«Τι έχει το μενού για σήμερα. Δεν πιστεύω ξανά κοτόπουλα, ασπράδια αυγών και 20 γραμμάρια φέτα. Δε θα το αντέξω», είπα γκρινιάζοντας στη Λιλίκα πρωί πρωί.
«Όχι το μενού έχει 250 γραμμάρια φασολάδα και δυο κριτσίνια».
Δεν ήμουν ποτέ φαν της φασολάδας αλλά εδώ που φτάσαμε το να φάω κάτι διαφορετικό μετά από τόσες μέρες κοτόπουλο είναι μεγάλη αλλαγή.
Σήμερα όλα μου φταίνε, ακόμα και η παρασκευή της φασολάδας. Ανεβάζω πίεση Ευτέρπη μου, πως να στο πω. Είναι δυνατόν κανείς μα κανείς διαιτολόγος να μη μας αφήνει να παρασκευάσουμε αυτό το ελληνικό παραδοσιακό πιάτο όπως παλιά; Είναι δυνατόν να φτιάχνεις φασολάδα σε χύτρα ταχύτητας; Είχε και η προγιαγιά σου τέτοια; Όχι δεν είχε! «Αλλά δεν είχε ούτε ηλεκτρική κουζίνα, ούτε μίξερ, ούτε καν ψυγείο, ούτε multi, ούτε πολλά άλλα», θα πεις.
Ναι αλλά εδώ μιλάμε για τη φασολάδα, ένα από τα δημοφιλέστερα παραδοσιακά πιάτα της ελληνικής κουζίνας η οποία ναούμε καθιερώθηκε ως το εθνικό φαγητό των Ελλήνων, την εποχή της δικτατορίας Μεταξά.
Βρρρρρ... αυτό το ξεπερνάω. Εγώ έχω μάθει να τρώω τη φασολάδα με λουκάνικα, ελιές, διάφορα τουρσιά και σαλάτα. Τι μου λες 250 γραμμάρια και 2 κριτσίνια. Δε μπορώ άλλη καταπίεση. Δίαιτα ακόμα και στη φασολάδα κυρία Ισμήνη.
Ο Stefanelo ως γνωστόν δε κωλώνει. Μπορεί να συνωμοτεί το σύμπαν για να πέσει σε κατάθλιψη αλλά πάντα βρίσκει παρηγοριά κάπου. Αυτό το κάπου σήμερα ήταν η Πέπη και ο Αλέξανδρος οι οποίοι έχουν τραγουδήσει αυτό το αλησμόνητο τραγούδι:
Ακούγοντας αυτή την απίστευτη μελωδία ονειρεύτηκα ότι απολαμβάνω μια πανακότα, σαν αυτές που φτιάχνει ο Παρλιάρος ζυγίζοντας και το τελευταίο γραμμάριο ζάχαρης, κρέμας γάλακτος, μαρμελάδας φράουλας και ημιαποβουτυρωμένου Γάλατος.
Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις.
Συνεχίζεται...
Διαβάστε ακόμη: