Υπόγειοι Ουρανοξύστες: Το μέλλον είναι στο υπέδαφος;

Μήπως λοιπόν πρέπει να εστιάσουμε αλλού το ενδιαφέρον μας; Μήπως πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε τον ουρανό ως ένα άλλο φέουδο προς κατάκτηση; Τίθεται λοιπόν ο ακόλουθος προβληματισμός: Το έδαφος το έχουμε εκμεταλλευτεί όσο θα μπορούσαμε; Έχω την αίσθηση ότι η απάντηση είναι όχι. Πλέον υπάρχει η τεχνογνωσία για την κατασκευή ουρανοξυστών, των οποίων ο τελευταίος όροφος δεν θα αγγίζει τα σύννεφα... αλλά ίσως ένα σπάνιο στρώμα μοντμοριλλονίτη! Πιστεύω ότι δεν θα αργήσει η εποχή που θα «κατακτήσουμε» το υπέδαφος και τα μυστικά του.
Panos Vergoulis

Καθημερινά γινόμαστε μάρτυρες μιας δυσάρεστης πραγματικότητας, η οποία μας οδηγεί σε ένα έντονο αίσθημα απέχθειας για οτιδήποτε βλέπουμε γύρω μας. Ο λόγος; Η άναρχη δόμηση, που τρώει αδηφάγα τις λιγοστές εστίες πρασίνου, που έχουν απομείνει στο λεκανοπέδιο. Η ανεξέλεγκτη οικιστική ανάπτυξη έχει καταστρέψει ό,τι ωραίο είχε κάποτε η πρωτεύουσα. Βέβαια η πληθυσμιακή αύξηση είναι «αναγκαίο κακό» για μια σύγχρονη μεγαλούπολη, το ζητούμενο είναι εάν υπάρχει δυνατότητα να αποφευχθεί η περαιτέρω αύξηση της ακαλαίσθητης πνιγερής γκρίζας τσιμεντένιας μάζας.

Πριν από ακριβώς ένα χρόνο επισκέφθηκα την Νέα Υόρκη. Αν και τα μεγέθη δεν είναι επ' ουδενί συγκρίσιμα, κάθε πόλη σαν την Αθήνα θα έπρεπε να μιμηθεί έστω και στο ελάχιστο την αξιοθαύμαστη ρυμοτομία της αμερικανικής μεγαλούπολης. Οικοδομικά τετράγωνα που ανταποκρίνονται πλήρως στο αντίστοιχο γεωμετρικό σχήμα, δρόμοι με πεζοδρόμια φιλικά προς τον πεζό, και το κυριότερο ένα τεράστιο μητροπολιτικό πάρκο πρότυπο, ακριβώς στο κέντρο της πόλης.

Πανθομολογούμενη αλήθεια συνιστά το γεγονός ότι η λύση στο πρόβλημα της στέγασης του ανεξέλεγκτα αυξανόμενου πληθυσμού δεν είναι η οικοδόμηση ακόμα υψηλότερων ουρανοξυστών, όπως στο Μανχάταν. Μήπως λοιπόν πρέπει να εστιάσουμε αλλού το ενδιαφέρον μας; Μήπως πρέπει να σταματήσουμε να βλέπουμε τον ουρανό ως ένα άλλο φέουδο προς κατάκτηση; Τίθεται λοιπόν ο ακόλουθος προβληματισμός: Το έδαφος το έχουμε εκμεταλλευτεί όσο θα μπορούσαμε; Έχω την αίσθηση ότι η απάντηση είναι όχι. Πλέον υπάρχει η τεχνογνωσία για την κατασκευή ουρανοξυστών, των οποίων ο τελευταίος όροφος δεν θα αγγίζει τα σύννεφα... αλλά ίσως ένα σπάνιο στρώμα μοντμοριλλονίτη! Πιστεύω ότι δεν θα αργήσει η εποχή που θα «κατακτήσουμε» το υπέδαφος και τα μυστικά του. Αρκεί να γίνουν κατανοητά τα μεγέθη ανεκμετάλλευτου υπεδάφους που υπάρχουν και το οικονομικό συμφέρον που επιφέρει μια τέτοια δόμηση.

Και εάν αυτό μοιάζει ουτοπικό, τι να πει κανείς για το Intercontinental Shimao Shanghai Wonderland Resort; Πρόκειται για ένα θέρετρο πολυτελείας, που κατασκευάζεται στην Κίνα, σε βάθος 100 μέτρων, στην πλευρά ενός εγκαταλελειμμένου λατομείου στους πρόποδες του βουνού Tianmenshan, μόλις 30 μίλια έξω από τη Σαγκάη. Η ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου εγχειρήματος έγκειται στο γεγονός ότι πρόκειται ουσιαστικά για την κατασκευή ενός υπόγειου ουρανοξύστη, καθώς το ξενοδοχείο θα έχει τρία επίπεδα πάνω από το έδαφος και 16 υπόγεια!

Ίσως η δημιουργία ενός τέτοιου είδους ουρανοξύστη στην Ελλάδα, εν μέσω οικονομικής κρίσης και βαθιάς ύφεσης, να φαντάζει σενάριο επιστημονικής φαντασίας, εντούτοις η υιοθέτηση ενός οικιστικού μοντέλου με περισσότερους υπόγειους χώρους αποτελεί σίγουρα αναγκαιότητα για μια σύγχρονη πόλη όπως η Αθήνα.

Δημοφιλή