Πέρασαν μόνο... 7 μήνες από τότε που μαζί με τους κολλητούς μου μπήκαμε στο αεροπλάνο με κατεύθυνση το Μαρόκο. Και θα σου εξομολογηθώ κάτι. Όχι, το Μαρόκο δεν είναι από τους προορισμούς που θα επέστρεφα αλλά σίγουρα ήταν ένα από τα πιο διασκεδαστικά ταξίδια που έκανα φέτος και συγκέντρωσα τόση πληροφορία και τόσες φωτογραφίες που ειλικρινά, δεν ήξερα από πού να πρωτοξεκινήσω να γράφω.
Το συγκεκριμένο roadtrip ήταν ξεχωριστό για μενα για πολλούς λόγους.
Γιατί μετά από πολύ καιρό θα ταξίδευα με παρέα και όχι solo (ναι, δεν προτείνω τη συγκεκριμένη χώρα για solo travelers). Γιατί ο κολλητός μου ο Σ. έμπαινε πρώτη φορά σε αεροπλάνο. Γιατί είχα πολύ καιρό να ταξιδέψω με φίλους. Γιατί αν δε γελάσεις, βρεθείς σε άβολη θέση, βρεθείς σε μια ταράτσα με αγνώστους, γυρίσεις λιγουλάκι το πόδι σου χοροπηδώντας στο κρεβάτι από χαρά... τότε σίγουρα το ταξίδι σου με τους κολλητούς δε μπορεί να χαρακτηριστεί ΕΠΙΚΟ!
Μαρακές, η αρχή και ο τερματικός σταθμός του roadtrip
Προσγειωθήκαμε στο Μαρακές μεσημέρι Κυριακής 20 Μαρτίου, ένα κύμα ζέστης και υγρασίας μας περίμενε στην έξοδο του αεροδρομίου μαζί με τον οδηγό μας τον Hamid ο οποίος περίμενε δίπλα από το τζιπ, το νέο «σπίτι» μας για την επόμενη μία εβδομάδα.
.
Maria, Hamid, Elena, Lucia, Stavros on the road
Σε περίπου 45 λεπτά βρισκόμασταν στο Μαρακές, μια απόσταση που κανονικά είναι γύρω στα 20 λεπτά αλλά λόγω μποτιλιαρίσματος φυσικά και δε θα φτάναμε νωρίτερα! Στην είσοδο της πόλης οι χαρακτηριστικοί φοίνικες (λέγεται πως είναι συνολικά 30.000) μας έκαναν να συνειδητοποιήσουμε αμέσως ότι βρισκόμαστε στην Αφρική. Το ίδιο και τα μηχανάκια και τα παλιά αυτοκίνητα (χωρίς πινακίδες) τα οποία έτρεχαν σαν τρελά δεξιά και αριστερά χωρίς να ξέρεις πού πηγαίνουν.
Το riad* που θα μέναμε βρισκόταν μέσα στην μεντίνα ( πολεοδομικό τμήμα με δαιδαλώδη στενά δρομάκια χαρακτηριστικά των πόλεων της Βορείου Αφρικής) οπότε αφήσαμε το αυτοκίνητο έξω (δεν επιτρέπονται αυτοκίνητα στις medinas) και μαζί με τον οδηγό μας και έναν γεράκο με μια χειράμαξα, ο οποίος σχεδόν μας επέβαλε να του δώσουμε τις βαλίτσες μας, χωθήκαμε στα στενάκια.
Αφού ήπιαμε το παραδοσιακό μαροκινό τσάι με μέντα (το οποίο λάτρεψα αν και δεν είμαι λάτρης των τσαγιών), αφήσαμε τα πράγματά μας στα δωμάτια και βρήκαμε και την τέταρτη της παρέας την Λ. που μένει πλέον μόνιμα στην Ουαλία, ξεχυθήκαμε στο δρόμο με κατεύθυνση την κεντρική πλατεία του Μαρακές, τη Djemaa el-Fnaa.
