Σε καταστάσεις ηλιθιοκρατίας, που οδηγούν μια χώρα στον αφανισμό, περισσεύουν πάντα οι πολιτικές πλειοδοσίες του πατριωτισμού και οι δείκτες της προοδευτικής αριστεροσύνης ή της εθνικής δεξιοσύνης.
Απαξάπαντα κίβδηλα, σαν «άδειες στέρνες που βγάζουν κούφιο ήχο». Αναφέρομαι στις υστερίες που χάλασαν τον κόσμο με αφορμή τις δηλώσεις του υπουργού Παιδείας για το θέμα των Ελλήνων του Πόντου. Γενοκτονία (κατά την συλλογική συνείδηση) ή εθνοκάθαρση (κατά τον κ. Φίλη); Αμφιβάλλω εάν και οι δύο αντίμαχες πλευρές, της Δεξιάς και της Αριστεράς, γνωρίζουν επακριβώς την διαφορά και εάν είναι σε θέση να δώσουν τεκμηριωμένη ιστορική απάντηση. Ιδίως οι αγράμματοι εκείνοι λεβεντοπατριώτες που άδραξαν αυθωρεί και παραχρήμα την ευκαιρία, σηκώνοντας ψηλά τα λάβαρα του Γένους των Ελλήνων, μπας και εμπορευθούν ανεξόδως την «εθνική πραμάτεια» στο εκλογικό τους σώμα...
Μεταξύ μας. Δεν με εξέπληξαν οι δηλώσεις του υπουργού Παιδείας περί «εθνοκάθαρσης» των Ποντίων, αναμενόμενες (σ' ένα βαθμό) από ένα πρόσωπο της Αριστεράς. Θα μπορούσα κάλλιστα συνταχθώ μαζί του, προτάσσοντας τον λόγο του Αλμπέρ Καμύ: «ελευθερία σημαίνει να μπορώ να υπερασπίζομαι αυτό που δεν πιστεύω. Σημαίνει να μπορώ να δίνω δίκιο στον αντίπαλο». Όμως, έχω την εντύπωση, ότι το θέμα είναι βαθύτερο και ξεπερνά κατά πολύ τον κ. Φίλη. Είναι ζήτημα που αφορά αδιαιρέτως όλους τους Έλληνες, την ίδια την υπόσταση της Ελλάδος και του Ελληνισμού. Δεν ξέρω εάν έχετε αντιληφθεί, ότι η κρίση που βιώνουμε εδώ και μια 6ετία δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια βίαιη καταστολή της εθνικής, πολιτικής και οικονομικής ελευθερίας μας. Απεχθάνομαι τους δημοσιογραφικούς ρόλους του προφήτη, του προφέσορα και του μάντη, αλλά, πολύ φοβάμαι, έτσι όπως πορευόμαστε, ότι έρχεται το ιστορικό τέλος της πατρίδας μας. Ότι εντός του 21ου αιώνα η Ελλάδα θα αφανιστεί.
«Σβήνοντας ένα κομμάτι από το παρελθόν είναι σαν να σβήνεις και ένα αντίστοιχο κομμάτι από το μέλλον», έγραφε στη δεκαετία του '60 ο Σεφέρης, και νομίζω ότι ως χώρα, ως πολίτες και ως κόμματα (όλα ανεξαιρέτως) έχουμε σβήσει όχι ένα αλλά πολλά κομμάτια από το παρελθόν μας. Εάν δεν έχουμε τελείως αποκοπεί από την ιστορία μας, έχουμε τουλάχιστον εξασθενήσει δραματικά την συλλογική ιστορική μας μνήμη. Και όταν καταστεί πλήρης η ιστορική έκλειψή μας, αναποφεύκτως η Ελλάδα και εμείς θα οδηγηθούμε στον αφανισμό. Στον όλεθρο. Κάτι που δυστυχώς προωθεί (άθελά της;) η Αριστερά με θεωρίες «κοσμοπολίτικου εθνομηδενισμού» και με δηλώσεις τύπου «εθνοκάθαρσης» των Ποντίων. Ας διαφυλάξουμε την Ιστορίας μας, εάν θέλουμε να επιζήσει η Ελλάδα...