aristera

Η διάκριση «αριστερά»- «δεξιά» αποτελεί το μεγάλο κληροδότημα της Γαλλικής Επανάστασης. Σχετίζεται κυριολεκτικά με την τοπογραφία των επαναστατικών συνελεύσεων τις διχαστικές ημέρες του καλοκαιριού του 1789. Κυρίαρχη και καθοριστική διαφορά μεταξύ των αντιπροσώπων δεν ήταν άλλη από την ενίσχυση ή την αποδυνάμωση των πολιτικών εξουσιών του Λουδοβίκου 16ου. Οι αντιβασιλικοί επαναστάτες που ονειρεύονταν περιορισμό των εξουσιών του βασιλιά κάθισαν αυθόρμητα, όπως σημειώνει ο ιστορικός Μαυροκορδάτος, στην αριστερή πλευρά της Βουλής, εν αντιθέσει με τους συντηρητικούς αριστοκράτες και υποστηρικτές της μοναρχίας που «κατέλαβαν» τη δεξιά πλευρά.

Ως γνωστόν, οι όροι «δεξιά» και «αριστερά» πρωτοεμφανίστηκαν στο πολιτικό λεξιλόγιο μετά τη Συντακτική Συνέλευση στην επαναστατημένη Γαλλία του 1789. Σε αυτήν τη Συνέλευση υπήρξαν δύο απόψεις, αυτών που κάθονταν δεξιά του Λουδοβίκου ΙΣΤ' και αυτών που κάθονταν αριστερά. Οι ακραιφνώς βασιλικοί ήταν οι «δεξιοί», που θεωρούσαν πως ο βασιλιάς έπρεπε να καθορίζει τα πάντα, οι δημοκρατικοί ήταν οι «αριστεροί». Γενικεύοντας, ο «δεξιός» τασσόταν υπέρ της συντήρησης της ισχυρής κεντρικής εξουσίας, της βασιλικής, ο δε αριστερός απέβλεπε σε ενίσχυση των απόψεων των πολιτών, δηλαδή στην ελευθεροποίησή τους από την κεντρική κρατική εξουσία.