demokratia

Η πανδημία επαναθέτει το κλασσικό ερώτημα της πολιτικής σκέψης
Για την Πατρίδα μας, να ανοίξουμε, να περπατήσουμε σε καινούργια μονοπάτια. Με ανοιχτά μυαλά.
Οι δημοκρατίες ήταν πάντοτε ανυπεράσπιστες απέναντι σ’ αυτή την εσωτερική τους ροπή προς την αποσύνθεση.
Η μετά τη νέα κρίση [προσφυγικό/μεταναστευτικό - κορονοϊός] Ελλάδα δεν πρέπει να βρει και πάλι διχασμένη την κοινωνία και ανήμπορο τον λαό.
Να δούμε το πώς τα πικρά μαθήματα που έχουμε συσσωρεύσει τα τελευταία χρόνια θα μεταβληθούν σε μαθήματα αναγκαία και σωτήρια για την επιβίωσή μας
Ο περιορισμός των βασικών ελευθεριών και η δημοκρατία δεν είναι κατ’ ανάγκην έννοιες αντίθετες όταν διακυβεύεται η εθνική ασφάλεια
Οι εκλογές έχουν πάψει να είναι μια γιορτή για την δημοκρατία. Οι πολίτες έχουν μετατραπεί σε ψηφοφόρους, που μοιάζουν σαν εξαπατημένοι καταναλωτές...
Πώς να νιώθει μια γυναίκα εργαζόμενη φορώντας 15ποντα για 10 ώρες την ημέρα;
Το πόσο γνήσια είναι τα δημοκρατικά μας ‘πιστεύω’ δοκιμάζεται πάντοτε μπροστά σε αντιλήψεις με τις οποίες διαφωνούμε.
Αν αποκαθηλώσουμε ινδάλματα της νιότης μας, όπως ο Γλέζος, ο Θεοδωράκης και άλλοι, σε ποιόν θα σκύβουμε με σεβασμό το κεφάλι;