1) Πού πρέπει να γίνεται η τομή;
Η τομή στην αυξητική πρέπει να γίνεται στην υπομάστιο αύλακα. Η προσπέλαση αυτή προτιμάται καταρχάς για αισθητικούς λόγους, καθώς εκεί φαίνεται λιγότερο. Είναι κυριολεκτικά μια ρυτίδα 4-5 εκατοστών, η οποία πρακτικά δε διακρίνεται.
Η τομή στην υπομάστιο συστήνεται και για έναν ακόμα σπουδαίο λόγο, το γεγονός ότι μέσω αυτής δεν τραυματίζουμε καθόλου το μαζικό αδένα. Ο μαστός είναι ένα ευαίσθητο όργανο της γυναίκας και πρέπει να τον εξετάζουμε πάντα και από άποψη λειτουργικότητας.
Όταν χρησιμοποιείται η υπομάστιος σαν προσπέλαση, δεν τραυματίζουμε καθόλου τον αδένα. Αντίθετα, στην εναλλακτική προσπέλαση, που είναι η προσπέλαση από τη θηλή, ο χειρουργός κόβει γαλακτοφόρους πόρους και τραυματίζει μέρος του αδένα. Δηλαδή ένα μέρος του αδένα δε θα λειτουργεί σωστά μετά την επέμβαση. Επίσης, οι ουλές που καταλείπει ο τραυματισμός του αδένα μπορεί σε μελλοντικές μαστογραφίες στις οποίες θα υποβληθεί η ασθενής, να δημιουργούν διαφοροδιαγνωστικά προβλήματα. Να μην ξέρει, δηλαδή, ο διαγνωστής, αν αυτό που βλέπει στη μαστογραφία είναι όντως ουλές ή κάτι άλλο, το οποίο χρήζει διερεύνησης.
Η τομή από την υπομάστιο, λοιπόν, είναι η πιο ασφαλής δίοδος.
2) Το ένθεμα πρέπει να μπαίνει πάνω ή κάτω από το μυ του θώρακα;
Τα ενθέματα σιλικόνης πρέπει να μπαίνουν σχεδόν πάντα κάτω από το μυ του θώρακα. Μόνο έτσι εξασφαλίζεται ένα φυσικό αποτέλεσμα, τόσο οπτικά (να μη φαίνονται, δηλαδή, τα όρια του ενθέματος), όσο και ψηλαφητικά (να μην ψηλαφά, δηλαδή, η ασθενής τη σιλικόνη). Κι αυτό γιατί ο μυς καλύπτει σαν κουρτίνα το ένθεμα.
Αντίθετα, αν η σιλικόνη τοποθετείται πάνω από το μυ, διακρίνονται τα όρια του ενθέματος. Ειδικά στο ανώτερο όριο του μαστού, είναι απότομη οπτικά η μετάβαση εκεί που ξεκινάει το ένθεμα, με αποτέλεσμα να φαίνεται ο μαστός χειρουργημένος.
3) Τα ενθέματα χρειάζονται αλλαγή;
Υπάρχουν καλής και κακής ποιότητας ενθέματα. Όταν χρησιμοποιούνται καλής ποιότητας προθέσεις, τότε δεν χρειάζονται αλλαγή. Τα ενθέματα είναι εφ΄ όρου ζωής.
Έχουμε αφαιρέσει ενθέματα σιλικόνης μετά από χρόνια σε ασθενείς που θέλησαν να τα αλλάξουν για αισθητικούς λόγους (μετά από χρόνια αποφάσισαν να μεγαλώσουν το στήθος τους ακόμη περισσότερο) και όταν βγάλαμε τα παλιά, παρατηρήσαμε ότι ήταν αναλλοίωτα, όπως τα είχαμε πρωτοβάλει.
4) Πόσο διαρκεί η επέμβαση;
Η επέμβαση γίνεται με γενική αναισθησία και διαρκεί περίπου δύο ώρες. Η ασθενής μένει ένα βράδυ στην κλινική για να πάρει ενδοφλέβια αντιβίωση. Την επόμενη μέρα αφαιρείται ο επίδεσμος από το στήθος και η ασθενής φοράει έναν ειδικό στηθόδεσμο, τον οποίο διατηρεί επί ένα μήνα για 24ώρες το 24ωρο. Τον βγάζει μόνο όταν κάνει μπάνιο.
5) Πονάει;
Η αίσθηση που έχει η ασθενής μετά την επέμβαση είναι σαν να έχει πάει στο γυμναστήριο και να έχει γυμνάσει το στήθος της. Είναι εξωτερικός, δηλαδή, ο πόνος και απολύτως ανεκτός. Βεβαίως, εκτός από αντιβίωση, δίνουμε μετεγχειρητικά και αναλγητικά για να μην πονέσει η ασθενής.
6) Μπορεί να θηλάσει η ασθενής μετά;
Η ασθενής μπορεί να θηλάσει κανονικά. Η αυξητική μαστού δεν έχει καμία επίπτωση στη λειτουργία του μαζικού αδένα. Το στήθος της γυναίκας συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά. Μπορεί επίσης να υποβάλλεται κανονικά σε μαστογραφίες χωρίς κανένα διαφοροδιαγνωστικό πρόβλημα.
7) Πώς επιλέγουμε το μέγεθος;
Υπάρχουν κάποια δοκιμαστικά ενθέματα διαφόρων μεγεθών, τα οποία τοποθετεί η ασθενής προεγχειρητικά κάτω από το στηθόδεσμο για να έχει μια αδρή εικόνα του αποτελέσματος. Το πιο σημαντικό, πάντως, είναι να δει η ασθενής φωτογραφίες, προεγχειρητικές και μετεγχειρητικές, άλλων ασθενών που έχουν χειρουργηθεί από το συγκεκριμένο χειρουργό. Με αυτόν τον τρόπο θα δει την αισθητική του γιατρού και θα κρίνει αν της ταιριάζει.
Στην επιλογή του μεγέθους θα πρέπει να λαμβάνεται υπ' όψιν το ύψος της ασθενούς, η διάμετρος του θώρακα, της λεκάνης και διάφορες άλλες παράμετροι. Στόχος θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να είναι το φυσικό αποτέλεσμα, δηλαδή ένα στήθος το οποίο δε θα φαίνεται χειρουργημένο και θα ταιριάζει απόλυτα με το σώμα της ασθενούς.