Οι πρώτες μυρωδιές από μπαχαρικά, πίτες και κρέας μαγειρεμένο σε πήλινα δοχεία έφτασαν στα ρουθούνια μας. Πλησιάζοντας στην πλατεία το θέαμα που αντικρίσαμε ήταν σαν από ταινία. Νερουλάδες, πωλητές που διαλαλούσαν την πραμάτεια τους, φακίρηδες, γητευτές φιδιών, μάντισσες και ό,τι άλλο τρελό μπορεί να βάλει ο ανθρώπινος νους.
Συνεχίσαμε μαγεμένοι μέχρι το σήμα κατατεθέν της πόλης, το Τζαμί Κουτουμπία όπου από εκεί χαζέψαμε ζαλισμένοι το ηλιοβασίλεμα και αφού φοβηθήκαμε για τη ζωή μας διασχίζοντας τον κεντρικότερο δρόμο του Μαρακές ο οποίος δεν είχε φανάρια (ναι, πίστεψα ότι η μανούλα μου δε θα με ξαναέβλεπε) επιστρέψαμε στη μεντίνα και χαζολογήσαμε στα σουκ (σκεπαστά σοκάκια με μαγαζάκια).
Στο Μαρακές κάθε σουκ ειδικεύεται σε διαφορετικά υλικά, έτσι θα βρείτε το σουκ με τα υφαντά, το μετάξι, τα μπαχαρικά, το σουκ με τα δερμάτινα, με τα καλάθια και πάει λέγοντας. Μην περιμένετε να δείτε ονόματα δρόμων, στη μεντίνα είναι σχεδόν αδύνατο. Να έχετε σαν αρχή και τέλος την κεντρική πλατεία και αφεθείτε στο πολύχρωμο ξεμυάλισμα των αγορών. Προσοχή στους κλέφτες.
Στο Μαρακές μείναμε ουσιαστικά 2 ημέρες, μία στην αρχή του ταξιδιού και μία την τελευταία ημέρα πριν την επιστροφή μας στην Ευρώπη. Θεωρώ πως το Μαρακές χρειάζεται 4 ημέρες για να αισθανθείς το vide της πόλης και να την εξερευνήσεις.
Τα αγαπημένα μου: Le grand balcon du café glacier στην κεντρική πλατεία, πάρε τον καφέ σου από το bar κάτω και ανέβα πάνω στο μπαλκόνι. Για χορό η μοναδική ντίσκο paradise, ενώ για τσάι ή καφέ το Earth cafe και το Clock. Αν έχεις όρεξη για περπάτημα βρες τη Rue Dar El Bacha και περπάτησέ τη όλη. Φυσικά επιβάλλεται να περπατήσεις στο παλάτι Μπαχία, αν πας πολύ πρωί θα το απολαύσεις καλύτερα και αν αγαπάς τα graffiti, βγαίνοντας από την κεντρική πύλη ανακάλυψε στα δεξιά σου και φωτογράφησε μερικά από τα πιο όμορφα γκράφιτι της πόλης.
Από το Μαρακές στο Chefchaouen με στάση στο Ιφράν
Η επόμενη ημέρα μας βρίσκει on the road σε μια 8ωρη διαδρομή η οποία θα μας οδηγήσει στη μπλε πόλη, τη Σεφσαουέν ή Λααγιούν, μια πόλη που αν και ξέρω πως η παρέα δεν "καιγόταν" να την επισκεφθεί, εγώ την είχα στα must see μου.
Παρόλο που η διαδρομή είναι κουραστική, θεωρώ πως το ταξίδι αξίζει γιατί σε αυτό το οχτάωρο είδαμε τις πιο απίστευτες εναλλαγές τοπίου. Από το τροπικό κλίμα του Μαρακές, βρεθήκαμε να κρυώνουμε κάπου στα μισά της διαδρομής, είδαμε και πιάσαμε -για να το πιστέψουμε- χιόνι, ανεβήκαμε βουνά, τρέξαμε σε δρόμους χωρίς να βλέπουμε άνθρωπο μπροστά μας και σταθήκαμε σε άπειρα μέρη για να φωτογραφίσουμε τα πάντα.
