Βρέχει. Λονδίνο γίναμε. Αν ήμασταν Λονδρέζοι και στο φαγητό τότε να πω «ντάξει» αλλά όπως ξέρετε κοντεύω να κατεβάσω γάλα από το πολύ γιαούρτι..
Ακούγοντας τις στάλες της βροχής να κοπανάμε στο ελενίτ από το κοτέτσι του γείτονα σκέφτηκα:
«Τι καλά θα ήταν να έχω ένα πιάτο πουτίγκες από το Yorkshire ή ένα Κοτόπουλο tikka masala ή ένα πιάτο Haggis».
Η απόφαση ήταν εύκολη. Επέλεξα ένα κοτόπουλο tikka masala. Ο θρύλος λέει ότι το πιάτο δημιουργήθηκε στο εστιατόριο Shish Mahal της Γλασκώβης, όταν ένας καλοφαγάς με παραδοσιακά γούστα ζήτησε λίγη «σάλτσα» που να ταιριάζει με το κοτόπουλό του. Ο σεφ όπως φημολογείται, αυτοσχεδίασε στη δημιουργία της, με ένα κουτί ντοματόσουπα, κρέμα, γιαούρτι και μπαχαρικά και ο αυτοσχεδιασμός αυτός σηματοδότησε τη γέννηση του tikka masala.
Μετά είχα διάθεση για ένα γλυκό και πήρα μια μηλόπιτα. Ευτυχώς για τον ουρανίσκο μου ήταν πεντανόστιμη, ενώ η γέμιση της είναι αρκετά γλυκιά ώστε να καταναλωθεί άνετα και ως επιδόρπιο.
Ένας κεραυνός με ξύπνησε και με μετέφερα απότομα από το Λονδρέζικο εστιατόριο στην κουζίνα μου στη Λυκόβρυση.
Άνοιξα το ψυγείο και δε βρήκα τίποτα μέσα. Μόνο φρούτα και λαχανικά. Που είναι οι μέρες που είχε παριζάκια, τυράκια, μπιρόνια, σαλάμια, λουκάνικα. Που είναι οι μέρες που άνοιγες το ντουλάπι και είχες μέσα Stefanelo μου 23 είδη διαφορετικής σοκολάτας και 31 μάρκες με μπισκότα. Ε. Που είναι;
...Φάε τώρα 4 αυγά ασπράδια για να έρθεις στα ίσια σου.
Συνεχίζεται...
Διαβάστε ακόμη: