουσία και η λαϊκή ετυμηγορία είναι αυτή, που δίνει εντολή διακυβέρνησης της χώρας. Ο λαός ερωτάται, ποιος θέλει να τον κυβερνήσει και απαντά. Αυτό είναι το τίμημα της δημοκρατίας. Η ψήφος όλων είναι ίση.
Η συλλογική διακυβέρνηση της χώρας απαιτεί επίγνωση και ανάληψη της ευθύνης, επιβάλλει αυτογνωσία και εθνική αφοσίωση. Γι' αυτό και η Δημοκρατία μας δεν είναι δημοψηφισματική. Οι πολίτες ευθύνονται, όταν ψηφίζουν και οι κυβερνήτες, όταν κυβερνούν. Απόδραση από την ευθύνη δεν υπάρχει ούτε για τον εκλογέα, ούτε για τον εκλεχθέντα.
Τη διαρκή «προσφυγή στον λαό» ως αποποίηση δημοκρατικής ευθύνης και δημιουργία συνθήκης παρατεταμένης ακυβερνησίας είχε ο Συντακτικός νομοθέτης κατά νου, όταν περιόριζε ρητά στο άρθρο 44 παρ. 2 Σ τις περιπτώσεις, για τις οποίες μπορεί να διεξαχθεί δημοψήφισμα και τους όρους διεξαγωγής του.
Για το δε Σύνταγμα, τον θεμελιώδη χάρτη δικαιωμάτων και υποχρεώσεων, που εγγυάται το πολίτευμα και ρυθμίζει την κοινωνική συμβίωση, ο συντακτικός νομοθέτης προέβλεψε αναθεωρητική διαδικασία (άρθρο 110Σ) με συγκεκριμένη κοινοβουλευτική διαδικασία και αριθμητική, που θα αντικατοπτρίζει την συνείδηση της ιστορικής ευθύνης και την κοινωνική συναίνεση ως προϊόν δημοσίου διαλόγου με βάση αρχές και αξίες.
Το τέρας του λαϊκισμού, που τρέφεται με αυταπάτες, ψευδαισθήσεις και συνωμοσιολογίες, δεν πρέπει και επιβάλλεται να μην «καταπιεί» και το Σύνταγμα, τη θεσμική μνήμη της χώρας.
Αναθεώρηση του Συντάγματος με δημοψήφισμα δεν προβλέπεται. Ας το πει κάποιος στην κυβερνητική εκπρόσωπο.
Σκεφθείτε να κάναμε δημοψήφισμα για τα παρακάτω:
- Να γίνει χωρισμός Κράτους - Εκκλησίας;
- Να επιτραπεί η λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων στην χώρα;
- Να καταργηθεί η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων;
- Να καταργηθεί η ασυλία των βουλευτών και τα ποινικά προνόμια των υπουργών;
- Να διαλύεται η Βουλή, όταν δεν εκλέγει Πρόεδρο της Δημοκρατίας;
- Να εκλέγεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας απευθείας από τον ελληνικό λαό;
- Να ιδρυθεί Συνταγματικό Δικαστήριο;
- Να γίνεται αναθεώρηση του Συντάγματος, όποτε προκύπτει ανάγκη;
- Να καταργηθεί το μπόνους των 50 εδρών;
Κι αν διεξάγουμε δημοψήφισμα για όλα τα παραπάνω, γιατί να μην κάνουμε και για μερικά απ' αυτά:
- Να παρασχεθεί σταθερό φορολογικό καθεστώς για προσέλκυση ξένων επενδύσεων;
- Να αποκρατικοποιηθεί το λιμάνι της Θεσσαλονίκης;
- Να απαγορεύονται οι πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας;
- Να παράσχουμε ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, σε όσους πολίτες βρίσκονται σε αδυναμία;
- Να καθιερωθεί ως βασικό μισθός τα 751 ευρώ;
- Να αυξηθεί ο προϋπολογισμός του κράτους για την έρευνα από 0,6% σε 4%;
- Να εφαρμοστεί ο αντικαπνιστικός νόμος στην Ελλάδα;
