BLOGS
Το καλό με τις γλυκοπατάτες είναι ότι θέλουν πολύ λιγότερο χρόνο στον φούρνο από τις πατάτες, είναι πιο νόστιμες, πιο υγιεινές και απλά τις «πετάς» στον φούρνο για να γίνουν.
«Δεν είναι ότι δεν θυμάσαι! Απλά δεν δίνεις προσοχή όταν σου μιλάω!» Κι όμως, το πρόβλημα δεν είναι ότι το άτομο με άνοια δεν δίνει προσοχή όταν του μιλάτε. Είναι ότι δεν θυμάται. Ή μπορεί όντως να αντιμετωπίζει προβλήματα συγκέντρωσης και να μην μπορεί να εστιάσει σε αυτό που του λέτε, γι' αυτό και να σας ρωτά ξανά και ξανά τα ίδια πράγματα. Αντί γι' αυτό, αν η υπομονή σας σας το επιτρέπει, επαναλάβετε με ηρεμία την πληροφορία στο αγαπημένο σας πρόσωπο όσες φορές χρειαστεί.
Με τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το 323 π.Χ, πολλές πόλεις-κράτη που βρίσκονταν υπό Μακεδονική κυριαρχία ξεσηκώθηκαν, ξεκινώντας τον λεγόμενο Λαμιακό Πόλεμο. Η αντίδραση σε αυτήν την στασιαστική κίνηση υπήρξε άμεση. Με 13.000 πεζούς και 600 ιππείς, ο Μακεδόνας στρατηγός Αντίπατρος κατευθύνθηκε νότια, αποφασισμένος να καταστείλει την εξέγερση. Ο στρατός των επαναστατημένων πόλεων-κρατών κατέλαβε με την σειρά του τα στενά των Θερμοπυλών, για να αναχαιτίσει την κάθοδο του εχθρού. Όταν οι δύο αντίπαλοι συγκρούστηκαν, ο Αντίπατρος ηττήθηκε και υποχώρησε στην Λαμία, όπου και πολιορκήθηκε.
Τον Ιούλιο του 1979 ένα ελληνικό δεξαμενόπλοιο με το όνομα η Αυτοκράτειρα του Ατλαντικού, συγκρούστηκε με το πλοίο Καπετάνιος του Αιγαίου, κατά τη διάρκεια μιας τροπικής καταιγίδας στην Καραϊβική. 26 μέλη του πληρώματος σκοτώθηκαν και 287,000 τόνοι πετρελαίου χάθηκαν στον ωκεανό, δημιουργώντας τη μεγαλύτερη πετρελαιοκηλίδα που προκλήθηκε ποτέ από πλοίο.
Όταν οδηγούμε, πρέπει να έχουμε την προσοχή μας συγκεντρωμένη αποκλειστικά στην οδήγηση. Παρόλο που όλοι το γνωρίζουν, υπάρχουν μοιραίες στιγμές που το ξεχνούν. Παρατηρώ οδηγούς να μιλούν αμέριμνοι στο κινητό τηλέφωνο ενώ κρατούν το τιμόνι, να στέλνουν μηνύματα, να ασχολούνται με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να τρώνε ή να συζητούν με τους επιβάτες. Κυρίες καλλωπίζονται, ενώ άλλοι παρασύρονται από τη μουσική και τραγουδούν ή/και χορεύουν.
Λίγες ημέρες μετά το ταξίδι μου στη Νότια Ιταλία με τρένα και το μυαλό μου είναι ακόμα εκεί. Τόσες διαφορετικές πόλεις και χωριά, τόσα διαφορετικά χρώματα και γεύσεις. Τόσες νέες εικόνες και όμορφες στιγμές που μένουν αποτυπωμένες στο μυαλό και στις φωτογραφίες και που επιστρέφοντας πίσω στην Ελλάδα θα με συντροφεύουν για πολύ καιρό όταν θα κοιτάω το κινητό μου.
