Μεσσιανισμός: Η πίστη για την έλευση κάποιου Λυτρωτή-με την έννοια του Μεσσία-ως απεσταλμένου του Θεού της πίστεώς τους που θα τους απαλλάξει από τα διάφορα δεινά.
Η αλήθεια είναι ότι στην Ελλάδα πουλάει εύκολα το παραμύθι. Ειδικά σε μια περίοδο «δεινών», όπως αυτή που διανύουμε από την έλευση των μνημονίων, οι πολίτες προσπαθούν να στηριχτούν από κάπου για να αποφορτιστούν από την απελπισία που τους κυριεύει. Αναζητούν κάποιον ή κάτι να τους σώσει από τη λαίλαπα της κρίσης που τους έχει συνεπάρει. Εύκολα, γρήγορα, αποτελεσματικά. Να περάσει σα βοριαδάκι και να συμμαζέψει όσα προκαλούν αισθήματα οργής, μίσους, αγανάκτηση. Στη χειρότερη περίπτωση, ας μην είναι για το καλό της χώρας. Ας είναι για το καλό της ομάδας που υποστηρίζουν.
Στο προαναφερθέν παράδειγμα υπάρχει η ακράδαντη απόδειξη ότι το καλό παραμύθι έχει πάντα έναν πρίγκιπα. Ο λόγος για τον επιχειρηματία Βλάσση Τσάκα που έγινε ευρύτερα γνωστός στο φιλοθέαμον κοινό του ποδοσφαίρου και όχι μόνο στις 19 Σεπτεμβρίου του 2011. Ο άνθρωπος που μπήκε στη ζωή μας με... ένα ταξί, όταν πήγε να καταθέσει πρόταση ως εκπρόσωπος Άραβα πρίγκιπα για την αγορά του πλειοψηφικού πακέτου της ΠΑΕ Παναθηναϊκός. Έτσι, εκμεταλλεύτηκε τη δυσχερή κατάσταση στην οποία είχε υποπέσει η ομάδα μετά την καταστροφική οικονομικά περίοδο της πολυμετοχικότητας και προλείανε το έδαφος στο οποίο θα πρωταγωνιστούσε σχεδόν 2 χρόνια!
Ποιος ήταν ο Βλάσσης Τσάκας
Γεννήθηκε στο χωριό Πανόραμα του Ηρακλείου. Μία από τις πρώτες επαγγελματικές του δραστηριότητες ήταν να ανοίξει- μαζί με τον έναν από τους δυο αδελφούς του- κατάστημα επίπλων στο Ηράκλειο. Από αυτό το εγχείρημα καταδικάστηκε σε πολυετή κάθειρξη λόγω ακάλυπτων επιταγών, καθώς η επιχείρηση αποδείχτηκε ζημιογόνα.
Δεύτερο ατόπημά του ήταν να κατηγορηθεί από επιχειρηματία για υπεξαίρεση μεγάλου χρηματικού ποσού σε ξενοδοχείο της Χαλκιδικής. Εκείνη την περίοδο φέρεται να ασχολήθηκε με σειρά ξενοδοχειακών επιχειρήσεων σε Κρήτη και Χαλκιδική «πάντα από τη θέση του διευθυντή», όπως τονίζει ο ίδιος. Το πρώτο μπάσιμο στο ποδόσφαιρο έγινε με τον ΠΑΟΚ τον Ιούνιο του 2001, όταν και πρότεινε στον τότε πρόεδρο της ομάδας Γιώργο Μπατατούδη την αγορά πλειοψηφικού πακέτου από όμιλο εταιρειών της Αργεντινής. Οι διαπραγματεύσεις κράτησαν για πολλές εβδομάδες και ο Τσάκας φέρεται να είχε καταθέσει πρόταση ύψους 12 δισεκατομμυρίων δραχμών (36 εκατ. Ευρώ). Εν τέλει, η συμφωνία χάλασε για τον εξής αστείο λόγο: Δεν άρεσε στους επενδυτές η αιφνιδιαστική πώληση του ποδοσφαιριστή Βενετίδη στον Ολυμπιακό.
Η ιστορία με τον Παναθηναϊκό είναι ευρέως γνωστή. Μία μέρα του Σεπτεμβρίου του 2011 κατέθεσε πρόταση ύψους 220 εκατ. Ευρώ. Ως επενδυτής εμφανίζεται κάποιος Άραβας πρίγκιπας με το όνομα Αλ Σαούντ (πολλές φορές άλλαξε). Ασφαλώς υπήρξαν δελεαστικές δεσμεύσεις, όπως ανάπλαση του γηπέδου, μεταγραφικό μπαμ με Ροναλντίνιο και ότι ο Παναθηναϊκός θα γίνει η Πόρτο της ανατολικής Μεσογείου.
Τα ποδοσφαιρικά φλερταρίσματα όμως δεν τελείωσαν εκεί. Κατάφερε να μπει στην διοίκηση της Καβάλας το καλοκαίρι του 2013 και το Φεβρουάριο του επόμενου χρόνου να γίνει πρόεδρός της. Του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών από το τριμελές Δικαστήριο Καβάλας για υπόσχεση δανείου από ξένη τράπεζα σε επιχειρηματία, αλλά το δικαστήριο έδωσε ανασταλτικό χαρακτήρα στην έφεσή του. Έμεινε στην ομάδα μέχρι τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου.
