Ποια είναι τα ερωτήματα, που βασανίζουν όλους μας αυτή την περίοδο; Θα έχουμε δουλειά; Με τι όρους; Πώς θα ζήσουμε τη ζωή μας μέσα σε αυτή τη ρευστότητα;
Αναμφίβολα, η εποχή που διανύουμε είναι η εποχή της αβεβαιότητας και αυτό θα είναι μια μόνιμη κατάσταση, από δω και στο εξής, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε διεθνές επίπεδο. Η διαχείριση της αβεβαιότητας, πλέον, είναι η νέα τάση της εποχής.
Η ρευστότητα της εποχής φέρνει στρες και το στρες περισσότερη ανασφάλεια και αβεβαιότητα, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο και μια πνευματική ακαμψία, που η συνέπειά της είναι να μην μπορούμε να διαχειριστούμε την πολυπλοκότητα. Θα πρέπει να μάθουμε να ζούμε μέσα σε αυτή και να λειτουργούμε μαζί με αυτή.
Τι σημαίνει όμως να διαχειριστεί κάποιος την αβεβαιότητα;
- Να μπορεί να ζει με το νέο και την αλλαγή.
- Να μπορεί να αλλάζει εύκολα και να αποφασίζει χωρίς να έχει όλη την εικόνα.
- Να νιώθει άνετα με το ρίσκο και την ανασφάλεια.
- Να μπορεί να συνεχίζει παρέα με τους φόβους του.
Τι χρειάζεται όμως για να γίνει αυτό;
Σε ατομικό επίπεδο θα πρέπει:
- Να γνωρίζει κάποιος τον εαυτό του καλά για το τι είναι ικανός να κάνει.
- Να μπορεί να έχει ανθρώπινα δίκτυα που όταν χρειαστεί να τον βοηθήσουν ψυχολογικά και πρακτικά.
- Να βλέπει την αβεβαιότητα ως πρόκληση και όχι ως απειλή.
- Να μην προσπαθεί να ελέγξει τα πάντα γύρω του.
- Να μπορεί να διαχειριστεί το στρες και να αφιερώνει κάποια λεπτά μέσα στην ημέρα για να «γεμίσουν οι μπαταρίες» του.
- Nα επικεντρώνεται στο «τι καλό υπάρχει/ τι μπορεί να κάνει» και να επικεντρώνεται σε λύσεις και όχι προβλήματα.
- Να διατηρεί ένα ανοικτό μυαλό όπου η πληροφορία περνά ελεύθερα.
- Να αναγνωρίσει και να αποδεχτεί ότι υπάρχουν πράγματα που δεν μπορεί να ελέγξει.
- Να μπορεί να είναι στο «εδώ και τώρα» όχι μόνο σωματικά αλλά και πνευματικά και συναισθηματικά. Να ξεκαθαρίσω εδώ ότι, η εστίαση στο παρόν απαιτεί το «άδειασμα του μυαλού» από σκέψεις που μας παγιδεύουν και μας καθηλώνουν αλλά και φωνές που μας αγχώνουν (πχ σκέψεις για το τι πρόκειται να γίνει, ανησυχία για το αν αυτό που κάνουμε είναι το σωστό κλπ). Απαιτεί επίσης, την παρακολούθηση των συναισθημάτων και το να μπορούμε να οδηγούμε τον εαυτό μας σε ένα πιο ήσυχο μέρος.
Στο εργασιακό περιβάλλον θα πρέπει:
- Να θέσει συγκεκριμένους στόχους και να εξηγήσει το «τι» και το «πώς».
- Να δώσει ξεκάθαρες και συγκεκριμένες οδηγίες στους εργαζόμενους. Αν ο διευθυντής είναι αβέβαιος και το στυλ διοίκησης αβέβαιο αυτό φέρνει σύγχυση στους εργαζόμενους και αυξάνει το στρες.
- Να κάνει μικρά βήματα, να δώσει feedback και να προχωρήσει παρακάτω.
- Να δει τα δικά του συναισθήματα όσον αφορά στην αλλαγή και την αβεβαιότητα. Όταν κάποιος δεν μπορεί να διαχειριστεί την αβεβαιότητα και την αλλαγή τότε δεν υπάρχει σαφήνεια. Θα πρέπει να σταματήσει για λίγο, να βγει από το πλάνο, να παρατηρήσει τον εαυτό του και να δουλέψει με τη συναισθηματική του νοημοσύνη για να ξαναβρεί τον έλεγχο.
- Να μην έχει στόχο την τελειότητα. Αυτό δημιουργεί ένα συναίσθημα αποτυχίας. Σκεπτόμενος τι άλλο θα έπρεπε να έχει κάνει και όχι τι έχει επιτύχει, ώστε να το απολαύσει.
Πλέον, το πιο μόνιμο πράγμα στη ζωή μας είναι η αλλαγή. Η ζωή είναι απρόβλεπτη, αβέβαιη και σύνθετη. Ας αποδεχθούμε την παροδικότητα και τις ατέλειες της. Η αβεβαιότητα είναι κομμάτι της ζωής. Αν το αποδεχθούμε αυτό, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε με μεγαλύτερη ευκολία χωρίς να προσπαθούμε να αποφύγουμε το φόβο.