Ο Ρουβίκωνας πήγε ένα μεσημέρι και πέταξε μπογιές στην τουρκική πρεσβεία. Για την απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου λέει και για τη βίαιη καταστολή που ακολούθησε. Σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον τουρκικό λαό. Μαύρες και κόκκινες μπογιές, στην τούρκικη πρεσβεία, στους τοίχους. Για το λαό. Μάλιστα.
Φαντάζομαι πόση χαρά και ανακούφιση θα ένιωσε ο Τούρκος πολίτης με την πράξη του Ρουβίκωνα. Θα είδε τις μπογιές στην πρεσβεία του στην Αθήνα και θα είπε: «ναι, τώρα είμαι σαφώς καλύτερα, πήρα δύναμη και θάρρος και είμαι σε θέση ν' αντιμετωπίσω τα προβλήματά μου. Ρουβίκωνα σ' ευχαριστώ». Αλίμονο, δεν έχουν τη δύναμη να σε κάνουν να νιώσεις έτσι μερικές μπογιές στον τοίχο μιας πρεσβείας που πετάχτηκαν για χάρη σου, λαέ;
Και το ντου που έκανε ο Ρουβίκωνας στα γραφεία του ΤΑΙΠΕΔ και τα έσπασε όλα, και το ντου σε γραφεία εφημερίδας όπου επίσης έβαψε με μπογιές την είσοδο και κατέστρεψε τζαμαρίες και αυτοκίνητα, και τα αυγά που πέταξε στην παρουσίαση του βιβλίου της Μαργαρίτας Παπανδρέου, όλα για το λαό τα έκανε. Για μας. Δεν το καταλαβαίνετε; Είναι κινήσεις κρίσιμης σημασίας για να γίνει η ζωή μου/σου/του καλύτερη. Έτσι το σκέφτηκε ο εγκέφαλος του Ρουβίκωνα επαναστάτη.
Και το κάψιμο των τρόλεϊ και το λεωφορείων στα Εξάρχεια, κι αυτό είναι απαραίτητο για να βελτιωθεί η ζωή μας. Για χάρη μας το σκέφτηκε κι αυτό κάποιος άλλος αναρχικός εγκέφαλος, για μας το έκανε. Δεν έχει σημασία που ο λαός θα πληρώσει τα καμένα λεωφορεία γιατί είθισται εμείς να πληρώνουμε τα σπασμένα. Καμιά σημασία δεν έχει στο ανερμάτιστο μυαλό του αναρχικού επαναστάτη.
Γιατί μόνο ένα τέτοιο μυαλό μπορεί να προβαίνει σε τόσο γραφικές πράξεις θεωρώντας ότι έτσι πετυχαίνει κάτι. Εκτός αν ο στόχος όλων αυτών που πετάνε μπογιές σε τοίχους και αυγά σε παρουσιάσεις βιβλίων και σπάνε γραφεία και καίνε λεωφορεία, είναι να νιώσουν επαναστάτες, να κολακέψουν την επαναστατικότητά τους.
Ένα καλό μόνο έκανε ο Ρουβίκωνας με την επαναστατική του πράξη στην τούρκικη πρεσβεία. Έδωσε δουλειά στον ελαιοχρωματιστή, που θ' αναλάβει να ξαναβάψει τον τοίχο.
Άμα θες να συνεγείρεις τα πλήθη, τους γοητεύεις με τις ιδέες σου, τις απόψεις σου και τις πολιτικές σου θέσεις. Να τις ακολουθήσουμε και να οδηγηθούμε όλοι μαζί... να οδηγηθούμε όλοι μαζί... αλήθεια, πού να οδηγηθούμε; Όλοι ξέρουμε τους γραφικούς ακτιβισμούς του Ρουβίκωνα, αλλά δεν έχουμε ιδέα τι θα έκανε, τι πολιτικό πρόγραμμα θα εφάρμοζε αν ερχόταν στην εξουσία. Τα προβλήματα όλοι τα γνωρίζουμε, λύσεις αναζητάμε.
Έχει ο Ρουβίκωνας λύσεις; Αν έχει, μη τις κρατάει μυστικό. Να μας τις πει, να τον ακολουθήσουμε αν είναι. Αν δεν έχει, απλώς υπηρετεί τον αυτοσκοπό του επαναστάτη. Όπως ο Μάρλον Μπραντο στο The Wild One. Τον ρωτάνε:
-What are you rebelling against; (εναντίον τίνος πράγματος επαναστατείς;), κι εκείνος απαντά:
-Whaddya you got; (Τι έχεις;)
Δηλαδή, ό,τι μου πεις, θα επαναστατήσω εναντίον του. Θα μου πεις ούζο, θα σου πω τσίπουρο, θα μου πεις καραμέλες, θα σου πω τσίχλες.
Κοντολογίς βεβαια, όλοι εχουν δικαίωμα στον αυτοπροσδιορισμό και στο να αυτοαποκαλούνται επαναστάτες που πολεμούν το σύστημα. Εδώ υπάρχει και αναρχικός τραπεζίτης, ο οποίος (αν διαβάσει κανείς το βιβλίο*) θα διαπιστώσει ότι υπάρχει κι ένας εύλογος αναρχισμός, στην καλά δομημένη αναρχική του θεωρία, που τον καθιστά αυτόχρημα αναρχικότερο των βολεμένων, συντηρητικών και δηλωμένων «επαναστατών».
Ένα καλό μόνο έκανε ο Ρουβίκωνας με την επαναστατική του πράξη στην τούρκικη πρεσβεία. Έδωσε δουλειά στον ελαιοχρωματιστή, που θ' αναλάβει να ξαναβάψει τον τοίχο.
*Ο Αναρχικός Τραπεζίτης, Pessoa Fernando, Εξάντας 2006