Θεωρεί πως είχε την έμπνευση της χρονιάς η ΝΔ. Να χαρακτηρίσει τη συμφωνία Κυβέρνησης-Θεσμών 4ο Μνημόνιο. Το είπε, το ξανα- είπε, εξακολουθεί να το λέει και, απ' ό,τι φαίνεται, κάποιους έπεισε. Τη Δημοκρατική Συμπαράταξη και το Ποτάμι σίγουρα. Το γεγονός ότι ο ισχυρισμός της κοντράρει ευθέως στην πραγματικότητα και στη λογική, προφανώς, δεν δημιουργεί πρόβλημα. Ούτε στον εμπνευστή, ούτε στους μιμητές.
Λοιπόν, επειδή ένα κι ένα κάνουν δύο και σπανίως τρία ή τέσσερα, έχουμε και λέμε. Μνημόνιο (σαν κι αυτό που εννοούν) σημαίνει πολύ-πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Και συνεπάγεται επίσης συγκεκριμένα πράγματα. Τα οποία μάλιστα τα ξέρουμε καλά, από την επταετή πικρή μας πείρα. Συνεπάγεται πρώτα-πρώτα αλλεπάλληλες αξιολογήσεις. Συνεπάγεται επίσης νέο πρόγραμμα χρηματοδότησης χωρισμένο σε δόσεις. Και συνεπάγεται, βεβαίως, την υλοποίηση προαπαιτούμενων μέτρων προκειμένου να καταβληθεί η κάθε δόση. Τι απ' αυτά περιλαμβάνεται στη συμφωνία; Μάλλον τίποτα απολύτως. Εκτός, τι να σας πω, κι αν υπάρχει κάτι που μόνο εκείνοι βλέπουν. Οπότε ας το πουν και σ' εμάς.
Το τρίτο μνημόνιο λοιπόν ολοκληρώνεται οριστικά τον Αύγουστο του 2018, και άλλο δεν έχει. Το γεγονός ότι υπάρχουν μέτρα τα οποία προβλέπεται να υλοποιηθούν μετά τη λήξη του, όπως και το γεγονός ότι συνεχίζεται η εποπτεία (όχι η επιτροπεία) των δανειστών, είναι εντελώς άλλος λογαριασμός. Απολύτως προβλεπόμενος δε. Προβλεπόμενος από το Σύμφωνο Σταθερότητας για τους πάντες κατ' αρχάς. Κι επί πλέον υπαγορευόμενος, με τη μορφή διαρκούς ελέγχου, ειδικά για μας, από τα δύο πρώτα μνημόνια. Εκείνο του Γιώργου Παπανδρέου, και το άλλο των Σαμαρά- Βενιζέλου. Ώσπου να αποπληρωθούν τα δάνεια ή, έστω, το μεγαλύτερο μέρος τους.
Η ΝΔ θεωρεί πως είχε την έμπνευση της χρονιάς. Να χαρακτηρίσει τη συμφωνία Κυβέρνησης-Θεσμών 4ο Μνημόνιο.
Αλλά, βλέπετε, η ΝΔ έχει τους λόγους της ν' ανακαλύπτει νέα μνημόνια εκεί που δεν υπάρχουν. Λόγους που έχουν να κάνουν με την πολιτική της αμηχανία, την προερχόμενη από την ολοκληρωτική κατάρρευση του κυρίαρχου αντιπολιτευτικού της αφηγήματος. Εκείνου που είχε ως βάση το αίτημα για «εκλογές εδώ και τώρα». Και έκανε, θα πρέπει να πούμε, ό,τι περνούσε από το χέρι της για να το στηρίξει. Μιλούσε, κάθε τρεις και λίγο για καταιγίδες, θύελλες και ναυάγια. Σαμποτάρισε όσο μπορούσε τη διαπραγμάτευση. Έβαλε πλάτη στις απαιτήσεις των δανειστών και τις πιο ακραίες, και των πιο σκληρών απ' αυτούς. Ε λοιπόν δεν της βγήκε. Η συμφωνία έκλεισε, και οι εκλογές απομακρύνονται πλέον πολύ. Και το ξέρει. Εξ αυτού η αμηχανία. Εξ αυτού και οι ανοησίες για 4ο Μνημόνιο.
Οι άλλοι όμως γιατί; Οι κεντρώοι ή κεντροαριστεροί (κατά πως αυτοπροσδιορίζεται ο καθένας), τι λόγο έχουν να ενσωματώνουν στην πολιτική τους τις προπαγανδιστικές καβάντζες της ΝΔ; Τι λόγο έχουν να απομακρύνονται από την απλή λογική θεώρηση των πραγμάτων, για να μην υστερήσουν σε αντιπολιτευτικόν οίστρο;
Εκτός πια κι αν θεωρούν ότι τους περιποιεί τιμή να γίνονται, γι' άλλη μια φορά, παρακολούθημα της Δεξιάς. Οπότε εντάξει, πάσο...