- Να είναι 30λεπτο το μεγάλο διάλειμμα στο γυμνάσιο;
- Να πληρώνουμε τέλος στο λογαριασμό της ΔΕΗ υπέρ ΕΡΤ;
- Να παρέχουμε 4 τηλεοπτικές άδειες πανελλήνιας εμβέλειας;
- Να περάσουμε σταδιακά στην μεταλιγνιτική εποχή για την παραγωγή ενέργειας;
- Να θεωρείται φρέσκο το γάλα 7 ημερών;
- Να κάνουμε διαχωρισμό και καταγραφή προσφύγων και μεταναστών;
- Να αναχαιτίζουμε τα τουρκικά αεροπλάνα, όταν παραβιάζουν τον ελληνικό εναέριο χώρο;
- Να συμμετάσχει η Ελλάδα με στρατιωτικές δυνάμεις σε ειρηνευτική επέμβαση στην Συρία;
- Να συμμετάσχει η χώρα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας;
- Να συγκροτηθεί ευρωπαϊκό ταμείο ανεργίας;
- Αν αποχωρήσει η Βρετανία από την ΕΕ, να αποχωρήσει και η Ελλάδα;
Το καλύτερο για το τέλος:
Πρέπει να γίνει αποδεκτό το σχέδιο συμφωνίας, το οποίο κατέθεσαν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στο Eurogroup της 25.06.2015 και αποτελείται από δύο μέρη, τα οποία συγκροτούν την ενιαία πρότασή τους; Το πρώτο έγγραφο τιτλοφορείται "Reforms for the completion of the Current Program and Beyond" («Μεταρρυθμίσεις για την ολοκλήρωση του τρέχοντος προγράμματος και πέραν αυτού») και το δεύτερο «Preliminary Debt sustainability analysis» («Προκαταρκτική ανάλυση βιωσιμότητας χρέους»).
Αν δε σας θυμίζει κάτι, σ' αυτό το ερώτημα απαντήσαμε. Είναι το ερώτημα του περσινού έκνομου βοναπαρτικού δημοψηφίσματος, που νομιμοποιήσαμε κακώς.
Σπάνια οι ψηφοφόροι απαντούν στο ερώτημα, που συνοδεύει το δημοψήφισμα. Συνήθως, αντιδρούν και απαντούν σε όσα τους ενοχλούν, την συγκεκριμένη χρονική περίοδο.
Οι ρίζες της πολιτικής και οικονομικής παρακμής, που βιώνει η χώρα, δεν βρίσκονται στο «κακό» ή «αναποτελεσματικό» Σύνταγμα ως υπέρτατο κανόνα.
Η παρακμή οφείλεται στον πελατειασμό, την ευνοιοκρατία, τις φαύλες πρακτικές και στην μετριότητα, που βασιλεύει έναντι της αξιοκρατίας. Κυρίως, οφείλεται στο έλλειμμα ηγετών, που θα κυβερνήσουν με το θάρρος - μερικές φορές - της εναντίωσης στην κοινή γνώμη.
Για τις ριζικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, που έχει ανάγκη η Ελλάδα, ως προϋποθέσεις ευημερίας, απαιτείται αλλαγή νοοτροπίας, αλλαγή κυβερνητικού υποδείγματος και στοχευμένη αναθεώρηση του Συντάγματος, που θα αποκαθιστά την εμπιστοσύνη μεταξύ πολιτών και πολιτικού συστήματος.
Από μόνη της η αναθεώρηση του Συντάγματος, όμως, δεν αρκεί για να βγούμε από την κρίση. Το πρόβλημα δεν είναι θεσμικό, είναι πολιτικό και ταυτίζεται με τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.Στο ίδιο πλυντήριο βάζουν δημοψηφίσματα, αναθεώρηση Συντάγματος και εκλογικό νόμο.
Το πρόβλημα είναι ότι βρίσκεται και η ίδια μέσα στο πλυντήριο και πάσχει από πολιτικό βέρτιγκο, γιατί δεν διαθέτει πυξίδα διακυβέρνησης. Κι αυτό δε διορθώνεται ούτε με νέα μνημόνια, ούτε με νέες «έκτακτης ανάγκης» προσφυγές στο λαό.