Τηλεγράφημα δικηγόρου σε πελάτη μετά το πέρας της δίκης:
«Η δικαιοσύνη εθριάμβευσεν!»
Απάντηση πελάτη μέσω τηλεγραφήματος:
«Ασκήσατε έφεσιν.»
Θυμάστε την «Χριστινακειάδα», ήτοι το γεγονός ότι στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών είχαν βρεθεί καθηγητές ο πατέρας, η μητέρα, η κόρη και ο γαμπρός, ενώ εκπονούσαν διδακτορικά και άλλα τέκνα της οικογενείας; Θυμάστε που έγινε τόσος ντόρος, ώστε έφτασε να ακυρωθεί η εκλογή της κόρης, να εκπέσει;
Μην ανησυχείτε! Κανείς δεν πάει χαμένος: η κόρη, κ. Ειρήνη Χριστινάκη-Γλάρου, επέστρεψε κανονικότατα στο ελληνικό πανεπιστήμιο, απλώς πλέον είναι Επίκουρη Καθηγήτρια και όχι ακόμα Τακτική (ο σύζυγος φυσικά καθηγείται ακόμη, οι δε γεννήτορες συνταξιοδοτήθηκαν). Η δικαιοσύνη απεδόθη!
Ποιo είναι το ιστορικό;
Στο τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας ήταν καθηγητές ο κ. Παναγιώτης Χριστινάκης και η κ. Ελένη Χριστινάκη. Η κόρη του ζεύγους, Ειρήνη Χριστινάκη, ολοκληρώνει το 2002 το μεταπτυχιακό της (με την εργασία «Το εκκλησιαστικό έγκλημα της εισαγωγής κτήνους σε ιερό ναό») και λαμβάνει διδακτορικό τίτλο από το αρχαιότερο πανεπιστήμιο της χώρας το 2004, με επιβλέποντα τον πατέρα της Παναγιώτη Χριστινάκη. Τότε η βαθμίδα του λέκτορα αποτελούσε το πρώτο βήμα μιας ακαδημαϊκής καριέρας, αλλά η κ. Ειρήνη Χριστινάκη εκλέγεται απ' ευθείας επίκουρη καθηγήτρια στο τμήμα των γονέων της, κάτι το οποίο ο νόμος προέβλεπε για «επιστήμονες διεθνούς κύρους» (sic). Ακολούθως εκλέγεται Τακτική Καθηγήτρια το 2008, πάλι ως επιστήμων διεθνούς κύρους, χωρίς να διέλθει από την βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή. Ενδιαμέσως στο τμήμα έχει εκλεγεί καθηγητής ο σύζυγος της κόρης και γαμπρός των γονέων, κ. Αθανάσιος Γλάρος (πλέον είναι μονιμοποιημένος Επίκουρος), ενώ είχαν δοθεί θέματα εργασιών μάστερ και διδακτορικών του τμήματος σε διάφορα άλλα μέλη της οικογενείας--όπου, επί παραδείγματι, η μία αδελφή επέβλεπε την εκπόνηση της εργασίας της άλλης, και διάφορα άλλα. Όλα αυτά αποτυπώνονται γλαφυρώς και με εκνευριστική τεκμηρίωση στον τύπο της εποχής, με τίτλους όπως «Θύελλα για τη "Δυναστεία Χριστινάκη"» (Καθημερινή, 18/02/2016)--αφ' ότου, φυσικά, το θέμα πρωτοανακινήθηκε .
Στα τέλη του 2009, και ενώ είχαν ήδη δημοσιευθεί πληροφορίες για τον τρόπο εκλογής και εξέλιξης των μελών της οικογένειας , η εκλογή της κόρης της οικογενείας Ειρήνης Χριστινάκη κρίθηκε, εν τέλει, άκυρη (ΦΕΚ 1040/Γ). «Η εκλογή κρίθηκε μη νόμιμη ύστερα από διοικητικό έλεγχο που διενεργήθηκε κατά παραγγελία του υφυπουργού Παιδείας Γιάννη Πανάρετου, με το σκεπτικό ότι διαπιστώθηκαν πλημμέλειες στη διαδικασία εκλογής όπως αυτές διατυπώνονται στην 313/2009 γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (Α΄ Τμήμα Διακοπών, Συνεδρίαση 31-7-2009) οι οποίες καθιστούν άκυρη την εκλογή και την πράξη διορισμού της. Η παρέμβαση του υπουργείου κρίθηκε απαραίτητη καθότι η εκλογή αυτή, σύμφωνα με τον υφυπουργό Παιδείας Γιάννη Πανάρετο, δεν έπασχε μόνο δεοντολογικά, αλλά και νομικά». Στο πόρισμα που εξέδωσε το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους «γίνεται λόγος για μεροληψία στη σύνθεση επιτροπών επίβλεψης διπλωματικών εργασιών και διδακτορικών διατριβών, αλλά και μη νόμιμες διαδικασίες στη σύνθεση του εκλεκτορικών σωμάτων για την εκλογή μελών ΔΕΠ» .
