Άλλα αντ' άλλα της Παρασκευής το γάλα.
-«Τι άλλο να βάλω στη σαλάτα», με ρώτησε από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου ο Φώντας;
-«Μια πίτσα του απαντώ» και του κλείνω το τηλέφωνο στα μούτρα.
Φώντα αγορίνα μου κάθε μέρα με βλέπεις να περνάω από το μαγαζί σου και να μην ακουμπάω τα παχυντικά... Ξέρεις ότι κάνω δίαιτα εδώ και δυο εβδομάδες και έχεις το θράσος να με ρωτάς τi να βάλεις στην σαλάτα. Είσαι ντιπ για ντιπ κουδούνι;
Τσαντίστηκα Τάσο, στο λέω μπέσα. Νόμιζε ο Φώντας ότι όλα είναι ένα καπρίτσιο και θα σταματήσω να κάνω δίαιτα. Ότι θα γύρναγα στις «γουρουνιές». Αντί να μου συμπαρασταθείς με δουλεύεις και από πάνω. Τα λέμε. Δε περνάω ξανά από το μαγαζί σου.
Όταν κάνεις δίαιτα δεν έχεις μόνο το στομάχι που διαμαρτύρεται αλλά και τον κάθε φίλο που σε πειράζει και σε προκαλεί. Εδώ πρέπει να είσαι αυστηρός μαζί τους να μην κωλώσεις και μπεις στον πειρασμό να φας.
Θα σας πω τι έπαθα χτες το βράδυ για να καταλάβετε πόσο «ζεστά» έχω πάρει τη δίαιτα. Αφού ανταλλάξαμε μερικά «γαλλικά» με τον Φώντα βγήκα στην πλατεία της Λυκόβρυσης για να περπατήσω με σκοπό να χωνέψω το τοστ που έφαγα. Εκεί που περπατούσα ακούω: «Stefaneloooo», «Διατάξτε» απαντώ και βλέπω τον Κυριάκο σε απόσταση αναπνοής.
Κυριακός: Φίλος πλακάς που τις βραδυνές ώρες κάνει ντελίβερι σουβλάκια στου Φώντα. 123 κιλά με απ΄ όλα ο οποίος για να χορτάσει θέλει 4 δίπιτα αλά stefanelo. Η χοληστερίνη και τα τριγλυκερίδια κάνουν πάρτι βλέποντας μέσα στο απλανές βλέμμα των ματιών του.
Αφού του εξηγώ την παρεξήγηση με το Φώντα παρκάρει το παπάκι για να μην καίει βενζίνα και περπατά μαζί μου για λίγα μέτρα. Σταματάει και με κοιτάει λαχανιασμένος και μου λέει:
-«Θες;»
Έτσι όπως το είπε το μυαλό μου πήγε σε παράνομες ουσίες. «Βαποράκι ο Κυριάκος» είπα μέσα μου. «Τι να θέλω» του απαντάω ελπίζοντας μη μου πει για ουσίες και τα ρέστα. «Σουβλάκι ρε. Θες». «Μόνο καλαμάκια κοτόπουλο τρώω, Κυριάκο. Τέλος τα δίπιτα.»
Τότε λοιπόν συνέβη κάτι το εντελώς απρόσμενο, κάτι που δε περίμενα από ένα τύπο όπως ο Κυριακός. Με παίρνει που λέτε αγκαλιά και μου λέει «Μπράβο ρε Stefanelo, αλάνι. Είσαι σε πολύ καλό δρόμο».
Αυτοί είναι φίλοι monsieur, που θα σε νιώσουν και θα καταλάβουν την προσπάθεια που κάνεις.
Και επειδή τώρα αρχίζουμε και γνωριζόμαστε θα σας πω και το ρομπιλίκι που έπαθα το μεσημέρι στο γραφείο. Ξαφνικά βρέθηκε μπροστά μου ένα ηλεκτρονικό σκοινάκι. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν να δοκιμάσω. Ένιωσα αιλουρόμορφο πριν αρχίσω να χτυπιέμαι. Έκανα πέντε επαναλήψεις και έπεσα κάτω. Ακόμα δεν έχω αντοχές. Είμαι απροπόνητος και 98 κιλά. Έχω μπροστά μου πολλά ψωμιά να μην φάω.
Συνεχίζεται.....
Διαβάστε ακόμη:
Διαβάστε ακόμη: