Στο παρελθόν είχε πραγματοποιηθεί η εκτίμηση πως ίσως θα ζήσουμε γεγονότα τα οποία συμβαίνουν μία φορά στα 100 χρόνια. Επίσης είχε αναφερθεί πως οποτεδήποτε συμβαίνουν μεγάλες παγκόσμιες γεωπολιτικές αλλαγές αυτές συμπιέζουν το εσωτερικό των κοινωνιών-χωρών προκαλώντας με τη σειρά τους άλλες εσωτερικές αλλαγές. Όταν αλλάζει το έξω, σίγουρα θα αλλάξει και το μέσα.
Πριν από 100 χρόνια περίπου (1916) διαμορφωνόταν η διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Το 1916 ήταν ένα σημείο καμπής στην παγκόσμια ιστορία. Το 1916 υπεγράφη η μυστική συμφωνία Sykes-Picot. Τότε ξεκίνησε η διαμάχη για τα πετρέλαια της Μεσοποταμίας στην περιοχή από τη Μοσούλη μέχρι τη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Εκεί που σήμερα βρίσκεται το παγκόσμιο γεωπολιτικό ενδιαφέρον. Τότε, ο Τσώρτσιλ, υπουργός Ναυτικού του Ηνωμένου Βασιλείου, αντιλήφθηκε πρώτος τη σημασία του πετρελαίου. Καθώς το χρειαζόταν για τα πλοία του Βρετανικού πολεμικού ναυτικού και τον έλεγχο των θαλασσών. Στα 1916 η Ελλάδα βρέθηκε εν μέσω Εμφυλίου πολέμου. Έξι χρόνια μετά ακολούθησε η Μικρασιατική Καταστροφή. Πριν μερικά χρόνια άνοιξαν τα αρχεία του Βρετανικού Foreign Office και μάθαμε μέρος του ρόλου ενός από τους πιο πλούσιους ανθρώπους στον πλανήτη της εποχής εκείνης: του Sir Basil Zaharoff.
Μέχρι πρόσφατα διαπιστώνεται πως ορισμένα γεγονότα τα οποία συνέβησαν πριν 100 χρόνια ακόμη και σήμερα δεν δίδονται στη δημοσιότητα. Εκείνη την περίοδο, σύμφωνα με τα επίσημα αρχεία του Βρετανικού υπουργείου εξωτερικών, ο Zaharoff είχε διαφθείρει πολλές κυβερνήσεις και αντίστοιχες ελίτ ώστε αυτές να ακολουθήσουν συγκεκριμένη στάση προς όφελος των επιχειρηματικών συμφερόντων του: να πουλήσει περισσότερα όπλα (Vickers). Ο Zaharrof ήταν έμπορος όπλων και δεν δίσταζε να πουλά όπλα τόσο στους Τούρκους όσο και στους Έλληνες ακόμη και κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής... Για να το γράψουμε ακόμη μία φορά: ο Zaharrof, ο οποίος είχε ελληνικό αίμα, πουλούσε όπλα τόσο στους Τούρκους όσο και στους Έλληνες ακόμη και κατά τη διάρκεια της Μικρασιατικής καταστροφής. Αργότερα ο Zaharoff διέφθειρε και τον Υπουργό Πολέμου της Οθωμανικής Τουρκίας (Enver Pasha) μέσω του Abdul Kerim (θείος του Enver Pasha και πρώην πρέσβης της Οθωμανικής Τουρκίας στην Αθήνα) ώστε να συνάψει την παράδοση της Οθωμανικής Τουρκίας και να παραδώσει, μεταξύ άλλων, τα Δαρδανέλια και τη Συρία. O Zaharoff εμμέσως είχε εμπλακεί ακόμη και στη διακήρυξη Balfour...
Ας επανέλθουμε όμως στην αρχική πρόταση του άρθρου και συγκεκριμένα στα γεγονότα τα οποία συμβαίνουν μία φορά στα 100 χρόνια. Οι παρούσες γεωπολιτικές συνθήκες δυστυχώς δημιουργούν πιθανώς και τις αντίστοιχες ιδανικές συνθήκες για τη δημιουργία ανθρώπινων χαρακτήρων σαν του Zaharrof. Ανθρώπινοι χαρακτήρες οι οποίοι έχουν αποκλειστικά προσωπικές ατζέντες, λειτουργούν με μοναδικό στόχο τους το κέρδος, είναι αδίστακτοι και δεν θα δίσταζαν να βάλουν σε κίνδυνο τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων στην περιοχή... Μερικοί θεωρούν πως εξαιτίας του Zaharrof πέθαναν εκατομμύρια άνθρωποι... Αποτέλεσμα; Ο Zaharrof πέθανε μόνος του στο Μονακό, μέσα σε αμύθητα πλούτη μεν, αλλά φευ, δεν τα πήρε μαζί του στον τάφο του... κανείς άλλωστε δεν τα παίρνει μαζί του.
Εν κατακλείδι. Επειδή τελευταία διαβάζουμε συχνά μεγαλόστομες διακηρύξεις και πρωτοσέλιδα περί μεγάλης γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής σημασίας της Ελλάδας ας δοθεί μία συμβουλή: αυτή η αλαζονική στάση θυμίζει συμπεριφορές αντίστοιχες με εκείνες του 1916-1922. Αλαζονικές συμπεριφορές οι οποίες έφεραν τη Μικρασιατική Καταστροφή με αποτέλεσμα τον ξεριζωμό του Ελληνισμού από μέρη και περιοχές στις οποίες κατοικούσαν χιλιάδες χρόνια πριν...Κάποιοι εντός Ελλάδας, αριστεροί και δεξιοί, και τα ΜΜΕ μαζί, να ρίξουν γρήγορα την αλαζονεία τους. Φοβού τους σύγχρονους «Zaharoff» οι οποίοι μπορεί να καραδοκούν.
ΥΓ. Ο Φρέντυ Γερμανός είχε γράψει ένα πολύ όμορφο ιστορικό μυθιστόρημα με τίτλο «Τερέζα». Ορισμένες ιστορίες που περιγράφει στο βιβλίο του ο Φρέντυ Γερμανός είναι αληθινές καθώς προέρχονται από πρωτογενείς πηγές πληροφόρησης πχ. τη Μελίνα Μερκούρη. Τα πρόσωπα του βιβλίου είναι υπαρκτά. Στο βιβλίο, έναν από τους κεντρικούς ρόλους κατέχει ο Zaharrof...