Αξίζει στη διαδρομή να κάνετε μια στάση στην μικρή πόλη Ιφράν, την «Ελβετία του Μαρόκου» όπως τη λένε οι ντόπιοι. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.400 μέτρων και είναι ένας μικρός χειμερινός παράδεισος όπου οι μαροκινοί επιλέγουν για να κάνουν σκι. Ναι! Έχει πολύ χιόνι λέμε! Καθίστε για μια ζεστή σοκολάτα στο σαλέ της πλατείας και αφού φωτογραφηθείτε στο μοναδικό αξιοθέατο, το πέτρινο λιοντάρι του Ιφράν, συνεχίστε προς Σεφσαουέν όπως κάναμε και εμείς.
Η πόλη Σεφσαουέν είναι το μέρος για το απόλυτο honeymoon. Φουλ ρομαντική, «ινσταγκραμική» με υπέροχα ξενοδοχεία τεσσάρων ή και 5 αστέρων που όμως κοστίζουν πολύ πολύ φθηνά. Τα μπλε βαμμένα σπιτάκια είναι πραγματικά μια μικρή μπλε Σαντορίνη χωρίς θάλασσα και περπατώντας στα στενάκια της ακόμα και αν είσαι ορκισμένος εργένης θα δώσεις υπόσχεση να επιστρέψεις με το άλλο σου μισό.
Την πόλη τη γυρίζεις σε μια μέρα και θεωρώ πως 2 μέρες είναι αρκετές για να πάρεις μια γερή γεύση. Εφόσον έχεις επιλέξει να μείνεις σε 3/4/5 αστέρων ξενοδοχείο, προτείνω να επιλέξεις να συμπεριλάβεις και τα γεύματα εκεί. Μόνο αλκοόλ δε θα βρεις εύκολα. Εμείς καταλήξαμε στο μοναδικό ξενοδοχείο της περιοχής που διαθέτει αλκοόλ στο οποίο δεν είμαι καν σίγουρη για το τι άλλο υπήρχε εκεί μέσα. Δε θα σου πω το όνομα. Είναι undercover κατάσταση. Έτσι μας είπε δηλαδή ο ντόπιος που μας το πρότεινε.(Στείλε μου inbox για λεπτομέρειες) Υ.Γ: Για καφέ ή τσάι να πας στο Glacier!
Η Φεζ
Η επόμενη πόλη και σταθμός του ταξιδιού μας ήταν η Φεζ, η πρώτη πρωτεύουσα του Μαρόκο μέχρι και το 1912 με την πιο όμορφη Medina. Λέγεται πως η συγκεκριμένη Μεντίνα είναι η πρώτη του αραβικού κόσμου και μια από τις μεγαλύτερες (πάνω από 9.000 σοκάκια).
Ο οδηγός μας αλλά και οι άνθρωποι του riad στο οποίο μείναμε, επέμειναν από την αρχή πως δε θα ήταν καλή ιδέα να κυκλοφορούμε στη Μεντίνα μετά την δύση του ηλίου χωρίς κάποιον ντόπιο παρέα. Η αλήθεια είναι πως μια μικρή βόλτα την κάναμε αλλά νομίζω πως θα πρέπει να το τονίσω και γω. Καλύτερα με ντόπιους στο συγκεκριμένο μέρος.
Η Φεζ όμως δεν είναι γνωστή απλά για την medina της αλλά και για την παράδοσή σας στα δερμάτινα. Μια επίσκεψη στα βυρσοδεψεία Chouwara είναι απαραίτητη αρκεί όμως να έχετε εξοπλιστεί από πριν με κάποια μάσκα ή αρωματικό μαντηλάκι για να αντέξετε την μυρωδιά της κουτσουλιάς των περιστεριών (βασικό συστατικό στην επεξεργασία των δερμάτων). Ω ναι!