Η ειρωνεία της υπόθεσης είναι, βέβαια, πως το ίδιο άρθρο του 2009 βεβαιώνει ότι «η ακύρωση του διορισμού της Ειρήνης Χριστινάκη είναι το τελευταίο επεισόδιο της πολυτάραχης υπόθεσης Χριστινάκη που αναστατώνει τόσο την πανεπιστημιακή κοινότητα όσο και τους εκκλησιαστικούς κύκλους». Τις ίδιες ψευδαισθήσεις βλέπουμε στο σύνολο του τότε τύπου: «Ξεκινάει η διαδικασία επούλωσης μιας βαθιάς "πληγής" που κινδύνευε να κακοφορμίσει στα σπλάχνα του Πανεπιστημίου Αθηνών ("Μοίραζαν στην οικογένειά τους διδακτορικά και καθηγητικές έδρες", Καθημερινή 23/06/2010)».
Αμ δε! Όπως σημειώσαμε στην αρχή του άρθρου, «κανείς δεν πάει χαμένος»: όπως διαπιστώνουμε στο ΦΕΚ 341/Γ, 11/04/2016, η κ. Ειρήνη Χριστινάκη επανήλθε κανονικά ως επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα των γονέων και του συζύγου της:
«Με την 371/28−3−2016 πράξη του Πρύτανη του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών που εκδόθηκε σύμφωνα με τις διατάξεις του αρθ. 25 παρ. 1 Ν. 3549/2007 και άρθ. 20 παρ. 1 του Ν. 4009/2011 μονιμοποιείται η Ειρήνη Χριστινάκη − Γλάρου του Παναγιώτη σε θέση καθηγητή της βαθμίδας του επίκουρου καθηγητή του Τμήματος Κοινωνικής Θεολογίας της Θεολογικής Σχολής, επειδή έχει τα νόμιμα προσόντα» .
Δηλαδή, δεδομένου του ότι και ο σύζυγος παραμένει και η σύζυγος επανήλθε, ενώ αμφότεροι οι γονείς συνταξιοδοτήθηκαν, δεν άλλαξε απολύτως τίποτα ουσιαστικό πλην της βαθμίδος της κόρης--με την επίσειση, πάντοτε, του βουλγαράκειου επιχειρήματος «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό».
Ας σημειωθεί εν παρόδω ότι η κόρη και σύζυγος καθηγητών, κ. Ειρήνη Χριστινάκη, επί ΠΑΣΟΚ εξέπεσε, επί ΣΥΡΙΖΑ ανελήφθη--ήτοι έσεται η εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης, που θα «αφήναμε το παλιό» κλπ. κλπ. Η απίθανη αυτή ιστορία συνεχίζεται ακωλύτως, με θεατές όλους μας.
Δύο τελευταίες σημειώσεις:
Πρώτον, δεν είναι «έτσι τα πράγματα» στα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ. Η έκλειψη κάθε δεοντολογίας είναι επιλογή, συνειδητή επιλογή συγκεκριμένων δρώντων υποκειμένων, όχι νομοτέλεια ή τυχαιότητα--απλώς η ελληνική ελαστική κατάσταση παρέχει μια αδιανόητη δυνατότητα χονδροειδούς υπερβάσεως ηθικών, νομικών και δεοντολογικών ορίων σε όσους το επιθυμούν και το επιδιώκουν, η οποία θα ήταν ενδεχομένως αδύνατη αλλού, σε αυτήν τουλάχιστον την έκταση. Πάρα πολλοί Έλληνες πανεπιστημιακοί διάγουν ακαδημαϊκό βίο χωρίς «τηλέφωνα», χωρίς «μιλήματα», χωρίς «πιασίματα»--και τυχόν scholars συγγενείς τους διαγράφουν όντως ανεξάρτητες ερευνητικές/διδακτικές πορείες είτε σε άλλες χώρες, είτε σε άλλες ειδικεύσεις, είτε--φυσικά--σε άλλα πανεπιστημιακά ιδρύματα, δεν λαμβάνουν κρατικές πανεπιστημιακές έδρες κληρονομικώ δικαιώματι. Όμως, οι εξαιρέσεις ατιμίας ατιμάζουν, διασύρουν, ευτελίζουν και εξευτελίζουν τους υπολοίπους--οι οποίοι μετά πρέπει να εξηγήσουν σε μιαν εξαγριωμένη «κοινή γνώμη» ότι δεν είναι ελέφαντες.
(Και τέλος: κατά την συγγραφή αυτού εδώ του διαπιστωτικού, απλώς ενημερωτικού αρθριδίου, ουκ ολίγοι φίλοι και γνωστοί με παραίνεσαν να μην το δημοσιεύσω, να μην μπλέκομαι, διότι «θα το φας το κεφάλι σου»--λες και παίζουμε στον «Νονό». Αυτές οι παραινέσεις είναι ο τρόπος με τον οποίο κατανοούμε την... σωφροσύνη στη χώρα μας. Μη γένοιτο!)