Οι προσπάθειες καταπολέμησης της παγκόσμιας διαφθοράς εντάθηκαν τα τελευταία 10 χρόνια. Οι προσπάθειες αυτές ξεκίνησαν από τις ΗΠΑ μέσω της ομοσπονδιακής νομοθεσίας «Foreign Corrupt Practices Act» οι οποίες συνεχίσθηκαν και σε άλλες χώρες με τις κατά τόπους νομοθεσίες. Εταιρείες κολοσσοί και ξένοι κρατικοί αξιωματούχοι βρέθηκαν στο επίκεντρο των ερευνών των σχετικών δικαστικών αρχών. Τα απόνερα αυτών των ενεργειών ξεκινήσαμε να τα ζούμε ως χώρα και πολύ πιθανώς θα τα βιώσουμε με πιο έντονο τρόπο και στο άμεσο μέλλον.
Το ανησυχητικό φαινόμενο της παγκόσμιας διαφθοράς δυστυχώς τείνει να απομυθοποιήσει ή να παραμορφώσει τις ιδεολογίες. Ζούμε σε εποχές όπου ο Φιλελευθερισμός χρησιμοποιείται από τους παγκόσμιους έχοντες και κατέχοντες ως άλλοθι φοροαποφυγής-φοροδιαφυγής, συσσώρευσης (ορισμένες φορές) παρανόμως αποκτηθέντος πλούτου σε εξωχώριες εταιρείες, και εργαλείο καταπολέμησης της έννοιας του έθνους-κράτους. Αντίθετα σε όσα νομίζουν αρκετοί, ο Φιλελευθερισμός δεν υπήρξε πολέμιος του κράτους-έθνους. Ο Adam Smith είχε γίνει γνωστός από το βιβλίο του "An Inquiry into the nature and causes of the Wealth of Nations" (1776). O Smith αναφέρθηκε στον «πλούτο των Εθνών». Των Εθνών! Στόχος του ήταν ο πλουτισμός του Ηνωμένου Βασιλείου ως κρατική οντότητα-υπόσταση και όχι ο ατομικός πλουτισμός των μετόχων των Βρετανικών εταιρειών. Ο Milton Friedman ήταν αυτός ο οποίος κυριολεκτικά αλλοίωσε-κούρσεψε-καπηλεύτηκε θα μπορούσε να ισχυρισθεί κάποιος την έννοια του Φιλελευθερισμού και των όσων ειπώθηκαν από τον Smith. Η ιδεολογία του Friedman δεν αφήνει περιθώρια για αμοιβαία οφέλη μεταξύ του Έθνους και των πολιτών του. Κάποιοι ονομάζουν αυτό το φαινόμενο ως «κορπορατισμό» ή νεοφιλελευθερισμό. Υπό την έννοια της εκπόρνευσης μίας ιδεολογίας, ο κορπορατισμός τείνει στον «εταιρισμό», δηλαδή υποδηλώνει την εκπόρνευση του Φιλελευθερισμού.
Οι εθνικές κυβερνήσεις βρίσκονται εν μέσω ενός παγκόσμιου πολέμου ο οποίος διεξάγεται σε οικονομικά και εξωχώρια χαρακώματα. Ο Φιλελευθερισμός, αυτή η υπέροχη ιδεολογία η οποία δημιούργησε τη Γαλλική επανάσταση και το Διαφωτισμό, και η οποία προσέφερε τα μάλλα στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, έχει υποστεί πειρατεία. Οι κουρσάροι του Φιλελευθερισμού βρίσκονται παντού και φορούν τους πιο περίεργους μανδύες-στολές παραλλαγής αριστερής ή δεξιάς προέλευσης. Υποδυόμενοι τους δήθεν πολέμιους του κρατισμού οι καπηλευτές του Φιλελευθερισμού προβαίνουν στην καταλήστευση εθνικών πόρων οι οποίοι καταλήγουν σε εξωχώριες εταιρείες. Και το ονομάζουν αυτό ως «Φιλελευθερισμό». Η ειρωνεία; Το ίδιο έχουν πράξει και οι αντίθετοι -υποτίθεται- ιδεολογικά των ψευδοφιλελευθέρων: οι υποτιθέμενοι στυλοβάτες του κρατισμού, κάποια υψηλόβαθμα στελέχη διάφορων κρατικών μηχανισμών και αξιωματούχοι του παγκόσμιου σοσιαλισμού και της αριστεράς. Οι εξωχώριες εταιρείες (offshore) έχουν γεμίσει με χρήματα τόσο «δεξιών» όσο και «αριστερών» παγκόσμιων κρατικών αξιωματούχων. Έχουμε δηλαδή, μία πλήρη επικίνδυνη ταύτιση της αριστεράς με τη δεξιά ιδεολογία. Ταύτιση η οποία εάν γίνει ξεκάθαρα αντιληπτή από τις λαϊκές μάζες («όλοι ίδιοι είναι», «αριστεροί με δεξιές τσέπες» κλπ.) θα φέρει κάποιους άλλους ως νικητές: τις ιδεολογίες του ολοκληρωτισμού. Αυτή η ταύτιση έχει οδηγήσει στην επικράτηση της παγκόσμιας οικονομικής «βιομηχανίας» η οποία έχει θέσει υπό τον έλεγχό της σχεδόν όλες τις κυβερνήσεις. Οι κυβερνήσεις εν μέσω της πειρατείας-εκπόρνευσης που έχει υποστεί ο φιλελευθερισμός έχουν παραδώσει τις εθνικές τους κυριαρχίες: τί θα έλεγε σήμερα ο Adam Smith;