Στη συγκεκριμένη πόλη μείναμε 2 νύχτες. Θεωρώ πως είναι αρκετές για να δεις τα βασικά. Αξίζει να επισκεφθείτε το τζαμί al-Qarawiyyin, την κορανική σχολή Μπου Ανανία και την εβραϊκή συνοικία Μελλάχ. Επίσης πεταχτείτε μέχρι το Βασιλικό Παλάτι της Φεζ (Dar El Makhzen) που είναι το πιο παλιό του Μαρόκου. Οι απίστευτες πόρτες του είναι ιδανικές για πολλές πολλές φωτογραφίες.
Για φαγητό θα πάτε στο Numero 7 ενώ για καφέ βρείτε το αντίστοιχο Clock καφέ του Μαρακές αλλά και το Mama Africa.
Ακολουθεί Μέρος Β'
Χρήσιμες Πληροφορίες
Η διαδρομή:
Προετοιμασία: Χρειάζεσαι φυσικά διαβατήριο αλλά όχι βίζα. Όσο για εμβόλια, όχι δεν υπάρχει κάποιο υποχρεωτικό. Τέλος, αν σκοπεύεις τα ταξιδέψεις με αυτοκίνητο, μην ξεχάσεις το δίπλωμα οδήγησης. Δε θα χρειαστείς διεθνές δίπλωμα αλλά φρόντισε όμως αν έχεις ακόμα το παλιό ροζ τρίπτυχο, να το αντικαταστήσεις με το νέο που έχει τη μορφή πιστωτικής κάρτας και τα στοιχεία σου αναγράφονται με λατινικούς χαρακτήρες.
Πώς να πας: Κάνοντας αρκετές αναζητήσεις για φθηνά αεροπορικά εισιτήρια και υπολογίζοντας πως είχαμε στη διάθεσή μας 11 ημέρες αποφάσισα πως το καλύτερο ήταν να πετάξουμε με Ryanair στο Μιλάνο και από εκεί πάλι με Ryanair απευθείας στο Μαρακές. Το συνολικό κόστος των τεσσάρων πτήσεων ήταν στα 230 ευρώ. Εναλλακτικά μπορείς να πετάξεις και με Lufthansa αλλά αυτό σημαίνει πως το κόστος ανεβαίνει αυτόματα στα 320 ευρώ (αλλά και περισσότερο).
Από το αεροδρόμιο στην πόλη: Αν δεν έχει εξασφαλίσει μεταφορά το ξενοδοχείο/riad σας τότε οι εναλλακτικές για να φτάσετε στο Μαρακές είναι 2, είτε με ταξί το οποίο θα σας κοστίσει (με παζάρι) περίπου 50 dirham (5 ευρώ), είτε με λεωφορείο το οποίο κοστίζει περίπου 3,5 ευρώ/35 dirham.
Διαμονή: Εμείς μείναμε στα παρακάτω ξενοδοχεία και Riad, τα οποία προτείνω ανεπιφύλακτα. Όχι, στο Μαρόκο δεν προτείνω Hostel, είναι τόσο φθηνή άλλωστε η διαμονή που καλύτερα να επιλέξεις riad (*παραδοσιακά ξενοδοχεία που έχουν την ίδια δομή με τα σπίτια των ντόπιων).
Marrakech: Riad Marana, Chefchaouen : Riad Dar Chaouen, Fes: Riad Al Makan, Merzouga: Desert Camp with real beds and toilet, Ouarzazate: Riad Bouchedor
Τι να δοκιμάσεις: Ξεκίνησε με zaalook (ντιπ καπνιστής μελιτζάνας), συνέχισε με παραδοσιακή γεμιστή πίτα με κρέας b'stilla, συνέχισε με κουςκους και κάνε χώρο για το καλύτερο πιάτο το tagine κρέατος, τη σπεσιαλιτέ του Μαρόκο. Ουσιαστικά είναι κρέας στη γάστρα, το οποίο σου φέρνουν μέσα στο πήλινο με το χαρακτηριστικό τριγωνικό καπάκι και συνοδεύεται από λαχανικά και ξηρούς καρπούς όλα μαγειρεμένα στο ζωμό του κρέατος ή του ψαριού.
Dress like a local in Fez
Δείτε περισσότερα στη σελίδα του travelstoriesfromyworld.com