Ένα φωτεινό, ανοιξιάτικο πρωινό, είναι ό,τι πρέπει για να περπατήσεις στα μονοπάτια της Τζιας - μονοπάτια πολλών χιλιομέτρων, μικρών ή μεγαλύτερων διαδρομών, για άπειρους ή έμπειρους περιπατητές που επιθυμούν να ζήσουν από κοντά τη μαγική φύση των Κυκλάδων, την λαϊκή αρχιτεκτονική, αλλά και τα σπουδαίου αρχαιολογικού ενδιαφέροντος μνημεία του νησιού. Έτσι κι εμείς, μετά από τον φετινό βαρύ χειμώνα, εκμεταλλευτήκαμε την ανοιξιάτικη χαρά του Θεού και κατευθυνθήκαμε προς τον Λέοντα της Κέας, λίγο έξω από τη Χώρα του νησιού, την Ιουλίδα.
Υπάρχουν δύο διαδρομές για το Λιοντάρι, εμείς κατηφορίσαμε από τον κεντρικό δρόμο έξω από το χωριό - θα δεις ταμπέλες και μια κρήνη όπου σταματούν πολλά αυτοκίνητα για να προμηθευτούν φρέσκο καθάριο νεράκι μιας και το νησί δεν διαθέτει πόσιμο νερό. Αν ακολουθήσεις αυτή τη διαδρομή, μετά το λιοντάρι μπορείς να συνεχίσεις και να φτάσεις στην Χώρα, για να απολαύσεις καφεδάκι στην πλατεία ή τζιώτικα μεζεδάκια στις λιγοστές ταβέρνες.
Το έχω πει πολλές φορές, οι Κυκλάδες τον χειμώνα και την άνοιξη είναι μαγικές, χάρη στο πράσινο που βρίσκεται στα καλύτερά του, δημιουργώντας μαγικά κοντράστ με το μπλε του ουρανού και της θάλασσας. Η συγκεκριμένη διαδρομή αν και μικρή, έκρυβε πολλές εκπλήξεις: μια ωραία στάση για να δούμε την βρύση του Βενιαμίν που τα ζωντανά του νησιού σταματούσαν με τους αγωγιάτες τους να πιουν νερό, προβατίνες με τα μωρά τους και φυσικά, την Ιουλίδα να ξεδιπλώνεται απέναντί μας, απαστράπτουσα κάτω από τις λαμπερές ακτίνες του ήλιου.
Δεν προλαβαίνεις να κουραστείς και στη διαδρομή σου συναντάς μια μικρή πορτούλα, με μια διακριτική ταμπέλα που σου λέει ότι από εκεί θα κατέβεις λίγα μέτρα ακόμα για να συναντήσεις τον Λέοντα, ένα σκαλισμένο στο βράχο πέτρινο λιοντάρι, μήκους 6 μέτρων, που χαμογελάει αινιγματικά α λα Μόνα Λίζα και που οι ειδικοί λένε ότι βρίσκεται εκεί από το 6ο αι. π.Χ.
Φυσικά πολλοί μύθοι και παραδόσεις συνοδεύουν την ύπαρξή του, όπως αυτός που λέει ότι όταν οι νύμφες που κατοικούσαν στο σημείο άρχισαν να σκοτώνουν (!) τις γυναίκες του νησιού, αναγκάζοντας τους κατοίκους του οικισμού να θέλουν να εγκαταλείψουν τον τόπο, ένας ιερέας παρακάλεσε τον Δία να τους σώσει κι εκείνος έστειλε ένα λιοντάρι και τις έδιωξε. Τότε οι κάτοικοι, για να φοβίσουν τις νεράιδες, σκάλισαν εκεί τον Λέοντα - ο οποίος πια είναι το σήμα κατατεθέν του νησιού.
Όπως και να χει, οι Τζιώτες - που έχουν φροντισμένα όλα τα μονοπάτια τους - έχουν διαμορφώσει έναν πανέμορφο περιβάλλοντα χώρο για να αράξεις και να σκεφτείς όλους τους μύθους, να θαυμάσεις την Χώρα, να βγάλεις καταπληκτικές φωτογραφίες και να απολαύσεις την ηλιόλουστη ημέρα σου!
Δείτε περισσότερα στη σελίδα reniagoes.com