Κάποιος θα μπορούσε να ισχυρισθεί πως οι ίδιοι οι Ευρωπαϊκοί λαοί έχουν συμφωνήσει με τη βούλησή τους, είτε μέσω των Εθνικών τους Κοινοβουλίων, είτε μέσω ανοικτών ψηφοφοριών, για τη δημιουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την παραχώρηση σε αυτήν ορισμένων εκ των εθνικών τους κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αυτό αληθεύει. Ωστόσο, ας μην εκλαμβάνουν ορισμένοι αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - η οποία εφαρμόζει νοοτροπίες και αντιλήψεις του Friedman - πως θα βρουν στήριξη στους Φιλελεύθερους πολίτες της Ευρώπης. Ας μη ξεχνούν ορισμένοι «φιλελεύθεροι» της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πως η Ευρωπαϊκή Ένωση αποτελεί μία μεγάλη «κρατική» οντότητα αποτελούμενη από «κράτη-έθνη»: οι μισθοί όλων των εργαζομένων των Βρυξελλών, όσο ψηλά και να βρίσκονται, προέρχονται από τους φόρους των Ευρωπαίων φορολογούμενων. Με λίγα λόγια είναι και αυτοί «κρατικοδίαιτοι». Αν πράγματι θέλει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή να λειτουργεί ως φορέας των αντιλήψεων του Friedman ας ιδιωτικοποιηθεί, όπως και όλες οι υπηρεσίες της. Να γλυτώσουμε και εμείς οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι ορισμένους δυσβάστακτους φόρους. Με αυτόν τον τρόπο θα έδινε ίσως ένα ισχυρό μήνυμα περί ανάγκης εφαρμογής των ιδιωτικοποιήσεων βάζοντας σε πρώτο πλάνο το καθεστώς λειτουργίας της. Ας δώσει λοιπόν το καλό παράδειγμα των ιδιωτικοποιήσεων η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αρχίζοντας με τον εαυτό της. Δεν θα μπορούσαν να ιδιωτικοποιηθούν πλήρως αρκετές εκ των υπηρεσιών-γραφείων-Γενικών Διευθύνσεών (DGs) της ή ακόμη και οι θέσεις των Επιτρόπων; Δεν θα μπορούσε να δοθεί η διοίκηση ολόκληρη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οριζοντίως και καθέτως, σε ιδιωτικές εταιρείες; Φυσικά και θα μπορούσε. Όμως το υποκείμενο διακύβευμα δεν είναι αυτό. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν δημιουργήθηκε για τον πλουτισμό των μετόχων διάφορων Ευρωπαϊκών εταιρειών-κολοσών, ούτε για την επιβολή των ιδεών του Friedman ή του Marx, αλλά για να αποφευχθεί ακόμη ένας αιμοσταγής παγκόσμιος πόλεμος με όχημα την ασφαλή και διαρκή προμήθεια (ορυκτών) πρώτων υλών. Η ΕΕ δεν δημιουργήθηκε με διακύβευμα τις τράπεζες. Η ΕΕ δημιουργήθηκε με διακύβευμα την ειρήνη. Αυτό εξηγήθηκε εδώ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε για τους λαούς της: όχι για τις εταιρείες οι οποίες έχουν γίνει μετρ της φοροαποφυγής και των εξωχώριων εταιρειών. Αυτός είναι και ο μέγιστος κίνδυνος για τη διάλυση της ΕΕ: ο κίνδυνος να διαλυθεί εκ των έσω.Αυτό είναι το διακύβευμα.
Ο Φιλελευθερισμός δεν πρέπει να εκλαμβάνεται ως προστάτης κάποιων διεφθαρμένων ατόμων οι οποίοι πλούτισαν με περίεργο τρόπο. Ο Φιλελευθερισμός θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως διώκτης αυτών των αντιλήψεων. Κανείς δεν έχει δώσει το δικαίωμα σε κάποιες ολιγαρχικές ελίτ να πλουτίζουν παράνομα και να φυγαδεύουν τα παρανόμως κτηθέντα πλούτη τους σε φορολογικούς παραδείσους και να ονομάζουν αυτό ως «οικονομικό φιλελευθερισμό» ή «ατομικό τους δικαίωμα». Όσο οξύμωρο και να ακούγεται, ο φιλελευθερισμός πρέπει να προστατευθεί! Ο Φιλελευθερισμός δεν πρέπει να συμμετάσχει στην ουσιαστική καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων των λαών από τα ατομικά δικαιώματα των μετόχων των εταιρειών μέσω της διαφθοράς των κρατικών αξιωματούχων.
Πως συνδέονται όλα αυτά με τους ορυκτούς πόρους και τον πλούτο ο οποίος παράγεται από την αξιοποίησή τους;
Ο συνδυασμός της εξόρυξης ορυκτών πόρων με την παρουσία εκτεταμένης διαφθοράς αποτελούν ένα πολύ επικίνδυνο συνδυασμό για την παγκόσμια δημοκρατία. Το μείγμα αυτό είναι εκρηκτικό. Η αξιοποίηση των ορυκτών πόρων δεν συνάδει με την παρουσία της διαφθοράς. Αυτά εξηγήθηκαν εδώ και εδώ. Άρα δεν συνάδει και με την παρουσία ενός εκπορνευμένου φιλελευθερισμού που στοχεύει σε φοροαποφυγές και άλλες ποινικά κολάσιμες νοοτροπίες. Η αξιοποίηση των ορυκτών πόρων οφείλει να πραγματοποιηθεί σε υγιή φιλελεύθερα περιβάλλοντα με διαφάνεια και δίκαιη διανομή του παραχθέντα πλούτου, στις τοπικές κοινωνίες. Μόνο με αυτόν τον τρόπο οι κοινωνίες θα «προσκομίσουν» τη λεγόμενη Κοινωνική Άδεια για τις απανταχού εξορύξεις (Social License to Operate).