Η προ του Άθω περιοχή είναι ένας νέος τουριστικός προορισμός, στην μάλλον άγνωστη για τους περισσότερους ενδοχώρα της Χαλκιδικής, που ορίζεται από τρεις περιοχές Natura -τον ορεινό όγκο του Χολομώντα, το Αριστοτελικό βουνό και το Άγιο Όρος.
Από το 2009, οπόταν ιδρύθηκε ο Τουριστικός Οργανισμός της προ του Άθω, η περιοχή με τις σχεδιασμένες δράσεις μάρκετινγκ που ανέπτυξε, προκάλεσε το τουριστικό ενδιαφέρον. Κι ήταν φυσικό, γιατί η προ του Άθω περιοχή της Χαλκιδικής είναι ένας μικρός παράδεισος. Τριακόσια ολόκληρα χιλιόμετρα ακτογραμμής (η μεγαλύτερη στη Χαλκιδική), αμέτρητες ακρογιαλιές και παραλίες, κόλποι, νησάκια, κρυστάλλινα νερά, σύγχρονες τουριστικές εγκαταστάσεις, χρυσοί κάμποι, κατάφυτα βουνά με δάση οξιάς, βελανιδιάς κι ελάτου, απέραντα βοσκοτόπια, όμορφοι οικισμοί και φιλόξενοι άνθρωποι, τι άλλο χρειάζεται ένας τόπος για να αναπτυχθεί; Πόσο μάλλον όταν βρίσκεται λίγα βήματα από το Άγιον Όρος, τις λοιπές χερσονήσους της Χαλκιδικής, τη Σιθωνία και την Κασσάνδρα και όταν στο κέντρο του βρίσκονται τα Στάγειρα, η γενέτειρα του μέγιστου αρχαίου φιλόσοφου Αριστοτέλη, που δίδαξε τον Μέγα Αλέξανδρο και άφησε ένα σπουδαίο έργο σ' ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Οι κάτοικοι της ξεχωριστής αυτής γωνιάς της Χαλκιδικής χρόνια ζούσαν από την κτηνοτροφία, την υλοτομία (εδώ υπάρχει το χωριό Ταξιάρχης όπου καλλιεργείται το 65% των Χριστουγεννιάτικων ελάτων), τις καλλιέργειες και την αλιεία.
Κι αν η γη και η φύση της Χαλκιδικής προσέφεραν πλούσια τα αγαθά τους, το υπέδαφος της περιοχής έκρυβε θησαυρούς.
Γιατί αν ο άργυρος από τα μεταλλεία του Λαυρίου στήριξε την πολιτιστική ακμή της Αθήνας των κλασικών χρόνων και θωράκισε την άμυνα της πόλης στην περίοδο των Περσικών Πολέμων, τα μεταλλεία χρυσού της Χαλκιδικής και του Παγγαίου συνέβαλαν στην ακμή της μακεδονικής δυναστείας με τον Φίλιππο Β΄ και χρηματοδότησαν τις εκστρατείες του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η ΒΑ Χαλκιδική έχει μακραίωνη ιστορία με τη μεταλλευτική δραστηριότητα, δείγματα της οποίας σώζονται σε περισσότερα από 300 πηγάδια με 200 χιλιάδες κυβικά μέτρα αρχαίων μεταλλουργικών απορριμμάτων (σκουριές).
Η εκμετάλλευση των ορυχείων τους ξανάρχισε κατά τους Βυζαντινούς χρόνους και συνέχισε την περίοδο της Τουρκοκρατίας, όπου 12 χωριά (Γαλάτιστα, Βάβδος, Ριανά, Στανός, Βαρβάρα, Αρναία, Νεοχώρι, Στάγειρα, Στρατονίκη, Χωρούδα, Μεγάλη Παναγιά, Ιερισσός), τα λεγόμενα Μαντεμοχώρια, είχαν διαμορφώσει ένα ιδιότυπο καθεστώς, καθώς από το 1705 με σουλτανικό φιρμάνι, παραχωρήθηκε στους κατοίκους τους το δικαίωμα εκμετάλλευσης των μεταλλείων αργύρου, με αντάλλαγμα την απόδοση μιας ποσότητας αργύρου το χρόνο. Τα χωριά αυτά συνεχίζουν να τροφοδοτούν με εργαζόμενους τα σύγχρονα ορυχεία που είναι εγκατεστημένα στην περιοχή.
Δείτε περισσότερα στη σελίδα του greekgastronomyguide.gr