Τα τελευταίας χρόνια ζει με τη σύζυγό του σε πολυτελή κατοικία στην περιοχή Δέπος στην Καβάλα. Εμφανίζεται ως σύμβουλος τραπεζικών συναλλαγών εταιρείας στη Θεσασαλονίκη στον τομέα του φυσικού αερίου, ενώ όπως είχε δηλώσει και σε συνέντευξή του στο ΒΗΜΑ «τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκα με επενδύσεις Γερμανών επιχειρηματιών- στο τομέα της ενέργειας-στη Βουλγαρία και Ισπανών που ασχολούνται με έπιπλα στην Τουρκία. Τον τελευταίο καιρό συνεργάζομαι με εταιρεία φωτοβολταϊκών στο Κιλκίς. Εργάζομαι πολλές ώρες, ταξιδεύω συνεχώς, αποκτώ γνωριμίες κι έχω πολλά επαγγελματικά ενδιαφέροντα»
Η υπόθεση Σώρρα
Ας πάμε και στο πρόσωπο των ημερών που-δυστυχώς- πολύ ασχοληθήκαμε. Πρόκειται για τον εκ Πατρέως Αρτέμη Σώρρα που λένε ότι είναι γκαλερίστας ή υπάλληλος σε γκαλερί. Όταν τον ρωτούν τι επαγγέλλεται, ισχυρίζεται ότι φτιάχνει ό,τι στέρεο υπάρχει για να χρησιμοποιηθεί για καύσιμα.
Ποιο είναι το παραμύθι που πούλησε στον ευκολόπιστο ελληνικό λαό: Οι τέσσερις μετοχές που βρήκε στο μπαούλο της γιαγιάς του από την Τράπεζα Ανατολής αγγίζουν τα 760 δισ. έκαστη και τις έχει δωρίσει υπέρ του ελληνικού Δημοσίου στη ΔΥΟ Πατρών. Η συνολική αξία που υποτίθεται ότι λαμβάνει το ελληνικό κράτος είναι 2,7 τρισ. ευρώ. Κι όμως έγινε πιστευτός. Από τη στιγμή που στο παραμύθι αυτό αναμείχθηκε το πρόσωπο του Θεόδωρου Καρυώτη, «κολλητού» του Ευάγγελου Βενιζέλου και υποψηφίου στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ, πολλοί θεώρησαν ότι στην ιστορία υπάρχει μια δόση αληθοφάνειας. Τον Σεπτέμβριο του 2012, όμως, ο Καρυώτης αντιλήφθηκε το ρόλο που παίζουν οι Σώρρας και Λαμπράκης και αποχώρησε, κατηγορώντας τους ότι είναι απατεώνες που έχουν σχέση με τη Χρυσή Αυγή και τους Δωδεκαθεϊστές. Ο τελευταίος (Μανώλης Λαμπράκης) είναι γιατρός και συνεργάτης του Αρτέμη Σώρρα στην εταιρεία END που ίδρυσαν για να σώσουν την Αλαμπάμα, τις ΗΠΑ και την Κύπρο. Το 1995 μάλιστα είχε καταδικαστεί για φοροδιαφυγή στις ΗΠΑ.
Η υπόθεση με την Τράπεζα Ανατολής έληξε όταν η Εθνική Τράπεζα ανακοίνωσε ότι το 1932, που απορρόφησε την Τράπεζα Ανατολής, έδωσε σε κάθε μέτοχό της 200 δραχμές και η ιστορία τελείωσε εκεί. Άρα οι σαράντα μετοχές της Ανατολής που ανακάλυψε κάπου ο Σώρρας δεν αξίζουν τίποτα!
Φυσικά, σαν σωστός θιασώτης που δε θέλει να κατεβεί από τη σκηνή, σκαρφίστηκε και σχέδιο Β'. Παρουσιάστηκε ως νόμιμος κάτοχος έξι χρεωστικών ομολόγων του αμερικανικού Δημοσίου ύψους 600 δισ. ευρώ τα οποία θα δωρίσει στο ελληνικό Δημόσιο για αποπληρωμή του χρέους. Πού τα βρήκε; Μα φυσικά πουλώντας στις ΗΠΑ ορισμένα πνευματικά δικαιώματα που είχαν να κάνουν με μια πολύ υψηλή τεχνολογία που γνωρίζει μόνο ο ίδιος που ήταν γνωστή στον ελληνικό χώρο την εποχή του Ζηνός(!) και του Απόλλωνα. Να ζήσουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα δηλαδή!
Ποια είναι τα κοινά αυτών των δύο επιχειρηματικών μυαλών; Πρωταρχικά, μεγάλωσαν με σκοπό να πετύχουν τους στόχους τους, έστω και με αθέμιτους τρόπους. Δε δίστασαν να στήσουν ολόκληρα «τερατουργήματα», ώστε να ασπαστούν, έστω και για λίγο, το βωμό του χρήματος και του θεάματος. Επίσης, δεν τους κατέλυσε η δικαιοσύνη και η φυλακή. Αντίθετα, κάθε φορά έβαζαν πλώρη για μεγαλύτερες απάτες που θα «φούσκωναν τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς. Και τέλος, ήξεραν πού κινήθηκαν. Κινήθηκαν σε μια χώρα έρμαιο των δεινοπαθειών της που περιμένει στη γωνία για κάποιο θαύμα. Και οι φίλοι του τριφυλλιού, αλλά και πολλοί πολίτες πίστεψαν τα λόγια του ενός και του άλλου αντίστοιχα.
Είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη όλων να μας σώσει κάποιο μαγικό χέρι από το χρέος της Ελλάδας που ασχολούμαστε εδώ κι ένα μήνα με ένα παραμύθι που δεν έχει μόνο δράκο: έχει αμύθητα λεφτά, μυστηριώδη Τράπεζα, αρχαίους θεούς, μασόνους, διαστημόπλοια. Μαζική ψύχωση λόγω μέτρων ή η ελπίδα του καταδικασμένου που έχει το κεφάλι κάτω από το νερό;