Μ' αυτά τα λόγια με καλωσόρισε ο Γιώργος Λύκος στον Λευκό, έψησε καφεδάκι, έφερε ένα γλυκό τσαμπί άσπρο σταφύλι, από τα δικά του κτήματα, ύστερα έβγαλε έναν φάκελο γεμάτο χαρτιά, φωτογραφίες και ένα σωρό αδημοσίευτα ντοκουμέντα για τον αγωνιστή πατέρα του, τον μοναδικό Καρπάθιο που φυλακίστηκε στο Νταχάου και από το γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης κατάφερε να επιζήσει και να επιστρέψει στο νησί του! Ο γιος μίλησε με καμάρι αλλά και με κρυφό παράπονο, για το τρόπο που αντιμετωπίστηκε η ιστορία του πατέρα του, για τον άνθρωπο που έζησε στην κόλαση κι όμως όταν γύρισε στον τόπο του ο αγώνας του ξεχάστηκε, εξατμίστηκε από τη συνείδηση των επόμενων γενιών.
Πράγματι, υπάρχουν πολλές περιοχές στον τόπο μας με δυναμικό μεταλλευτικής περιήγησης. Οι περιοχές του Λαυρίου (μεταλλεία μολύβδου-αργύρου, εγκαταστάσεις μεταλλουργίας κλπ), η περιοχή των παλαιών λατομείων της Πεντέλης και του Διονύσου Αττικής, της Σερίφου (μεταλλεία σιδήρου και αιματηρά γεγονότα του 1916 στο Μεγάλο Λιβάδι και Κουταλά Σερίφου), της Χαλκιδικής (μεικτά θειούχα, Μαντεμοχώρια), της Μήλου (ορυχεία βιομηχανικών ορυκτών, θειωρυχεία, κλπ), της Εύβοιας (Λάρκο, Μαντούδι, Κάρυστος), της Φωκίδας (βωξίτης, μεταλλευτικό πάρκο Φωκίδος), της Νάξου (σμύριδα, περιοχή Μουτσούνα και εναέριο σύστημα μεταφοράς, Κούροι Νάξου), είναι ικανές να αποτελέσουν περιοχές μεταλλευτικής περιήγησης.
Η δημοσιογραφία θα έπρεπε να θέτει ερωτήσεις και όχι να τις απαντάει. Η άποψη του δημοσιογράφου δεν χωράει στο ρεπορτάζ που κάνει. Η σημερινή ανάγκη για να «πουληθούν περισσότερα φύλλα» και να «καταγραφούν περισσότεροι αναγνώστες διαδικτυακά» έχει πλήξει ανεπανόρθωτα και την ποιότητα της δημοσιογραφίας. Πρέπει να ξαναθυμηθούμε πως για να μεταδοθεί σωστά ένα γεγονός πρέπει να το ζήσεις και να το (εξ)ερευνήσεις όσο καλύτερα μπορείς, ώστε να το κατανοήσει και ο αναγνώστης. Και προ πάντων, πως οι άνθρωποι θέλουν να διαβάζουν για κάτι που τους αφορά, που αγγίζει τη δική τους ζωή.
Στις 20 Σεπτεμβρίου ξεκινάει η εβραϊκή πρωτοχρονιά γνωστή και ως Ρος Ασσανά (Rosh Hashanah). Για δύο ημέρες, οι Εβραίοι σε όλο τον κόσμο θα εύχονται και θα γιορτάζουν για ένα νέο χαρούμενο έτος, το έτος 5778. Η εβραϊκή πρωτοχρονιά έρχεται να θυμίσει στους πιστούς την δημιουργία του κόσμου αλλά κυρίως είναι μία ευκαιρία να γυρίσουν πίσω τον χρόνο και να δουν τις καλές και τις κακές τους πράξεις. Να κάνουν μία ανασκόπηση των πράξεων και των λόγων τους και να ζητήσουν άφεση και συγχώρεση έτσι ώστε ο επόμενος χρόνος να τους βρει καθαρούς και εξαγνισμένους από κάθε αμαρτία.