aristera
Η εφημερίδα ως μέσο ενημέρωσης της βιομηχανικής εποχής πιθανώς δεν θα εξαφανιστεί. Ωστόσο η είδηση δεν κυκλοφορεί πλέον με σαφή μορφή, διορθωμένη και τυποποιημένη. Στις μέρες μας η είδηση είναι άυλη και εμφανίζεται με την μορφή ενός ευμετάβλητου ρευστού που κυκλοφορεί στον παγκόσμιο ιστό κομματιασμένο και ατελές στην ουσία με την ταχύτητα του φωτός. Η ευρυζωνικότητα και το web 2.0 δίνει στους ιστογράφους τη δυνατότητα να συμπληρώσουν αυτές τις ειδήσεις προσθέτοντας την «αλχημεία της πολλαπλότητας»... όπως λέει ο Pisani. Αυτή η μετατόπιση της εξουσίας από τη συντακτική ομάδα και το δημοσιογραφικό ιερατείο στους κυβερνοναύτες και στους «νέους σκλάβους της ενημέρωσης», είχε μεικτά αποτελέσματα: άλλοτε εξόχως χειραφετησιακά και άλλοτε χειραγωγικά.
Mπορεί το σύνθημα «1, 2, 3, πολλά πολυτεχνεία» να συμβολίζει την ανάγκη για «διαρκή αγώνα», όμως, είναι φανερό ότι κάθε επέτειος μετά την εξέγερση του 1973 λειτουργεί ως αποσπασματική «συνέχεια» της «Μεταπολίτευσης» και δείχνει πώς -κράτος και κοινωνία- επιλέγουν κάθε φορά να ανταποκριθούν στο «αφήγημα» που φιλοτέχνησαν οι πρωταγωνιστές της. Ο αυθορμητισμός, θεμελιώδες συστατικό της 17ης Νοεμβρίου 1973, συνιστά σήμερα συλλογική φαντασίωση.
Είμαι κι εγώ ένθερμος οπαδός της σύγκρουσης με τους δυνατούς αλλά όχι με «γιούρια στον ταβλά με τα κουλούρια». Ο Δαβίδ αναμετρήθηκε με τον Γολιάθ αλλά δεν πετούσε πέτρες όπου να ναι, όπως να ναι κι άμα τύχει τον πέτυχα. Ήξερε καλά τη σφεντόνα, σημάδεψε στα μάτια και αν κι η τύχη βοηθά τους τολμηρούς, τα κατάφερε και τον ξάπλωσε τον μπουρούσικλη τον Γολιάθ.
Την ώρα που το οξύμωρο αυτό αφήγημα («οξύμωρο», ας επαναλάβω, διότι αφηγείται πώς μια αδιαμφισβήτητη νίκη μπορεί και να μετατραπεί σε αδιαμφισβήτητη ήττα) ολοκληρώνεται, δεν είναι γνωστό αν οι δανειστές θα δεχτούν τη λιτότητα που θα τους προταθεί από την ικέτιδα ελληνική πλευρά. Μπορεί ναι, μπορεί όμως και όχι: οι δανειστές έδειξαν ως τώρα αρκετές φορές πως πρόθεσή τους είναι ο πλήρης εξανδραποδισμός του ελληνικού αριστερού σκιρτήματος, προς παραδειγματισμό όλων των άλλων ευρωπαϊκών λαών που είναι έτοιμοι να ξεσπάσουν κι αυτοί σε ανάλογα εγχειρήματα.
Δε λέω, η διαπραγμάτευση ήταν όντως σκληρότερη, όμως υποσχεθήκαν καλύτερη. Η διαπραγμάτευση δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι καλύτερη όταν έχεις καλυτέρα αποτελέσματα. Ίδια αποτελέσματα με καλύτερη διαπραγμάτευση δεν έχει. Αλλιώς ο Σύριζα θα μας πει "δεν πετύχαμε τίποτα καλύτερο από τους προηγούμενους αλλά κάναμε καλύτερη διαπραγμάτευση"! Που κι αυτό καταντά αστείο, γιατί αν το σχέδιο των άλλων ήταν να συνεχίσουμε την ίδια πορεία, το σχέδιο της κυβέρνησης που είναι να μην εκτροχιαστούμε, ουσιαστικά σημαίνει να παραμείνουμε στην ίδια πορεία.
